محقق حلی

[ویکی شیعه] ابوالقاسم نجم الدین جعفر بن حسن بن یحیی بن سعید حلی(۶۰۲-۶۷۶ق)، مشهور به محقق حلی و محقق اول، فقیه، اصولی و شاعر شیعه در قرن هفتم. هرگاه در آثار فقها، کلمه «محقق» بدون قرینه و نشانه ای ذکر شود، او مورد نظر است.
علمایی چون علامه حلی، ابن داود حلی، سید عبدالکریم بن طاووس و ابن سعید حلی از شاگردان اویند. وی مورد احترام خواجه نصیرالدین طوسی بود. شرایع الاسلام و المختصر النافع فی فقه الامامیة از آثار اوست.
محقق حلی در سال ۶۰۲ق در شهر حله به دنیا آمد. ادبیات عرب را که زبان مادری اش بود به خوبی فراگرفت، هیئت و ریاضیات و منطق و کلام را به مقدار لازم تحصیل نمود. آنگاه فقه و اصول را پیش پدر دانشمندش حسن بن یحیی و از محضر فقهای مشهور حله مانند محمد بن جعفر ابن نما و سید فخار موسوی، شاگردان فقیه نامی ابن ادریس حلی تکمیل نمود. او در صبح پنج شنبه ۱۳ ربیع الاول ۶۷۶ق از بالاترین نقطه منزلش افتاد و در سن هفتاد و چهار سالگی درگذشت و در حله به خاک سپرده شد.

[ویکی فقه] محقق حلی (مقبره). مقبره محقق حلی در محله «جباویین» حله، در خیابانی قرار دارد که به کنیه وی، «ابوالقاسم» نامیده شده است. محقق حلی از رهبران شیعه در عصر خود و از چهره های برجسته شیعه و صاحب تالیفات فراوان بود.
ابوالقاسم جعفر بن حسن بن یحیی بن حسن بن سعید حلی، مشهور به «محقق حلی»، از علما و فقهای بزرگ شیعه، در سده هفتم هجری است. پدرش، حسن بن یحیی، خود از علمای شیعه بود.
امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، ج۵، ص۳۹۲.
محقق حلی در سال ۶۷۶ ه. ق، در حله از دنیا رفت و جمعیت بسیاری در تشییع وی، شرکت کردند
سبحانی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۷، ص۵۸.
۱. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، ج۵، ص۳۹۲.
...