مبرقع. [ م ُ ب َ ق َ ] ( ع اِ ) نام نغمه ای از موسیقی. ( غیاث ) آنندراج ). نام نوائی از موسیقی . ( ناظم الاطباء ) نغمه ای است از موسیقی مخصوص راست پنجگاه. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( ص ) نقابدار. ( ناظم الاطباء ). برقعدار. روبنده پوش. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
موسی بن محمد ابن علی بن موسی الرضا ( ف. ۲۹۶ ه.ق . ) سادات رضوی است . بسال ۲۵۶ ه.ق . به قم وارد شد لیکن اعراب قم او را از شهر راندند وی به کاشان رفت و احمد بن عبدالعزیز بن دلف عجلی او را اکرام کرد. سپس اعراب از کرده خود پشیمان شدند و او را به قم آوردند و کار او در این شهر نیکو شد . چون پیوسته بر صورت خود برقع می افکند به مبرقع ملقب شد . ۱ - (اسم ) برقع پوشانده روبند بسته . ۲ - ( اسم ) نغمه ایست از موسیقی مخصوص راست پنجگاه .
فرهنگ عمید
۱. گوشه ای در دستگاه راست پنجگاه. ۲. [قدیمی] از شعبه های بیست وچهارگانۀ موسیقی ایرانی.
