ماهیگیری لانگ لاین

ماهیگیری لانگ لاین ( به انگلیسی: Longline fishing ) ، ماهیگیری با رشته قلاب طویل یا لانگ لاین یک تکنیک ماهیگیری تجاری است که از یک خط اصلی طولانی با قلاب های طعمه دار استفاده می کند که در فواصل زمانی از طریق خطوط شاخه کوتاه به نام snoods یا gangions متصل می شوند. [ ۱] یک snood با استفاده از یک گیره یا چرخان به خط اصلی متصل می شود و قلاب در انتهای دیگر قرار دارد. لانگ لاین ها عمدتاً بر اساس محل قرارگیری آنها در ستون آب طبقه بندی می شوند. این نوع می تواند در سطح یا در پایین باشد. خطوط را نیز می توان با استفاده از یک لنگر تنظیم کرد یا آن را رها کرد. صدها یا حتی هزاران قلاب طعمه دار می توانند از یک خط آویزان شوند. این می تواند سبب مرگ و میر بسیاری از گونه های مختلف دریایی شود ( به صید جانبی مراجعه کنید ) . لانگ لاینرها – کشتی های ماهیگیری که برای صید لانگ لاین دکل شده اند – معمولاً اره ماهی، ماهی تن، لوزی ماهی، ماهی سمور و بسیاری از گونه های دیگر را هدف قرار می دهند.
در برخی از ماهیگیری های ناپایدار، مانند دندان ماهی پاتاگونیا، ماهیگیران ممکن است به حداقل ۲۵ قلاب در هر خط محدود شوند. در مقابل، لانگ لاین های تجاری در برخی از ماهیگیری های قوی دریای برینگ و اقیانوس آرام شمالی معمولاً بیش از ۲۵۰۰ قلاب طعمه دار روی یک سری خطوط متصل به هم در طول چندین مایل می چرخند. [ ۲]
ماهیگیری لانگ لاین مستعد صید و کشتن تصادفی دلفین ها، پرندگان دریایی، لاک پشت های دریایی و کوسه ها است، [ ۳] اما کمتر از صید ترال در اعماق دریا آسیب می رساند. [ ۴] [ ۵]