محدث

[ویکی شیعه] مُحَدِّث یا حدیث شناس کسی است که دانش کافی درباره حدیث، راویان حدیث، اصطلاحات حدیثی، احادیث صحیح و ضعیف و اشکالات احادیث دارد. محدثان معمولاً کتاب های مفصل حدیثی نوشته اند. مشهورترین محدثان شیعه کُلِینی، شیخ صدوق و شیخ طوسی نویسندگان کتب اربعه هستند. علامه مجلسی و شیخ حُرّ عاملی نیز به عنوان محدثان نامدار دوره صفویه نام برده می شوند. در دوران متأخر نیز میرزا حسین نوری نویسنده مستدرک الوسائل و شیخ عباس قمی نویسنده سفینة البِحار با عنوان محدث شناخته می شوند.
به نوشته مامقانی در کتاب مقباس الهدایة محدث کسی است که راه های اثبات حدیث، نام راویان و عدالت آنان را بداند و نیز بداند که چیزی به حدیث اضافه یا کم شده است یا نه. محمدرضا مامقانی در تعلیقه خود بر مقباس الهدایه می گوید که محدث کسی است که علم حدیث و اصطلاحات آن را بداند و الفاظ غریب الحدیث و نیز انواع حدیث را بشناسد. او همچنین به نقل از کتاب کشاف اصطلاحات الفنون، شنیدن، نوشتن، قرائت کردن و حفظ کردن حدیث و سفر به شهرهای مختلف برای شنیدن حدیث را جزو ویژگی های محدث ذکر کرده است. شهید ثانی محدث را کسی می داند که از نظر علمی مشغول سنت پیامبر و امامان باشد.
به گفته مامقانی اگر در کتاب های رجالی کسی را با عنوان محدث توصیف کنند این توصیف مدح او محسوب می شود. هر چند نمی توان این تعبیر را توثیق او حساب کرد.

[ویکی اهل البیت] به کسی که حدیث نقل می کند، محدث گفته می شود.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در فضیلت نقل روایات فرمودند: نصراللَّه امرأ سمع منّا شیئا فبلّغه کما سمعه؛ خدا مردی را که چیزی از ما بشنود و همان طور که شنیده به دیگران برساند، یاری کند.
و نیز فرمودند: نصراللَّه امرأ سمع منّا حدیثا فحفظه حتّی یبلّغه غیره فربّ حامل فقه إلی ما هو أفقه منه و ربّ حامل فقه لیس بفقیه؛ خدا مردی را که سخنی از ما بشنود و به خاطر سپارد تا به دیگری برساند. یاری کند بسا کس که دانائی به داناتر از خود برد و بسا کس که حامل دانائیست و دانا نیست.
در خصوص کتابت حدیث شرایط خاصی را بیان کرده اند که بخش عمده آنها مربوط به زمانهای پیشین و نسخه های دست نویس است. شرایط و ضوابط یاد شده، از قبیل نقطه گذاری و اعراب و املاء کلمات و رعایت فاصله ها و تصحیح و مقابله اسناد و متون و اجازه روایت کتاب و... حاکی از شدت اهتمام دانشوران به ضبط احادیث و حفظ امانت در نقل و مصون ماندن آنها از تصحیف و تحریف و جعل و تزویر و تدلیس است.
شرایط و آداب کتابت حدیث در بعضی از جوامع مهم حدیث و کتب درایه بیان گردیده است.

[ویکی الکتاب] معنی مُحْدَثٍ: جدید و نو
ریشه کلمه:
حدث (۳۶ بار)

تعبیر به «مُحْدَث» (تازه و جدید) از مادّه «حُدُوث» اشاره به این است که کتب آسمانی، یکی پس از دیگری نازل می گردد، و سوره های قرآن و آیات آن هر کدام محتوای تازه و نوی دارد، که از طرق مختلف برای نفوذ در دل های غافلان وارد می شود، اما چه سود برای کسانی که همه اینها را به شوخی می گیرند. گویی با همان خرافات نیاکان پیوند همیشگی بسته اند، و با هیچ قیمتی حاضر نیستند با جهل، گمراهی و خرافات وداع گویند. اصولاً، همیشه افراد نادان، متعصب و لجوج با تازه ها، هر چند موجب هدایت و آگاهی و نجات باشد، مخالفند.

[ویکی فقه] محدث (ابهام زدایی). واژه محدث ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • محدث (راوی حدیث)، روایت کننده حدیث از معصوم (علیه السّلام) با سلسله سند• محدث (لقب حضرت مهدی)، یکی از القاب حضرت مهدی (علیه السلام)، به معنی ارتباط امام با فرشتگان
...

[ویکی شیعه] محدث (ابهام زدایی). محدث ممکن است به یکی از دو معنای زیر اشاره داشته باشد:

[ویکی فقه] محدث (لقب حضرت مهدی). محدّث، یکی از القاب حضرت مهدی (علیه السلام) است.
محدّث اسم مفعول از ریشۀ «حدّث، یحدّث» به معنای کسی است که حدیث و خبر تازه به او گویند.
مراد از محدث
منظور، آن است که امامان (علیهم السلام) با فرشتگان رابطه دارند، سخن آنان را می شنوند و از آن ها حقایقی دریافت می کنند. این، کنایه از یک مقام معنوی است. این لفظ به این معنا، یکی از القاب ویژۀ امام (علیه السلام) است.
← حدیثی از امام باقر
۱. ↑ طوسی، ابی جعفر محمد بن الحسن (شیخ طوسی)، کتاب الغیبة، ص۱۴۲، ح۱۰۶.
...

[ویکی فقه] محدّث. محدّث، یکی از القاب حضرت مهدی (علیه السلام) است.
محدّث اسم مفعول از ریشۀ «حدّث، یحدّث» به معنای کسی است که حدیث و خبر تازه به او گویند.