اندونزی با الگوبرداری از تجربه های موفق دیگر کشورها مانند ماهواره های تجاری آنیک کانادا و وستار آمریکا، مجموعه ماهواره های مخابراتی پالاپای خود را طی قراردادهایی با شرکت های قدرتمند ساخت ماهواره در دنیا توسعه داد. ماهواره پالاپا - ای۱ اولین ماهواره از مجموعه ماهواره های پالاپا بود که در سال ۱۹۷۶ به مدار پرتاب شد. پس از خدمات موفق ماهواره های پالاپا سری بی و سی، ماهواره پالاپا سری دی نیز در آستانه پرتاب قرار دارد. [ ۱]
عمر عملیاتی این دو ماهواره به ترتیب در ژوئن ۱۹۸۵ و ژانویه ۱۹۸۸ به پایان رسید؛ اما اندونزی در ۱۹۷۹ برای ساخت دو ماهواره نسل بعد پالاپا با هزینه ۵/۷۴ میلیون دلار، با پیمانکاران به توافق رسید. ناسا نیز همراه با دو پرتاب شاتل، این دو ماهواره را با تخفیف ویژه و با قیمت ۱۸ میلیون دلار، در مدار قرار داد. ماهواره های سری بی۱ پالاپا، طی عمر عملیاتی خود از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۰، خدمات مخابراتی موفقی را ارائه دادند. حتی شرکت ماهواره ای پی تی پاسیفیک نوسانتارا پس از خرید این ماهواره ها، سه سال بیشتر از عمر تعیین شده، از آنها استفاده کرد.
اندونزی ماهواره پالاپا - بی۲ را در فوریه ۱۹۸۴ به فضا پرتاب کرد، اما تزریق آن در مدار با مشکل مواجه شد و این ماهواره در مدار کم ارتفاع زمینی باقی ماند. دولت با دریافت ۷۵ میلیون دلار حق بیمه این ماهواره، اقدام به خرید ماهواره جایگزین کرد. در پی آن، شرکت بیمه نیز با استفاده از مأموریت ۵۱اِی شاتل، ماهواره را بازیافت کرد و به قیمت۱۸ میلیون دلار به شرکت ساتل آمریکا فروخت.
شرکت ساتل نیز تصمیم گرفت ماهواره بازسازی شده را با پرتابگر دلتا پرتاب کند و هنگامی که در مدار قرار گرفت، دوباره به اندونزی بفروشد. بدین ترتیب، ماهواره پالاپا - بی۲آر در ۱۳ آوریل ۱۹۹۰ با پرتابگر دلتا از کیپ کاناورال به موقعیت مداری ۱۰۸ درجه شرقی زمین ثابت پرتاب شد و در اختیار اندونزی قرار گرفت. وزن این ماهواره ۱۲۴۰ کیلوگرم به هنگام پرتاب و ۶۵۲ کیلوگرم در آغاز فعالیت مداری بوده است. ماهواره پالاپا - بی نیز در ۱۴ مه ۱۹۹۲ با پرتابگر دلتا از کیپ کاناورال پرتاب شد و در موقعیت مداری ۱۱۸ درجه شرقی زمین ثابت قرار گرفت. از ماهواره سی۳ به عنوان جایگزین احتمالی آن یاد می شود. وزن این ماهواره در آغاز فعالیت در مدار، ۶۹۲ کیلوگرم بود. دیگر مشخصات ماهواره های پالاپا - بی۲ ( بی۲آر ) و پالاپا - بی۴، مشابه ویژگی های ماهواره پالاپا - بی۲پی است که در ادامه شرح داده می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعمر عملیاتی این دو ماهواره به ترتیب در ژوئن ۱۹۸۵ و ژانویه ۱۹۸۸ به پایان رسید؛ اما اندونزی در ۱۹۷۹ برای ساخت دو ماهواره نسل بعد پالاپا با هزینه ۵/۷۴ میلیون دلار، با پیمانکاران به توافق رسید. ناسا نیز همراه با دو پرتاب شاتل، این دو ماهواره را با تخفیف ویژه و با قیمت ۱۸ میلیون دلار، در مدار قرار داد. ماهواره های سری بی۱ پالاپا، طی عمر عملیاتی خود از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۰، خدمات مخابراتی موفقی را ارائه دادند. حتی شرکت ماهواره ای پی تی پاسیفیک نوسانتارا پس از خرید این ماهواره ها، سه سال بیشتر از عمر تعیین شده، از آنها استفاده کرد.
اندونزی ماهواره پالاپا - بی۲ را در فوریه ۱۹۸۴ به فضا پرتاب کرد، اما تزریق آن در مدار با مشکل مواجه شد و این ماهواره در مدار کم ارتفاع زمینی باقی ماند. دولت با دریافت ۷۵ میلیون دلار حق بیمه این ماهواره، اقدام به خرید ماهواره جایگزین کرد. در پی آن، شرکت بیمه نیز با استفاده از مأموریت ۵۱اِی شاتل، ماهواره را بازیافت کرد و به قیمت۱۸ میلیون دلار به شرکت ساتل آمریکا فروخت.
شرکت ساتل نیز تصمیم گرفت ماهواره بازسازی شده را با پرتابگر دلتا پرتاب کند و هنگامی که در مدار قرار گرفت، دوباره به اندونزی بفروشد. بدین ترتیب، ماهواره پالاپا - بی۲آر در ۱۳ آوریل ۱۹۹۰ با پرتابگر دلتا از کیپ کاناورال به موقعیت مداری ۱۰۸ درجه شرقی زمین ثابت پرتاب شد و در اختیار اندونزی قرار گرفت. وزن این ماهواره ۱۲۴۰ کیلوگرم به هنگام پرتاب و ۶۵۲ کیلوگرم در آغاز فعالیت مداری بوده است. ماهواره پالاپا - بی نیز در ۱۴ مه ۱۹۹۲ با پرتابگر دلتا از کیپ کاناورال پرتاب شد و در موقعیت مداری ۱۱۸ درجه شرقی زمین ثابت قرار گرفت. از ماهواره سی۳ به عنوان جایگزین احتمالی آن یاد می شود. وزن این ماهواره در آغاز فعالیت در مدار، ۶۹۲ کیلوگرم بود. دیگر مشخصات ماهواره های پالاپا - بی۲ ( بی۲آر ) و پالاپا - بی۴، مشابه ویژگی های ماهواره پالاپا - بی۲پی است که در ادامه شرح داده می شود. [ ۲]
wiki: ماهواره های سری پالاپا