متون هرمس

متون هرمس ( به انگلیسی: Corpus Hermeticum ) ، مجموعه ای از ۱۷ رساله یونانی است که نویسندگی آن ها به شخصیت افسانه ای هلنیستی هرمس تریسمجیستوس، ترکیبی از هرمس و تحوت از خدایان یونان باستان و مصر باستان نسبت داده می شود. [ ۱] رساله ها مربوط به ۱۰۰ سال قبل، تا ۳۰۰ سال پس از میلاد است، [ ۲] اما مجموعه ای که امروزه شناخته می شود برای اولین بار توسط ویراستاران قرون وسطایی بیزانس گردآوری شد، و در قرن پانزدهم توسط دانشمندان اومانیست ایتالیایی مارسیلیو فیچینو ( ۱۴۳۳–۱۴۹۹ ) و لودویکو لازارلی ( ۱۴۴۷–۱۵۰۰ ) به لاتین ترجمه شد. [ ۳]
اگرچه کلمه لاتین متون ( Corpus ) معمولاً برای کل مجموعه نوشته های موجود مرتبط با نویسنده یا یک موضوع به کار می رود، متون هرمس ( Corpus Hermeticum ) تنها شامل مجموعه ای بسیار کوچک از متون هرمسی موجود است ( متن هایی منسوب به هرمس تریسمجیستوس که معمولاً به عنوان هرمتیکا شناخته می شود ) . رساله های او توسط بسیاری از نویسندگان، از قرن دوم و سوم به بعد نقل شده است، اما این تألیف برای اولین بار تنها در نوشته های فیلسوف بیزانسی، مایکل پسیلوس ( حدود ۱۰۱۷–۱۰۷۸ ) دیده شده است. [ ۴]
پس از ترجمه لاتین توسط فیچینو و لازارلی، متون هرمس تأثیر زیادی بر سنت غربی گذاشت. این امر به ویژه در دوران رنسانس و اصلاحات، که در آن هرمسیه موقعیتی میانی بین مسیحیت و بت پرستی داشت، مهم تلقی می شد. [ ۵] جایگاه کهن هرمس تضمین می کرد که هر نوشته ای که به او نسبت داده شود، موقعیت مهمی در دکترین فیچینو دربارهٔ الاهیات باستان خواهد داشت، و تأیید می کند که یک الهیات واحد و واقعی وجود دارد که در همه ادیان دیده می شود. [ ۶]
بیش تر متون در قالب یک گفت وگو ارائه شده است، یعنی شکل مورد علاقه برای مطالب آموزشی در دوران باستان کلاسیک. شناخته شده ترین رساله در متون هرمس رساله آغازین آن است که پویماندرس نامیده می شود. این نام ( به اشکال مختلف، مانند Pimander یا Pymander ) نیز برای تعیین مجموعه به عنوان یک کل حداقل تا قرن ۱۹ استفاده می شد. [ ۷]
ترجمه قرن پانزدهمی متون هرمس زبان لاتین انگیزه اساسی در توسعه تفکر و فرهنگ رنسانس ایجاد کرد و تأثیر عمیقی بر فیلسوفانی مانند پیکو دلا میراندولا ( ۱۴۶۳–۱۴۹۴ ) ، جووردانو برونو ( ۱۵۴۸–۱۶۰۰ ) ، فرانچسکو پاتریسی ( ۱۵۲۹–۱۵۹۷ ) ، رابرت فلود ( ۱۵۷۴–۱۶۳۷ ) و بسیاری دیگر گذاشت. [ ۸]