[ویکی فقه] مجموعة فتاوی ابن جنید (کتاب). کتاب مجموعة فتاوی ابن جنید در بردارندۀ اقوال و نظریات محمد ابن جنید اسکافی ( م حدود ۳۸۱ ق) است که توسط عالم بزرگوار آیة الله شیخ علی پناه اشتهاردی از موسوعه های فقهی همچون مختلف الشیعة گردآوری شده است.
از قدیمی ترین فقهایی که در کتب فقهی به نظریات آنان استناد شده است حسن بن ابی عقیل عمانی و ابن جنید رازی است که به سبب شهرت در فقاهت و تطبیق احکام با ادله و اصول فقه از آنان تعبیر به« القدیمین یا الأقدمین» شده است.پس از دورۀ اولیۀ فقه که در آن صاحبان فتوا همچون علی بن بابویه ( م ۳۲۹ ق) و جعفر بن قولویه ( م ۳۶۸ ق) صرفا بر حسب متن روایات فتوا می دادند به گونه ای که هر فتوایی در کتاب های این فقها حکایت از وجود روایتی به آن مضمون داشته است، در دورۀ دوّم فقهایی همچون ابن ابی عقیل و ابن جنید پا به عرصۀ فقاهت شیعه گذاشتند که در فتاوایشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد می کردند که در بین آنان دو شخصیت معروف یعنی ابن ابی عقیل و ابن جنید( م ۳۸۱ ق) از جایگاه خاصی برخوردار هستند.از این دوره و حتی از زندگانی این دو فقیه بزرگ اطلاعات کافی در دست نیست تا بتوان به بررسی روش اجتهاد آن دو در استنباط احکام شرعی پرداخت و لکن از آنچه شیخ مفید و دیگران نقل نموده اند ابن جنید تمایل به قیاس در اجتهاد داشته و به همین دلیل از روش مشهور و معروف در اجتهاد علمای امامیّه دور شده است، اما از ابن ابی عقیل افرادی همچون نجاشی و شیخ طوسی در کتاب های رجالی شان مدح گفته اند.
از قدیمی ترین فقهایی که در کتب فقهی به نظریات آنان استناد شده است حسن بن ابی عقیل عمانی و ابن جنید رازی است که به سبب شهرت در فقاهت و تطبیق احکام با ادله و اصول فقه از آنان تعبیر به« القدیمین یا الأقدمین» شده است.پس از دورۀ اولیۀ فقه که در آن صاحبان فتوا همچون علی بن بابویه ( م ۳۲۹ ق) و جعفر بن قولویه ( م ۳۶۸ ق) صرفا بر حسب متن روایات فتوا می دادند به گونه ای که هر فتوایی در کتاب های این فقها حکایت از وجود روایتی به آن مضمون داشته است، در دورۀ دوّم فقهایی همچون ابن ابی عقیل و ابن جنید پا به عرصۀ فقاهت شیعه گذاشتند که در فتاوایشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد می کردند که در بین آنان دو شخصیت معروف یعنی ابن ابی عقیل و ابن جنید( م ۳۸۱ ق) از جایگاه خاصی برخوردار هستند.از این دوره و حتی از زندگانی این دو فقیه بزرگ اطلاعات کافی در دست نیست تا بتوان به بررسی روش اجتهاد آن دو در استنباط احکام شرعی پرداخت و لکن از آنچه شیخ مفید و دیگران نقل نموده اند ابن جنید تمایل به قیاس در اجتهاد داشته و به همین دلیل از روش مشهور و معروف در اجتهاد علمای امامیّه دور شده است، اما از ابن ابی عقیل افرادی همچون نجاشی و شیخ طوسی در کتاب های رجالی شان مدح گفته اند.
[ویکی نور] مجموعه فتاوی ابن جنید تألیف آیت الله شیخ علی پناه اشتهاردی است .
این کتاب در بردارندۀ اقوال و نظریات محمد بن جنید اسکافی (م حدود 381 ق) است که توسط عالم بزرگوار آیت الله شیخ علی پناه اشتهاردی از موسوعه های فقهی همچون مختلف الشیعة گردآوری شده است.
از قدیمی ترین فقهایی که در کتب فقهی به نظریات آنان استناد شده است حسن بن ابی عقیل عمانی و ابن جنید رازی است که به سبب شهرت در فقاهت و تطبیق احکام با ادله و اصول فقه از آنان تعبیر به «القدیمین یا الأقدمین» شده است.
پس از دورۀ اولیۀ فقه که در آن صاحبان فتوا همچون علی بن بابویه (م 329 ق) و جعفر بن قولویه (م 368 ق) صرفا بر حسب متن روایات فتوا می دادند به گونه ای که هر فتوایی در کتاب های این فقها حکایت از وجود روایتی به آن مضمون داشته است.
در دورۀ دوّم فقهایی همچون ابن ابی عقیل و ابن جنید پا به عرصۀ فقاهت شیعه گذاشتند که در فتاوایشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد می کردند که در بین آنان دو شخصیت معروف یعنی ابن ابی عقیل و ابن جنید (م 381 ق) از جایگاه خاصی برخوردار هستند.
از این دوره و حتی از زندگانی این دو فقیه بزرگ اطلاعات کافی در دست نیست تا بتوان به بررسی روش اجتهاد آن دو در استنباط احکام شرعی پرداخت و لکن از آنچه شیخ مفید و دیگران نقل نموده اند ابن جنید تمایل به قیاس در اجتهاد داشته و به همین دلیل از روش مشهور و معروف در اجتهاد علمای امامیّه دور شده است، اما از ابن ابی عقیل افرادی همچون نجاشی و شیخ طوسی در کتاب های رجالی شان مدح گفته اند.
این کتاب در بردارندۀ اقوال و نظریات محمد بن جنید اسکافی (م حدود 381 ق) است که توسط عالم بزرگوار آیت الله شیخ علی پناه اشتهاردی از موسوعه های فقهی همچون مختلف الشیعة گردآوری شده است.
از قدیمی ترین فقهایی که در کتب فقهی به نظریات آنان استناد شده است حسن بن ابی عقیل عمانی و ابن جنید رازی است که به سبب شهرت در فقاهت و تطبیق احکام با ادله و اصول فقه از آنان تعبیر به «القدیمین یا الأقدمین» شده است.
پس از دورۀ اولیۀ فقه که در آن صاحبان فتوا همچون علی بن بابویه (م 329 ق) و جعفر بن قولویه (م 368 ق) صرفا بر حسب متن روایات فتوا می دادند به گونه ای که هر فتوایی در کتاب های این فقها حکایت از وجود روایتی به آن مضمون داشته است.
در دورۀ دوّم فقهایی همچون ابن ابی عقیل و ابن جنید پا به عرصۀ فقاهت شیعه گذاشتند که در فتاوایشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد می کردند که در بین آنان دو شخصیت معروف یعنی ابن ابی عقیل و ابن جنید (م 381 ق) از جایگاه خاصی برخوردار هستند.
از این دوره و حتی از زندگانی این دو فقیه بزرگ اطلاعات کافی در دست نیست تا بتوان به بررسی روش اجتهاد آن دو در استنباط احکام شرعی پرداخت و لکن از آنچه شیخ مفید و دیگران نقل نموده اند ابن جنید تمایل به قیاس در اجتهاد داشته و به همین دلیل از روش مشهور و معروف در اجتهاد علمای امامیّه دور شده است، اما از ابن ابی عقیل افرادی همچون نجاشی و شیخ طوسی در کتاب های رجالی شان مدح گفته اند.
wikinoor: مجموعه_فتاوی_ابن_جنید
[ویکی فقه] مجموعه فتاوی ابن جنید (کتاب). ابوعلی محمد بن احمد بن جنید کاتب اسکافی معروف به ابن جُنَید اسکافی از فقها و متکلمان امامیه قرن چهارم هجری قمری در اسکاف (نزدیکی بغداد ) به دنیا آمد. او از استادان شیخ مفید است. ابن جنید و ابن ابی عقیل عمانی را «القَدیمَین» (دو فقیه دوران قدیم) می نامند.او علاوه بر فقه و کلام ، در ادبیات، لغت، فهرست و شیوه نگارش نیز مهارت داشته و کتاب نوشته است. او را به خاطر محل تولدش اسکافی ، به خاطر این که نوه جنید است ا بن جنید و به دلیل مهارتش در کتابت، کاتب لقب داده اند.
آیة الله شیخ علی پناه اشتهاردی .این کتاب در بردارندۀ اقوال و نظریات محمد بن جنید اسکافی (م حدود ۳۸۱ ق) است که توسط عالم بزرگوار آیة الله شیخ علی پناه اشتهاردی از موسوعه های فقهی همچون مختلف الشیعه گردآوری شده است.
جایگاه کتاب
از قدیمی ترین فقهایی که در کتب فقهی به نظریات آنان استناد شده است حسن بن ابی عقیل عمانی و ابن جنید رازی است که به سبب شهرت در فقاهت و تطبیق احکام با ادله و اصول فقه از آنان تعبیر به« القدیمین یا الأقدمین» شده است.پس از دورۀ اولیۀ فقه که در آن صاحبان فتوا همچون علی بن بابویه (م ۳۲۹ ق) و جعفر بن قولویه (م ۳۶۸ ق) صرفا بر حسب متن روایات فتوا می دادند به گونه ای که هر فتوایی در کتاب های این فقها حکایت از وجود روایتی به آن مضمون داشته است.در دورۀ دوّم فقهایی همچون ابن ابی عقیل و ابن جنید پا به عرصۀ فقاهت شیعه گذاشتند که در فتاوایشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد می کردند که در بین آنان دو شخصیت معروف یعنی ابن ابی عقیل و ابن جنید (م ۳۸۱ ق) از جایگاه خاصی برخوردار هستند.از این دوره و حتی از زندگانی این دو فقیه بزرگ اطلاعات کافی در دست نیست تا بتوان به بررسی روش اجتهاد آن دو در استنباط احکام شرعی پرداخت و لکن از آنچه شیخ مفید و دیگران نقل نموده اند ابن جنید تمایل به قیاس در اجتهاد داشته و به همین دلیل از روش مشهور و معروف در اجتهاد علمای امامیّه دور شده است، اما از ابن ابی عقیل افرادی همچون نجاشی و شیخ طوسی در کتاب های رجالی شان مدح گفته اند.
نظریات بزرگان در مورد ابن جنید
علامه حلّی می نویسد: و خلاف ابن الجنید غیر معتد به، فإن الشیخ رحمه الله لما ذکره فی کتاب فهرست الرجال و أثنی علیه قال: إلاّ أن أصحابنا ترکوا خلافه، لأنّه کان یقول بالقیاس. شیخ انصاری در کتاب الطهارة می نویسد: فقد ذکر فی ترجمة الإسکافی أنّ الأصحاب ترکوا خلافه لأجل قوله بالقیاس و ان فتاویه غالبا علی طبق العامّة مع أنّ المجمعین هنا بالخصوص لم یعتنوا بمخالفته و عدم عثوره بعید و لم یظهر من عداه مخالفة فی المسألة. آقا بزرگ تهرانی در الذریعة در مورد کتاب تهذیب الشیعة ابن جنید و علت نایاب شدن نسخه های آن می نویسد: لکنّه لأجل قوله بالقیاس ترک الأصحاب العمل بجمیع تصانیفه الکثیرة و استنسخها حتی أن فی عصر العلاّمة لم یوجد منها غیر مختصرة. در أعیان الشیعه آمده است: و اتّبع أصول الفقه من الإمامیّة الحسن بن أبی عقیل العمانی و محمد بن أحمد بن الجنید الإسکافی و کلاهما من أهل المائة الثالثة إلی الرابعة و ینسب إلی ثانیهما العمل بالقیاس.
نحوۀ گردآوری فتاوا
...
آیة الله شیخ علی پناه اشتهاردی .این کتاب در بردارندۀ اقوال و نظریات محمد بن جنید اسکافی (م حدود ۳۸۱ ق) است که توسط عالم بزرگوار آیة الله شیخ علی پناه اشتهاردی از موسوعه های فقهی همچون مختلف الشیعه گردآوری شده است.
جایگاه کتاب
از قدیمی ترین فقهایی که در کتب فقهی به نظریات آنان استناد شده است حسن بن ابی عقیل عمانی و ابن جنید رازی است که به سبب شهرت در فقاهت و تطبیق احکام با ادله و اصول فقه از آنان تعبیر به« القدیمین یا الأقدمین» شده است.پس از دورۀ اولیۀ فقه که در آن صاحبان فتوا همچون علی بن بابویه (م ۳۲۹ ق) و جعفر بن قولویه (م ۳۶۸ ق) صرفا بر حسب متن روایات فتوا می دادند به گونه ای که هر فتوایی در کتاب های این فقها حکایت از وجود روایتی به آن مضمون داشته است.در دورۀ دوّم فقهایی همچون ابن ابی عقیل و ابن جنید پا به عرصۀ فقاهت شیعه گذاشتند که در فتاوایشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد می کردند که در بین آنان دو شخصیت معروف یعنی ابن ابی عقیل و ابن جنید (م ۳۸۱ ق) از جایگاه خاصی برخوردار هستند.از این دوره و حتی از زندگانی این دو فقیه بزرگ اطلاعات کافی در دست نیست تا بتوان به بررسی روش اجتهاد آن دو در استنباط احکام شرعی پرداخت و لکن از آنچه شیخ مفید و دیگران نقل نموده اند ابن جنید تمایل به قیاس در اجتهاد داشته و به همین دلیل از روش مشهور و معروف در اجتهاد علمای امامیّه دور شده است، اما از ابن ابی عقیل افرادی همچون نجاشی و شیخ طوسی در کتاب های رجالی شان مدح گفته اند.
نظریات بزرگان در مورد ابن جنید
علامه حلّی می نویسد: و خلاف ابن الجنید غیر معتد به، فإن الشیخ رحمه الله لما ذکره فی کتاب فهرست الرجال و أثنی علیه قال: إلاّ أن أصحابنا ترکوا خلافه، لأنّه کان یقول بالقیاس. شیخ انصاری در کتاب الطهارة می نویسد: فقد ذکر فی ترجمة الإسکافی أنّ الأصحاب ترکوا خلافه لأجل قوله بالقیاس و ان فتاویه غالبا علی طبق العامّة مع أنّ المجمعین هنا بالخصوص لم یعتنوا بمخالفته و عدم عثوره بعید و لم یظهر من عداه مخالفة فی المسألة. آقا بزرگ تهرانی در الذریعة در مورد کتاب تهذیب الشیعة ابن جنید و علت نایاب شدن نسخه های آن می نویسد: لکنّه لأجل قوله بالقیاس ترک الأصحاب العمل بجمیع تصانیفه الکثیرة و استنسخها حتی أن فی عصر العلاّمة لم یوجد منها غیر مختصرة. در أعیان الشیعه آمده است: و اتّبع أصول الفقه من الإمامیّة الحسن بن أبی عقیل العمانی و محمد بن أحمد بن الجنید الإسکافی و کلاهما من أهل المائة الثالثة إلی الرابعة و ینسب إلی ثانیهما العمل بالقیاس.
نحوۀ گردآوری فتاوا
...
wikifeqh: مجموعه_فتاوی_ابن_جنید_(کتاب)