محمد افندی بالدیرزاده

[ویکی فقه] محمد افندی بالدیرزاده، از مؤلفان ترک در قرن یازدهم که مدرس، قاضی و شاعر نیز بوده است.
در بورسه متولد شد.
پدرش مصطفی افندی خطیب مسجد آن شهر بود.
پس از پایان تحصیلات، بیش از سی سال در شهرهای بورسه، استانبول و اُسکُدار به تدریس پرداخت و در اواخر ۱۰۴۴ به سمت قضای اسکدار منصوب، و یک سال بعد قاضی مکه شد.
او در ۱۲ رجب ۱۰۶۰ درگذشت.
شعر سرودن بالْدیرزاده
بالدیرزاده شعر هم می سروده و سلیسی تخلّص می کرده است، اما از اشعار او، که گویا در دیوانی گردآوری شده بود، تاکنون نسخه ای به دست نیامده است.
آثار بالْدیرزاده
مهمترین تألیفات وی در زمینه فقه، تاریخ و طبقات از این قرار است :
۱) روضه اولیا در شرح احوال بیش از دویست تن از علما و مشایخ و شعرای بورسه.
بر این اثر، که از بهترین تواریخ ادب ترک به شمار می رود و «وفیات بالدیرزاده» نیز خوانده می شود، ذیل هایی نوشته اند که نخستین و مهم ترین آن ها گلدسته ریاض عرفان و وفیات دانشوران نادره دان، اثر اسماعیل بلیغ بورسه ای است؛
۲) حاشیه علی شرح السیّد علی المفتاح که تحشیه ای بر شرح سیدشریف جرجانی بر قسم بلاغت مفتاح العلوم سکّاکی است؛
۳) تاریخ مکه که حین اقامت او در فاصله ۱۰۴۶ـ۱۰۴۷ در مکه تألیف شده است؛
۴) فضائل مکه مکرمه؛
۵) فضائل مدینه منوّره (نسخه خطی دو اثر اخیر با نام «فضایل حرمین» در کتابخانه سلیمانیه موجود است؛
۶) کتاب الصک (یا صکوک).
آثار دیگری مانند «حاشیة الاشباح»، «بنای کعبه، یه دائر رساله» (رساله ای درباره بنای کعبه)، «جوامع المشایخین» به اسم او ثبت کرده اند که از هیچ یک نسخه ای در دست نیست.