محمد بن ابی سری عسقلانی

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی سَریِّ عَسْقَلانی ، محمد بن متوکل بن عبدالرحمان بن حسان هاشمی (د ۲۳۸ق /۸۵۲م )، محدث و حافظِ مشهور فلسطینی در سده ۳ق /۹م است.
او به دلیل شهرت پدر یا پیوند خانوادگی با خاندان ابوعبدالله بن ابی سری حافظ عسقلانی «ابن ابی سری» خوانده شده و نسبت «هاشمی » به سبب وابستگی خانواده اش به بنی هاشم بوده است .
زادگاه
زادگاه او شهر فلسطین عسقلان است . این شهر درسده های نخستین اسلامی ، با توجه به موقعیت جغرافیایی و منطقه ای خود، از اهمیت سیاسی ، اقتصادی، علمی و فرهنگی ویژه ای برخوردار بود و از مراکز حفظ، تدوین و نشر حدیث در جهان اسلام شمرده می شد. در اواخر سده اول هجری با پیشگامی و تلاش برخی از محدثان ، مدرسه ای برای تربیت محدثان و ترویج حدیث در عسقلان بنیاد نهاده شد که تا سده ۴ق /۱۰م استادان بسیاری از آن برخاستند.
مشایخ حدیث
محمد چندی در مکه ، دمشق ، حمص و بصره زیست و حدیث آموخت . او از حافظان حدیث روزگار خود بود، از محدثان بنامی چون ابن عُیّینه ، معتمر بن سلیمان ، ردیج بن عطیه ، ولید بن مسلم ، فضیل بن عیاض ، داوود بن جراح عسقلانی ، شعیب بن اسحاق دمشقی ، ایوب بن سوید رملی ، عبدلله بن نمیر، محمد بن یحیی بن قیس مازنی ، بقیه ، رشدین بن سعد بصری، ملازم بن عمرویمامی ، یحیی بن سعید عطار حمصی ، عبدالله بن وهب ، عبدالرزاق بن همام ، زید بن ابی الزرقاء حدیث آموخته و از آنان حدیث نقل کرده است .
راویان حدیث
...