محبت به سادات

[ویکی فقه] یکی از این مسیرهای معنوی محبت نمودن و تکریم سادات (که همان فرزندان اهل بیت (علیهم السّلام) می باشند) است و خدا درباره آنان سفارش مؤکد کرده و دوستی آنان را مزد رسالت قرار داده و پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) تضمین شفاعت و اجر بهشت را به احسان کنندگان در حق سادات را بشارت داده اند.
قال الله تبارک و تعالی: قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی. در امور مختلف، برخی از مسیرها هستند که نسبت به سایر مسیرها، حالت میان بر دارند و چه بسا سرعت و یقین به وصول را بیشتر می نمایند. این گونه مسیرها در تمام امور تجاری، تحصیلی، سیاسی، اخلاقی، معنوی و... یافت می شود که مهم در این مساله، تنبه و زیرکی است و الا چه بسیار توفیقاتی برای انسان ظهور یابد اما در پرده غفلت، بی اثر و بلا استفاده قرار گیرد. یکی از این مسیرهای معنوی محبت نمودن و تکریم سادات (که همان فرزندان اهل بیت (علیهم السّلام) می باشند) است.این محبت و مودت به سادات، به قدری اهمیت دارد که علامه حلی (رحمة الله علیه) در پایان کتاب قواعد، به پسرش وصیتنامه ای دارد که در بخشی از آن چنین می نویسد:بر تو باد به نیکی با اولاد پیامبر و پیوند با آنان. خدا درباره آنان سفارش مؤکد کرده و دوستی آنان را مزد رسالت قرار داده است. «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی»
مودت سادات و شفاعت پیامبر
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) در این زمینه فرموده است : «انی شافع یوم القیامه لاربعه اصناف، ولو جائوا بذنوب اهل الدنیا: رجل نصر ذریتی و (رجل) بذل ماله لذریتی عند المضیق و رجل احب ذریتی باللسان والقلب و رجل سعی فی حوائج ذریتی اذا طردوا او شردوا». چهار دسته را روز قیامت شفاعت کنم، هر چند با گناه اهل دنیا به صحرای محشر حاضر شوند: آنکه اولاد مرا یاری کند. آنکه از اموالش به اولاد تنگدستم کمک کند. کسی که با زبان و قلب، آنان را دوست بدارد و آنکه تلاش کند در انجام حوائج و نیازهای افرادی از ذریه ام که تبعید شده و یا رانده شده اند.امام صادق (علیه السّلام) فرمود: «اذا کان یوم القیامه نادی مناد: ایها الخلائق انصتوا فان محمدا یکلمکم فینصت الخلائق فیقوم النبی صلی الله علیه و آله وسلّم فیقول : یامعشر الخلائق: من کانت له عندی ید او منه او معروف فلیقم حتی اکافیه، فیقولون بابائنا و امهاتنا و ای ید و ای منه و ای معروف لنا بل الید و المنه و المعروف لله و لرسوله علی جمیع الخلائق فیقول : بلی من آوی احدا من اهل بیتی او برهم او کساهم من عری او اشبع جائعهم فلیقم حتی اکافیه، فیقوم اناس قد فعلوا ذلک فیاتی النداء من عندالله : یا محمد! یا حبیبی! قد جعلت مکافاتهم الیک فاسکنهم من الجنه حیث شئت فیسکنهم فی الوسیله حیث لایحجبون عن محمد صلی الله علیه و آله وسلّم واهل بیته صلوات الله علیهم اجمعین».
مودت اجر رسالت
آری پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) با آن تلاش ها، زحمات و رنج های طاقت فرسا و وصف ناشدنی، در امر تبلیغ دین و نجات مردمان جاهلی از ظلمت ها به پاکی ها و سعادت های دنیوی و اخروی، هنگامی که تنها اجر و مزد این رسالت عظیم شان را فقط و فقط مودت و محبت ذی القربی بیان می فرمایند، در اینجا ما دیگر نمی توانیم در اهمیت و ارزش این محبت سخن بگوییم.نکته مهم این است که مفسران قرآن، اهل بیت (علیهم السّلام) را مصداق اتم و اکمل ذی القربی دانسته اند، در حالی که مرتبه بعد از آنها، فرزندانشان یعنی سادات بنی الزهرا (سلام الله علیهم) می باشند.
اشاره قرآن به مودت ذی القربی
...