ماچو پیچو یا ماچو پیکچو ( به اسپانیایی: Machu Picchu ) شهری در پرو با دیوارهای سنگیِ جلا داده شده که مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده است. نخستین بنای این مجموعه این تی هوآتانا ( به اسپانیایی: Intihuatana ) ، معبد خورشید که اتاقی با ۳ پنجره و در منطقه ای از ماچو پیچو که باستانشناسان آن را منطقهٔ مقدس می نامند، می باشد. در سال ۲۰۰۳ میلادی تعداد گردشگران این شهر باستانی ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده است. در سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، پرو و دانشگاه ییل به توافقی مبنی بر استرداد صنایع دستی برداشته شده از ماچو پیچو در اوایل سده بیستم میلادی توسط هیرام بینگهام سوم دست یافتند.
ماچو پیچو در حدود سال ۱۴۵۰ در ارتفاعات امپراتوری اینکاها ساخته شده است. این شهر در حدود ۱۰۰ سال بعد، در پی پیروزی امپراتوری اسپانیا، متروک شد.
این دژ در ۵۰مایلی ( ۸۰کیلومتریِ ) کوسکو، پایتخت اینکاها، قرار دارد و به همین دلیل هرگز مانند سایر شهرهای اینکاها پیدا و ویران نشده است. در طول سده ها، جنگل های اطراف این مجموعه رشد کرده و آن را پوشانده است و به همین دلیل از نظرها پنهان مانده است و تنها عدهٔ معدودی از وجود آن اطلاع داشته اند. در بیست وچهارم ژوئیهٔ سال ۱۹۱۱ میلادی، ماچو پیچو به وسیلهٔ هیرام بینگهام سوم، تاریخ شناس آمریکایی، در یک سخنرانی در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد. او به وسیلهٔ راهنمایی محلیانی که گه گاه به سایت مراجعه می کردند به آنجا هدایت شد. بینگهام مطالعات باستان شناسی را انجام داد و تحقیقاتش را دربارهٔ آن محل کامل کرد و آن را «شهر گمشدهٔ اینکاها» که نام نخستین کتابش نیز بود، نامید. او هرگز اعتباری برای کسانی که او را به آن محل راهنمایی کردند قائل نشد و آن را یک شایعهٔ محلی نامید.
بینگهام در حال جستجو برای یافتن شهر ویکتوس، آخرین پناهگاه و موضع ایستادگی اینکاها در دوران تسلط اسپانیا بر پرو بود. در سال ۱۹۱۱ میلادی، پس از سال ها کاوش و سفر در حوالی منطقه، او توسط کواِن چوآنز ( به اسپانیایی: Quechuans ) که در ماچو پیچو و در زیرساخت های اصلی شهر زندگی می کرد به دژ هدایت شد. او چندین سفر دیگر انجام داد و حفاری هایی را نیز در سایت در حوالی سال ۱۹۱۵ میلادی هدایت کرد. او کتاب ها و مقالاتی دربارهٔ کشف ماچو پیچو نوشت.
سیمون ویسبارد، کاوشگر قدیمی کوسکو، مدعی می باشد که انریک پالما، گابینو سانچز و آگوستین لیزاراگا که نام هایشان بر روی یکی از صخره ها در آنجا در تاریخ ۱۴ ژوئیه سال ۱۹۰۱ میلادی حک شده است، پیش از بینگهام آنجا را کشف کرده بودند. همچنین، در سال ۱۹۰۴ میلادی یک مهندس به نام فرانکلین ظاهراً اشاره ای به خرابه ها از فاصلهٔ دور داشته است. بنا بر ادعای خانوادهٔ پِین، او به توماس پین، مبلغ مذهبی که در آن مکان زندگی می کرده است، دربارهٔ این محل گفته است. در سال ۱۹۰۶ میلادی، پین و مبلغی دیگر به نام استوارت ای مک نارین ( ۱۸۶۷ تا ۱۹۶۵ میلادی ) ظاهراً به محل خرابه ها صعود کرده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماچو پیچو در حدود سال ۱۴۵۰ در ارتفاعات امپراتوری اینکاها ساخته شده است. این شهر در حدود ۱۰۰ سال بعد، در پی پیروزی امپراتوری اسپانیا، متروک شد.
این دژ در ۵۰مایلی ( ۸۰کیلومتریِ ) کوسکو، پایتخت اینکاها، قرار دارد و به همین دلیل هرگز مانند سایر شهرهای اینکاها پیدا و ویران نشده است. در طول سده ها، جنگل های اطراف این مجموعه رشد کرده و آن را پوشانده است و به همین دلیل از نظرها پنهان مانده است و تنها عدهٔ معدودی از وجود آن اطلاع داشته اند. در بیست وچهارم ژوئیهٔ سال ۱۹۱۱ میلادی، ماچو پیچو به وسیلهٔ هیرام بینگهام سوم، تاریخ شناس آمریکایی، در یک سخنرانی در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد. او به وسیلهٔ راهنمایی محلیانی که گه گاه به سایت مراجعه می کردند به آنجا هدایت شد. بینگهام مطالعات باستان شناسی را انجام داد و تحقیقاتش را دربارهٔ آن محل کامل کرد و آن را «شهر گمشدهٔ اینکاها» که نام نخستین کتابش نیز بود، نامید. او هرگز اعتباری برای کسانی که او را به آن محل راهنمایی کردند قائل نشد و آن را یک شایعهٔ محلی نامید.
بینگهام در حال جستجو برای یافتن شهر ویکتوس، آخرین پناهگاه و موضع ایستادگی اینکاها در دوران تسلط اسپانیا بر پرو بود. در سال ۱۹۱۱ میلادی، پس از سال ها کاوش و سفر در حوالی منطقه، او توسط کواِن چوآنز ( به اسپانیایی: Quechuans ) که در ماچو پیچو و در زیرساخت های اصلی شهر زندگی می کرد به دژ هدایت شد. او چندین سفر دیگر انجام داد و حفاری هایی را نیز در سایت در حوالی سال ۱۹۱۵ میلادی هدایت کرد. او کتاب ها و مقالاتی دربارهٔ کشف ماچو پیچو نوشت.
سیمون ویسبارد، کاوشگر قدیمی کوسکو، مدعی می باشد که انریک پالما، گابینو سانچز و آگوستین لیزاراگا که نام هایشان بر روی یکی از صخره ها در آنجا در تاریخ ۱۴ ژوئیه سال ۱۹۰۱ میلادی حک شده است، پیش از بینگهام آنجا را کشف کرده بودند. همچنین، در سال ۱۹۰۴ میلادی یک مهندس به نام فرانکلین ظاهراً اشاره ای به خرابه ها از فاصلهٔ دور داشته است. بنا بر ادعای خانوادهٔ پِین، او به توماس پین، مبلغ مذهبی که در آن مکان زندگی می کرده است، دربارهٔ این محل گفته است. در سال ۱۹۰۶ میلادی، پین و مبلغی دیگر به نام استوارت ای مک نارین ( ۱۸۶۷ تا ۱۹۶۵ میلادی ) ظاهراً به محل خرابه ها صعود کرده اند.
wiki: ماچو پیچو