[ویکی فقه] مجمل ذاتی به لفظ دارای اجمال ناشی از ذات آن اطلاق می شود.
مجمل ذاتی، از اقسام مجمل حقیقی و مقابل مجمل عرضی می باشد و عبارت است از، لفظی که اجمال آن ذاتی بوده و به خودی خود دارای معنای روشنی نیست، مانند: حروف مقطعه قرآن هم چون «ق»، «ن». « مجمل ، لفظی است که معنای روشن و ظاهری نداشته باشد تا در مقام عمل بتوان به آن اعتماد کرد، و آن بر دو قسم است: مجمل ذاتی و مجمل عرضی.مجمل ذاتی، یعنی این که ذاتاً برای آن لفظ، معنای ظاهری نباشد، مثل: کلمه «رطل» که بین رطل عراقی، مکی و مدنی مردد است».
اقسام آن
مجمل ذاتی دو گونه است:۱. گاهی مقابل مجمل ذاتی، دلیلی قرار دارد که مبیَّن ذاتی است؛۲. گاهی مقابل مجمل ذاتی، مجمل دیگری وجود دارد.درباره رفع اجمال در هر یک از این دو نوع، بحث شده است.
مجمل ذاتی، از اقسام مجمل حقیقی و مقابل مجمل عرضی می باشد و عبارت است از، لفظی که اجمال آن ذاتی بوده و به خودی خود دارای معنای روشنی نیست، مانند: حروف مقطعه قرآن هم چون «ق»، «ن». « مجمل ، لفظی است که معنای روشن و ظاهری نداشته باشد تا در مقام عمل بتوان به آن اعتماد کرد، و آن بر دو قسم است: مجمل ذاتی و مجمل عرضی.مجمل ذاتی، یعنی این که ذاتاً برای آن لفظ، معنای ظاهری نباشد، مثل: کلمه «رطل» که بین رطل عراقی، مکی و مدنی مردد است».
اقسام آن
مجمل ذاتی دو گونه است:۱. گاهی مقابل مجمل ذاتی، دلیلی قرار دارد که مبیَّن ذاتی است؛۲. گاهی مقابل مجمل ذاتی، مجمل دیگری وجود دارد.درباره رفع اجمال در هر یک از این دو نوع، بحث شده است.
wikifeqh: مجمل_ذاتی