محمد ابراهیم

ابراهیم خان رهبر قیام مسلحانه بر ضد حکومت ظاهرشاه بود، در اعتراض به مالیات های سنگین که بر هزاره ها تحمیل شده بود. هنگامی که فرمان صدر اعظم محمد هاشم خان برای گرفتن سالانهٔ مالیات روغن به طور سرانه از تمام حیوانات و مواشی شیرده مناطق هزاره ها صادر شد این اقدام دولت زندگی را برای مردم این منطقه دشوار و غیرقابل تحمل می ساخت چون مردم قدرت تحویل مالیات را نداشتند و قسمت زیادی از مردم هزاره مجبور می شدند تا در داخل یا به کشورهای همسایه مهاجر و متواری گردند. برای پایان دادن به این وضعیت طاقت فرسا ابراهیم خان با پشتیبانی و اشتراک وسیع مردمی قیام علیه حکومت ظاهرشاه کرد و حکومت را مجبور به عقب نشینی کرد.
ابراهیم خان در سال ۱۳۲۳ خورشیدی، با گروهی از دهقانان و مردمان محل دست به قیام مسلحانه زدند و تقاضای خود را مبنی بر لغو مالیات روغن بر هزاره ها پس از کشمکش های زیاد به حاکم پنجاب ارائه کردند. حاکم پنجاب درخواست آنان را به حکومت مرکزی منتقل کرد و پس از مذاکرات طولانی، سرانجام در سال ۱۳۲۵ خورشیدی، مالیات روغن از مردم هزاره برداشته شد و این قیام به نام قیام دهقانی او خوانده شد. ابراهیم خان سپس به همراه برخی دیگر از خوانین قوم هزاره روانه کابل شده تا با مقامات دولتی دیدار کند، اما به خواست حکومت در کابل ماندگار شد تا زمینهٔ خیزش های ضددولتی از او سلب شود. زمانی که دامنهٔ قیام گسترده شد، در ۲۵ حمل سال ۱۳۲۵ خورشیدی، محمدظاهرشاه محمدهاشم خان را از منصب صدارت برکنار کرد و به عوض او شاه محمود خان را تعیین کرد. از جمله یکی از پیامدهای قیام ابراهیم خان برکناری محمدهاشم خان از منصب اش بود. ابراهیم خان در حزب اتحاد در کنار سید اسماعیل بلخی و برخی دیگر از اعضای شورای مرکزی حزب اتحاد رویکردی مسلحانه ای داشتند و در نوروز سال ۱۳۲۹خورشیدی، طرحی برای ترور صدراعظم جدید شاه محمود خان و دگرگون ساختن اوضاع دولت ریختند که قرار بود ابراهیم خان مسئولیت شلیک را بر عهده بگیرد، اما این طرح پیش از اجرا افشا شد و حلقهٔ رهبری حزب اتحاد همگی دستگیر شدند و بدون محاکمه تا سال ۱۳۴۳خورشیدی، در زندان دهمزنگ کابل ماندند.