مجاهد

پس از فروپاشی حکومت پهلوی در سال ۵۷ و گشوده شدن فضای آزاد سیاسی در اوایل انقلاب، گفتمان های متفاوت سیاسی اعم از چپ و راست هرکدام نشریات خود را در اختیار اعضا و طرفداران خود قرار می دادند. این نوشتارها شامل تحلیل های سیاسی از مسائل داخلی و بین المللی، مطالب تئوریک، بَسط ایدئولوژی، بیانیه ها و اخبار می شد. سازمان مجاهدین خلق نیز بعنوان یک گروه فعال در انقلاب ایران مطالب خود را ابتدا به صورت پراکنده و غیر سازمان یافته و عمدتاً به صورت چاپ های ابتدایی با دستگاه استنسیل منتشر می کرد. اما در مرداد سال ۱۳۵۸ اولین شماره از روزنامه خود تحت عنوان و لوگوی «مجاهد» را به صورت رسمی به چاپ رساند.
روند مدارا و همسویی سازمان با حکومت مرکزی تا اوایل سال ۶۰ ادامه داشت اما بتدریج و به طورمشخص همگام با اعلام جنگ مسلحانه سازمان علیه حکومت مرکزی، نوشته ها و مطالب مجاهد نیز رنگ و بوی ستیزه جویانه به خود گرفت.
در روز ۲۸ خرداد، نشریهٔ مجاهد چند نسخه از روزنامه را چاپ کرد که در یکی از مهمترین نسخه های آن مطلبی چاپ شد که نشان از نگرانی آنها نسبت به جان رئیس جمهور بنی صدر خبر می داد و از طرفداران خود می خواست برای یاری از او به خیابان ها بیایند. مجاهد دراین باره چنین تیتر زد: «جان رئیس جمهور در خطر است، مردم تهران آماده نجات جان رئیس جمهور باشید».
همچنین در همان نسخهٔ مهم که در همان روز ( ٢٨خرداد ) به چاپ رسید، بیانیه ای تحت عنوان «اطلاعیه سیاسی - نظامی شماره ۲۵» صادر شد که می توان آن را سرآغاز ورود نیروهای مجاهدین به نبرد مسلحانه با جمهوری اسلامی نامید. در بخشی از این اعلامیه آمده است: «. . . بدیهی است برابر اعلامیهٔ حاضر، از این پس مسئولیت هر آنچه که حین مقاومت انقلابی واقع شود، تنها و تنها بر ذِمهٔ مرتجعین انحصارطلب و اوباش چماق دار آنهاست که قصد آن کرده اند تا نقشه به پایان نرسیده شاه خائن و ساواک منفور او را، در قلع و قمع مجاهدین، به پایان رسانند. از این حیث برآنیم که نام بردگان، هر که باشند و در هر لباسی دقیقاً شایسته سخت ترین کیفر و مجازات انقلابی خواهند بود…».