مالک بن انس

[ویکی فقه] مالک بن انس در سال ۹۳ هجری در مدینه به دنیا آمد و در سال ۱۷۹ هجری در همین شهر چشم از جهان فرو بست . او در مدینه از حضور اساتید و مشایخ حدیثی ناموری که جزء بزرگان تابعان بودند، همچون: ربیعه الرأی، ابن شهاب زهری، زید بن اسلم، یحیی بن سعید انصاری و.... بهره جست در این میان ابوبکر بن یزید معروف به ابن هرمز ( م ۱۴۸ ) بیشترین تأثیر در تربیت علمی او داشته است. . او هم چنین مدتی از محضر امام صادق علیه السلام بهره گرفت و پیوسته آن حضرت را به کثرت عبادت می ستود . مالک یکی از ائمه چهارگانه فقه اهل سنت و بنیان گذار فقه مالکی است. تکیه بر سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و تا حدود زیادی پرهیز از رأی و قیاس از ویژگی های فقه اوست .
مالک فقه را نزد امام جعفر بن محمد الصادق(علیهما السلام)، ربیعة بن ابی عبدالله، معروف به «ربیعة الرأی» (م۱۳۶) که از تابعین بود، آموخت و از نافع (غلام عبدالله بن عمر) و زهری حدیث شنید.
شاگردان
از مشهورترین شاگردان وی، شافعی (م ۲۰۴); عبدالرحمن بن قاسم (م ۱۹۱); اسد بن فرات(م۲۱۳) و عبدالله بن وهب (م ۱۹۷) است. مذهب او در شمال آفریقا، قطر، بحرین و کویت طرفدار دارد.
آثار
وی دارای کتاب معروفی به نام موطأ مالک است که کتابی حدیثی و فقهی است.

[ویکی نور] مالک بن انس، در سال 93 یا 95ق، در مدینه به دنیا آمد و جز برای حج، سفر نکرد و در همان جا (مدینه) در سال 179ق درگذشت.
بیشتر تحصیلات مالک، نزد ابن هرمز بود که در قرآن و سنن تبحر داشت و در سال 117ق، درگذشت. مالک به مدت سیزده سال از وی فقه آموخت. نام «ابن هرمز» عبدالرحمن است که از موالی هاشمیین بود و از ابوسعید خدری و ابوهریره حدیث نقل کرده است و جمعی مثل ابوالزناد و زهری از او روایت کرده اند.
پس از مرگ ابن هرمز، مالک به ربیعة بن عبدالرحمن معروف به «ربیعة الرأی» روی آورد و فقه اهل رأی را نزد وی آموخت.
مالک از محدثان زیادی، مانند نافع مولای عمر و زهری و یحیی بن سعید انصاری و ابوالزناد، عبدالله بن ذکوان، فقه و حدیث آموخت. از او نقل شده که می گفت: «لقد أدرکت سبعین ممن یقولون: قال رسول الله».
مالک بسیار به محضر حضرت صادق(ع) مشرف می شد. از او نقل شده که می گفت: آن جناب را جز در سه حالت ندیدم: یا به نماز اشتغال داشت و یا به قرائت قرآن و یا در حال روزه بود و می گفت: وقتی که در محضرش سخن از رسول خدا(ص) می رفت، رنگ مبارکش کبود و زرد می شد.
مالک پس از توشه گرفتن از علم دانشمندان زمانش شروع به تدریس کرد و در آغاز، در مسجد درس می گفت و چون به بیماری سلس البول مبتلا شد، به منزل منتقل گردید و تا آخر عمر از تدریس بازنایستاد.

[ویکی فقه] مالک بن انس (ابهام زدایی). مالک بن انس ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • مالک بن انس (امام اهل سنت)، از تابعین و از شاگردان امام صادق (علیه السلام) و یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت• مالک بن انس کاهلی، از یاران و اصحاب امام حسین (علیه السلام) و یکی از شهدای کربلا
...

[ویکی فقه] مالک بن انس (امام اهل سنت). مالک بن انس در سال ۹۳ هجری در مدینه به دنیا آمد و در سال ۱۷۹ هجری در همین شهر چشم از جهان فرو بست
مالک فقه را نزد امام جعفر بن محمد الصادق(علیهما السلام)، ربیعة بن ابی عبدالله، معروف به «ربیعة الرأی» (م۱۳۶) که از تابعین بود، آموخت و از نافع (غلام عبدالله بن عمر) و زهری حدیث شنید.
شاگردان
از مشهورترین شاگردان وی، شافعی (م ۲۰۴); عبدالرحمن بن قاسم (م ۱۹۱); اسد بن فرات(م۲۱۳) و عبدالله بن وهب (م ۱۹۷) است. مذهب او در شمال آفریقا، قطر، بحرین و کویت طرفدار دارد.
آثار
وی دارای کتاب معروفی به نام موطأ مالک است که کتابی حدیثی و فقهی است.

مالِک بن اَنَس (مدینه ۹۳ـ۱۷۹ق)
فقیه، محدث و پیشوای مذهب فقهی مالکی. بنابر مشهور، او عرب خالص یمنی بود. با آن که در زمان او مسافرت کردن برای تحصیل علم، به ویژه حدیث، شایع بود، هیچ مسافرتی از او نقل نشده است. تحصیلاتش را در مدینه نزد کسانی چون ابن شهاب زهری ( ـ۱۲۴ق)، ربیعة بن عبدالرحمان معروف به ربیعةالرأی ( ـ۱۳۶ق)، نافع مولی عبدالله بن عمر ( ـ۱۲۰ق) و به ویژه ابوبکر عبدالله بن یزید معروف به ابن هرمز ( ـ۱۴۸ق) به پایان رساند. از اساتید مالک، امام صادق (ع) را نیز می توان نام برد. او برای خود در مسجد نبوی کرسی تدریس و افتا برقرار کرده، و در فتوا و سیاست بسیار محتاط بود و کمتر به رأی می پرداخت. منابع فقه مالک عبارت بود از کتاب، سنت، اجماع، عمل اهل مدینه، قیاس و استحسان. حیات او که هم زمان با قیام عباسیان بود، از فعالیت سیاسی خالی است. پس از روی کارآمدن عباسیان در قیام محمد بن عبدالله ( ـ۱۴۵ق) معروف به نفس زکیه، که استادش ابن هرمز نیز در آن شرکت داشت، جز پاسخ به استفتای اهل مدینه، دربارۀ جواز شکستن بیعت منصور عباسی، دخالت دیگر نداشت و بدین سبب و یا به اسباب دیگری که روشن نیست، جعفر بن سلیمان، والی وقت مدینه، پس از شکست نفس زکیه بر او شلاق زد. با این حال، خلفای عباسی سعی در رعایت حرمت مالک داشتند. حتی از او خواستند تا برای ایجاد وحدت رویۀ فقهی و قضایی در حدود خلافت اسلامی کتابی تدوین کند و از سوی خلافت همان کتاب، مرجع اخذ فتوا و مستند قضاوت قضات اعلام شود، ولی مالک از این کار ابا داشت. وی کتاب مُوَطّأ را در دَه سال تدوین کرد؛ از این کتاب که از قدیمی ترین کتاب های فقهی است، روایت های مختلفی وجود دارد. ابوالحسن دارقطنی در این باره کتابی با نام اختلاف الموطّآت نوشته است. مالک پس از مرگ در قبرستان بقیع در مدینه دفن شد.