محمد بن ابراهیم بزغشی

[ویکی فقه] بُزْغُشی، از صاحب منصبان دیوان سامانیان بود، که به صواب دید امیر ناصرالدین ابومنصور سبکتکین غزنوی، وزارت را به او سپرد، و وی نیز در تمشیت امور لیاقت و کفایت بسیار نشان داد، اما بنا به مسائلی از وزارت برکنار و به جوزجان تبعید شد.
بُزْغُشی (بُرغُشی)، خواجه ابوالمظفّر محمد بن ابراهیم (متوفی ح۴۱۰)، از صاحب منصبان دیوان سامانیان بود.
وزارت بزغشی
به گفته ابونصر عُتْبی پس از کشته شدن ابونصر بن ابی زید وزیر (حکومت: ۳۸۶ـ۳۸۷) به دست غلامانش، امیر رضی نوح بن منصور سامانی (حکومت: ۳۶۶ـ۳۸۷)، به صواب دید امیر ناصرالدین ابومنصور سبکتکین غزنوی (حکومت: ۳۶۶ـ۳۸۷)، وزارت را به او سپرد، و وی نیز در تمشیت امور لیاقت و کفایت بسیار نشان داد. پس از درگذشت امیر رضی (۱۳ رجب ۳۸۷)، امیر ابوالحارث منصور بن نوح سامانی (حکومت: ۳۸۷ـ۳۸۹) به سلطنت رسید و بزغشی نیز بر مسند وزارت همچنان پایدار ماند، اما زمام امور به دست امیر ابوالحسن فایق بن عبدالله (رومی/ اندلسی) حاجب خاص (متوفی ۳۸۹) سپرده شد. ازین رو میان امیر ابوالحسن و ابوالمظفر خصومتی پدید آمد و ابوالمظفر از ترس فایق به امیر ابوالحارث پناه برد. فایق کس فرستاد و از سر تحکّم او را مطالبه کرد؛ امیر ابوالحارث جواب سخت داد و فایق از سرای امیر بیرون آمد و عزم دیار ترکان کرد. پس از میانجی گریِ مشایخ بخارا، امیر ابوالحارث رضایت داد، و ابوالمظفر را بنا به مصلحت وقت به جوزجان (گوزگانان) فرستادند (۳۸۸) و وزارت را به ابوالقاسم عباس بن محمد برمکی (متوفی ۳۸۸ یا ۳۸۹) سپردند.
برکناری از وزارت و تبعید
بزغشی پس از برکناری از وزارت (که یک سال و اندی به طول انجامید) و تبعید به جوزجان، و چندی اقامت در آنجا، مدت سی سال (حدود ۳۹۰ تا حدود ۴۲۰) به مطالعه کتب و تصنیف رسایل و افاده علم در نیشابور به سر برد و از شغل دیوانی دوری گزید.
← علت برکناری از وزارت
...