مبین له

[ویکی فقه] مبیَّنٌ له، شخصی که تکالیف او از طریق خطابات شرعی بیان شده می باشد. و در اصول فقه کاربرد دارد.
مبیَّنٌ له، کسی است که بیان شارع و قانون گذار متوجه او گردیده و تکالیف و احکام برای او بیان می شود تا آن ها را بفهمد و به آن ها عمل کند. چون تکلیف به فهمیدن، بدون بیان، تکلیف به محال است، از این رو از راه خطاب های شرعی، تکالیف برای او بیان شده است.
مصداق مبین له
در این که مبیَّنٌ له، تک تک مکلفان می باشند و یا مکلفی است که به درجه اجتهاد رسیده ( مجتهد )، اختلاف وجود دارد؛ بسیاری از اصولیون اهل سنت معتقدند مبیّن له فقط مجتهد است، زیرا تنها او توانایی فهم بیان شارع را دارد.به نظر می رسد بر خلاف دیدگاه بسیاری از علمای اهل سنت ، مبیّنٌ له فقط مجتهد نیست بلکه هر یک از مکلفان مبیَّنٌ له می باشند و در مواردی که فهم کلام شارع احتیاج به ملکه اجتهاد دارد بر مکلف واجب ( عینی یا کفایی ) است که ملکه را کسب نماید. بنابراین، می توان گفت مبیَّنٌ له در جایی که فهم بیان شارع به کسب شرایط اجتهاد منوط می باشد فقط مجتهد است، اما در مواردی که چنین نیست، همه مکلفان مبیَّنٌ له می باشند.
اغراض شارع بر افهام مجتهد
نکته:اراده شارع بر افهام مجتهد به دو غرض انجام می گیرد:۱. گاهی غرض از افهام این است که مجتهد بعد از بیان حکم ، به آن عمل نماید؛۲. گاهی غرض از افهام این است که مجتهد بر طبق آن فتوا دهد تا دیگران به آن عمل کنند، مثل بیان احکام حیض .