مالزی

[ویکی فقه] کشور مالزی در جنوب شرقی آسیا واقع شده و از لحاظ جغرافیائی از دو قسمت کاملا جدا تشکیل شده است. این کشور از کشورهای اسلامی می باشد.
شبه جزیره مالایی مدت زیادی از یک جایگاه مهم (مرکزی) در مسیرهای تجاری بین چین و خاورمیانه برخوردار بوده است. اولین پادشاهی مالایی که بر بنادر شهرهای ساحلی حکومت می کرد در قرن ۱۰ میلادی تشکیل شد. اولین مدارک مبنی بر وجود اسلام در شبه جزیره مالایی به قرن ۱۴ میلادی در ترنگانو بر می گردد، اما طبق برخی منابع مهاراجا دربار راجا (۱۱۷۹ ۱۱۳۶ میلادی) در قرن ۹ به اسلام گروید و نام خود را به مظفرشاه تغییر داد.در سال ۱۵۱۱، مالاکا توسط کشور پرتغال تصرف شد و در آنجا یک مستعمره ایجاد نمود. پس از آن، تا زمان آغاز جنگ جهانی دوم، بخش های مختلف شبه جزیره مالایی تحت سلطه قدرت های مختلف قرار داشت. در پی تصرف مالزی از سوی ژاپنی ها در (۱۹۴۵ ۱۹۴۲) طی جنگ جهانی دوم، حمایت عمومی از استقلال افزایش یافت. برنامه های پس از جنگ انگلیسی ها برای یکپارچگی اداره مالایا تحت یک مستعمره پادشاهی واحد که اتحادیه مالایی نامیده شد، با مخالفت شدید از سوی مالایایی ها مواجه شد که مخالف تضعیف حاکمان مالایایی و اعطای شهروندی به نژاد چینی بودند. اتحادیه مالایایی در سال ۱۹۴۶ تاسیس شد و شامل تمامی املاک بریتانیا در مالایا، به استثنای سنگاپور می شد.طی این زمان، شورشیان تحت رهبری حزب کمونیست مالایا عملیات چریکی خود را برای مجبور ساختن بریتانیا به خروج از مالایا انجام دادند و در نهایت استقلال به فدراسیون مالایایی در چارچوب کشورهای مشترک المنافع در ۳۱ اوت ۱۹۵۷ اعطا گردید.بین دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، مالزی رشد چشمگیر اقتصادی را تحت رهبری دکتر مهاتیر محمد تون، تجربه کرده است. این دوره به عنوان انتقال از اقتصاد مبتنی بر کشاورزی به اقتصاد صنعت محور در حوزه هایی چون کامپیوتر و وسایل الکترونیک، محسوب می شود. در طی این دوران بود که منظره فیزیکی مالزی با ایجاد پروژه های کلان و متعدد تغییر یافت.در اواخر دهه ۱۹۹۰، مالزی در اثر بحران مالی آسیا و نیز ناآرامی سیاسی ایجاد شده به دلیل برکناری معاون نخست وزیر، انور ابراهیم، دچار تزلزل شد. در سال ۲۰۰۳، دکتر مهاتیر محمد، پرسابقه ترین نخست وزیر مالزی، به نفع معاون خود عبداله احمد بداوی، از حکومت کناره گیری کرد.
دولت و سیاست
مالزی یک کشور منتخب سلطنتی با حکومت پادشاهی مشروطه است. این کشور ظاهرا از سوی یک حاکم عالی که معمولا از آن به عنوان شاه مالزی یاد می شود، اداره می گردد. او برای یک دوره پنج ساله در میان نه سلطان موروثی ایالات مالایایی انتخاب می شود؛ چهار ایالت دیگر، اسما دارای فرماندارانی هستند که در امر این انتخاب شرکت نمی کنند. این امر موجب می شود که مالزی یک کشور دارای سلطنت محسوب شود.نظام حکومتی در مالزی نسبتا الگوبرداری از نظام پارلمانی سیستم وست مینیستر، یا به عبارتی میراث حکومت استعمار بریتانیا است. اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخه اجرائی دولت متمرکز می ود تا بخش مقننه آن، و قوه قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دوره مهاتیر تضعیف شده است. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان (قبلا" یک اتحاد بوده) اداره شده است.مجلس مالزی شامل یک مجلس پایینتر، مجلس نمایندگان یا") taykaR naweD یعنی" خانه مردم") و یک مجلس بالادستی، سنا یا) arageN naweD یعنی خانه کشور) می باشد. مجلس ۲۱۹ عضوی نمایندگان از طریق هیئتهای تک عضوی موکلانی انتخاب می شوند که اعضای آن برای حداکثر یک دوره ۵ ساله برگزیده شده اند. قدرت قانون گذاری بین قانونگذاران فدرال و ایالتی تقسیم می شود. تمام ۷۰ سناتور آن برای مدت ۳ سال متصدی امور هستند؛ که ۲۶ نفر از آنها از سوی مجامع ایالتی، ۲ نفر به نمایندگی از منطقه فدرال کوآلالامپور، یعنی ۱ نفر از حوزه های فدرال لابوان و پوتراجایا و ۴۰ نفر باقی نیز توسط شاه منصوب می گردند. انتخابات پارلمانی مالزی دست کم یک بار در هر ۵ سال برگزار می شود. سن رای دهندگان باید از ۲۱ سال به بالا باشد تا بتوانند برای اعضای مجلس نمایندگان و نیز بیشتر ایالات و نیز مجمع قضائی ایالتی رای دهند.قدرت اجرایی در اختیار کابینه مالزی (هیئت دولت) به ریاست نخست وزیر است؛ و قانون اساسی مالزی تاکید می کند که نخست وزیر باید عضو مجلس پایین دستی، پارلمان مالزی باشد که بنابر نظر حاکم عالی می تواند به گروه اکثریت در مجلس دستور دهد. کابینه از میان اعضای دو مجلس انتخاب می گردد و مسئول اداره آن مرجع نیز می باشد.
تقسیمات کشوری
مالزی دارای استان است و استاندار هر استان را اصطلاحا "سلطان" می نامند.
جغرافیا
...

[ویکی شیعه] مالزی، از کشورهای اسلامی در جنوب شرق آسیا که اسلام در آن دین رسمی است و بیش از نیمی از جمعیت آن مسلمان هستند. اسلام در قرن نخست قمری(هفتم میلادی) با حضور تجار ایرانی و اعراب به این سرزمین وارد شد. حضور سادات در میان بازرگانان همزمان با ورود اسلام به این سرزمین، زمینه ساز آشنایی مردم با اهل بیت شده است. از جمعیت شیعیان مالزی آمار دقیقی در دست نیست و تعداد آنها بین ۱۰ تا ۵۰ هزار نفر تخمین زده می شود. دولت مالزی بنا به دلائلی که در ظاهر جنبه جلوگیری از تفرقه مسلمانان را دارد، از تبلیغ تشیع و فعالیت شیعیان در این کشور جلوگیری می کند. شیعیان مالزی متشکل از سه گروه اثناعشری، آقاخانیه و بهره هستند.
مالزی با مساحت ۳۳۰۴۳۴ کیلومتر مربع در جنوب شرقی آسیا واقع شده است، این کشور از دو قسمت مجزا تشکیل شده است. بخش غربی آن ادامه خاک آسیا به طرف جنوب است و به شبه جزیره مالزی معروف است، بخش شرقی آن ایالات ساراواک و صباح را در بردارد. که در قسمت جنوبی جزیره برونئو واقع شده است و مالزیِ جزیره ای نام دارد. دریای چین به فاصله ۶۴۰ کلیومتر بین این دو قسمت فاصله انداخته است.

[ویکی اهل البیت] فدراسیون مالزی کشوری است در خاور دور. پایتخت آن کوالالومپور است ولی مرکز حکومت و وزارت خانه های این کشور در شهر جدید پوتراجایا واقع است. مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود می باشد. این فدراسیون شامل سیزده ایالت در آسیای جنوب شرقی. نام "مالزی " در سال 1963 انتخاب شد زمانی که فدارسیون مالایا (Malay : Persekutuan Tanah Melayu) سنگاپور، ساباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از 14 ایالت را تشکیل دادند. در سال 1965 سنگاپور از مالزی خارج شد و به کشوری مستقل تبدیل گردید. این کشور شامل دو ناحیه جغرافیائی است که توسط دریای چین جنوبی از هم جدا می شود: شبهجزیره مالزی یا مالزی غربی بر روی شبه جزیره مالایی قرار دارد که از شمال با تایلند مرز خشکی دارد و از طریق جاده شوسه جوهور- سنگاپور و راه ارتباطی دوم مالزی- سنگاپور از جنوب به سنگاپور متصل می گردد. این کشور شامل سلطان نشینهای Johor , Kedah , Kelantan , Negeri Sembilan , Pahang -Perak وPerlis , Selangor , Terengganu), بوده، و دو ایالت آن تحت ریاست فرمانداران ملاکا و پنانگ و دو منطقه فدرال پوتراجایا و کوآلالامپور قرار دارد. بورنئوی مالزی (یا مالزی شرقی) بخش شمالی جزیره بورنئو را اشغال نموده، و ضمن داشتن مرز با اندونزی ، تحت حکومت سلطان نشین برونئی قرار دارد. مالزی شرقی شامل ایالات ساباح و ساراواک و حوزه فدرال لابوآن می باشد. اگرچه از لحاظ سیاسی این ناحیه تحت سیطره مالایی ها قرار گرفته، (اما) جمعیت جدید مالزیایی با وجود اقلیتهای چینی و هندی یکدست نیست. سیاستهای مالزی برای بیان ماهیت ادعاشده مشاوره ای آن ذکر شده؛ و سه حزب تصلی تشکیل دهنده ناسیونال باریسان هریک عضویت خود را به یکی از گروه های نژادی محدود ساخته است. تنها تنش عمده مشاهده شده در این کشور، از زمان استقلال آن، شورشهای نژادی 13می در آستانه مبارزه انتخاباتی و بر اساس موضوعات نژادی بوده است. با این وجود، مالزی به عنوان الگوئی از هماهنگی نژادی به حساب می آید.
شبه جزیره مالایی مدت زیادی است که از یک جایگاه مهم (مرکزی) در مسیرهای تجاری بین چین و خاورمیانه برخوردار بوده است که نشان داده که در نقشه اولیه آن عنوانی آن به صورت ""شبه جزیره طلائی ""، تنگه های مالاکا به عنوان ""خلیج ساباریکوس "" ترجمه شده است. اولین پادشاهی مالایی که بر بنادر شهرهای ساحلی حکومت می کرد در قرن 10میلادی تشکیل شد. اولین مدرک مبنی بر وجود اسلام در شبه جزیره مالایی به قرن 14 میلادی در ترنگانو برمی گردد، اما طبق گاهنامه Kedah Annals, سلاطین (کداه) ، مهاراجا دربار راجا (1179- 1136 میلادی) در قرن 9 به اسلام گروید و نام خود را به مظفرشاه تغییر داد و از آن تاریخ به بعد 27 سلطان بر کداه حکومت نمودند.
کوآلالامپور مرکز ایالات فدراتیو مالایی و پایتخت فعلی مالزی است. حکومتهای متعدد مالایی در قرن دوم و سوم میلادی وجود داشتند، که براساس منابع چینی بالغ بر 30عدد هستند. کداه- که به عنوان کدارام یا کاتاها در زبان قدیمی پالاوا یا سانسکریت شناخته شده- مستقیما" بر سر راه حملات به تجار و پادشاهان هندی قرار داشت. راجندرا کولا، که فعلا" تصور می شود کوتا گلانگی را از حکومت کنار زده، کداه را در سال 1025 آرام نمود اما جانشین وی، ویر راجندرا کولا، مجبور شد تا شورش کداه را برای غلبه بر مهاجمان سرکوب کند.
پادشاه بودائی لیگور پس از مدت کوتاهی کنترل کداه را به دست گرفت، و شاه چاندرابهانو از این موضوع به عنوان مبنایی برای حمله به سریلانکا در قرن 11م استفاده نمود، واقعه ای که بر روی سنگ نوشته موجود در ناگاپاتینوم در تامیل نادو، و حماسه سریلانکایی ماهاواسما ثبت شده است. طی هزاره اول، مردم شبه جزیره مالایی، به هندوئیسم و بودائیسم گرویدند و از زبان سانسکریت استفاده می نمودند تا این که بالاخره به اسلام ایمان روی آوردند، اما نه پیش از آن که هندوئیسم، بودائیسم و سانسکریت در مالایا جنبه ای جهانی پیدا نماید.
آثاری از تاثیرات آنها در اعتقادات سیاسی، ساختار فرهنگی، آداب و رسوم، زبان، هنر و فعالیتهای فرهنگی آن هنوز این روزها قابل مشاهده است. گزارشهایی نیز در مورد نواحی دیگر قدیمی تر از کداه موجود است-مثلا" پادشاهی باستانی گانگانگارا، در حوالی بروآس در پراک- که حتی تاریخچه مالزی را از این هم قدیمی تر می سازد. اگر این هم کافی نباشد، پاتیناپیلای، یک شاعر تامیلی در قرن دوم میلادی، راجع به کالاهایی شرح می دهد که از کادارام بر روی جاده های پهن پایتخت کولا حمل می شده است؛ و یک درام سانسکریت متعلق به قرن هفتم میلادی، به نام Kaumudhimahotsva ، بوده که به کداه به عنوان کاتاها- نگاری اشاره کرده است. آگنیپورانا همچنین به یک منطقه تحت عنوان آندا-کاتاها با مرزهاییش که به قله کوه ختم شده اشاره دارد، که دانشمندان معتقدند گانونگ جرای می باشد. داستانهای Katasaritasagaram راجع به زیبایی زندگی در کاتاها شرح می دهد.
در اوایل قرن 15، سلطان نشین مالاکا (Malay : Kesultanan Melaka) تحت حکومت سلسله پارامسوارا، شاهزاده پالمبانگ بنیانگذاری شد که از جزایر تاناسک (سنگاپور فعلی) گریخت. پارامسوارا تصمیم گرفت حکومت خود را پس از مشاهده واقعه تکان دهنده که در آن یک گوزن سفید (ماوس) یکی از سگهای شکاری او را زخمی کرد، تاسیس نماید. او آن را به عنوان یک نشان خوش یمن فرض کرد و پادشاهی خود را "مالاکا " نامید پس از آنکه در زیر درختی در آن ناحیه به استراحت پرداخت. از آن نقطه مرتفع، سلاطین این نواحی را که هم اکنون شبه جزیره مالزی، (پتانی) در تایلند جنوبی و ساحل شرقی سوماترا شناخته شده اند، کنترل می کردند. این قلمرو تا بیش از یک قرن وجود داشت، و طی این دوره زمانی، اسلام در بیشتر نقاط مجمع الجزایر مالایی گسترش یافت. مالاکا مهمترین بندر تجاری در آن زمان در آسیای جنوب شرقی بود.
در سال 1511، مالاکا توسط کشور پرتغال تصرف شد، که در آنجا یک مستعمره ایجاد نمود. پسران آخرین سلطان مالاکا، دو سلطان نشین را در آن شبه جزیره تاسیس کردند-سلطان نشین پراک در شمال، و سلطان نشین جوهور (که اساسا" تداوم سلطان نشین قدیمی مالاکا بود) در جنوب. پس از سقوط مالاکا، سه کشور برسر کنترل تنگه مالاکا با یکدیگر به جدال پرداختند: پرتغالیها (در مالاکا)، سلطان نشین جوهور، و سلطان نشین آسه | آسه. این درگیری تا سال 1641 ادامه داشت، زمانی که هلند (متحد سلطان نشین جوهور) کنترل مالاکا را به دست گرفت.
انگلستان اولین مستعمره را در شبه جزیره مالایا در سال 1786، با اجاره جزیره پنانگ توسط شرکت هند شرقی بریتانیا از سلطان کدا، بنیان گذاری نمود. در سال 1824، بریتانیا در پی پیمان 1824 انگلیس- هلند که مجمع الجزایر مالایا را به دوبخش بریتانیایی و هلندی تبدیل کرده و مالایا در حوزه انگلیس قرار داشت، مالاکا را تحت کنترل خود درآورد. در سال 1826، بریتانیا مستعمره سلطنتی مربوط به مستعمرات تنگه ها را با یکی نمودن سه ملک خود مالایا: پنانگ، مالاکا و سنگاپور، بنیان گذاری نمود. مستعمرات این تنگه ها تا سال 1867، تحت نظارت شرکت هند شرقی در کلکته اداره می شد، هنگامی که آنها دفتر این مستعمره را به لندن منقل کردند.

مالِزی (Malaysia)
برج های دوقلوی پتروناس، کوالالامپور، برج های دوقلوی پتروناس، کوالالامپور، موقعیت. کشور پادشاهیِ انتخابیِ مالزی در آسیای جنوب شرقی و در ساحل دریای چین جنوبی۱ قرار دارد. از شمال به تایلند و دریای چین جنوبی و کشور برونئی، از شمال شرقی و شرق به دریای سولو۲، از جنوب به اندونزی و سنگاپور، و از جنوب غربی و غرب به تنگۀ مالاکا۳ محدود می شود. مساحت این کشور ۳۲۹,۷۶۰ کیلومتر مربع و شهر کوالالامپور۴ پایتخت آن است.سیمای طبیعی. کشور مالزی از دو بخش غربی و شرقی تشکیل شده: بخش غربی (مالزی غربی) در دنبالۀ جنوبی شبه جزیرۀ مالِی۵ واقع است. درازای آن از شمال به جنوب حدود ۷۵۰ کیلومتر و پهنای آن از شرق به غرب حداکثر ۳۵۰ کیلومتر است. کشور تایلند در شمال آن واقع است و تنگۀ مالاکا در جنوب و غرب، آن را از کشور اندونزی (جزیرۀ سوماترا) جدا می کند. نواحی شمالی مالزی را کوه هایی فراگرفته است که ارتفاع آن ها به ۲,۱۸۷ متر (کوه تاهان۶)، می رسد. نواحی جنوبی این کشور را نیز جلگۀ نسبتاً همواری تشکیل داده است که به مرزهای کشور سنگاپور منتهی می شود. کرانه های مالزی غربی فاقد بریدگی است و جزیره های کوچک لانگ کاوی۷، پنانگ۸، و تیئومان۹، که بخشی از خاک مالزی محسوب می شوند، در آب های ساحلی آن جا دارند. مالزی شرقی، که بخش شمالی جزیرۀ بورنئو۱۰ را شامل می شود، در ۶۴۰کیلومتری شرق مالزی غربی واقع است و دریای چین جنوبی این دو قسمت را از هم جدا کرده است و کشور کوچک برونئی بخش اندکی از جلگۀ ساحلی جزیرۀ بورنئو را به خود اختصاص داده است. این بخش از جنوب به وسیلۀ کوه های مرزی (در بورنئو) از کشور اندونزی جدا می شود و بلندترین نقطۀ این کشور، کوه کینابالو۱۱ با ارتفاع ۴,۱۰۱ متر، نزدیک ساحل شمال شرقی آن جا دارد. مالزی شرقی از دو ایالت ساراواک۱۲ و صباح۱۳ تشکیل شده و حدود ۶۰ درصد از مساحت این کشور را شامل گردیده است. درازای آن ۱,۱۳۰ کیلومتر و پهنای آن حداکثر ۲۷۵ کیلومتر است. کرانه های این قسمت از بریدگی هایی چون خلیجک۱۴ و شبه جزیرۀ داروِل۱۵ و خلیجک های لابوک۱۶، مارودو۱۷ و برونئی۱۸ تشکیل شده و جزیرۀ لابوآن۱۹، در آب های خلیجک برونئی، و نیز جزیرۀ بانگی۲۰، در آب های ساحلی ایالت صباح، واقع اند و جزئی از خاک کشور مالزی محسوب می شوند. رودخانه های مالزی نسبتاً کوتاه و پرآب و اکثراً قابل کشتی رانی اند و مهم ترین و طویل ترین آن ها عبارت اند از راجانگ۲۱، کیناباتانگان۲۲، بارام۲۳، در مالزی شرقی، و رودخانه های پهانگ۲۴، کِلانتان۲۵ و پراک۲۶ در مالزی غربی. کشور مالزی به پانزده ایالت فدرال۲۷ و یک سرزمین فدرال۲۸ تقسیم شده است و شهرهای مهم آن عبارت اند از کوالالامپور، جوهور باهَرو۲۹، ایپو۳۰، پنانگ، کوالا تِرِنگانو۳۱، کوچِنگ۳۲، کوئانتان۳۳، سِرِمبان۳۴، و آلور سِتار۳۵. مالزی نزدیک خط استوا و بین مدارهای یک تا هفت درجه عرض شمالی قرار دارد و از اقلیم دریایی و بادهای اقیانوس هند و دریای چین یا مونسون۳۶ های جنوب شرقی و شمال شرقی متأثر است. دمای سالانۀ آن بین ۲۱ تا ۳۲ درجۀ سانتی گراد متغیر است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۲,۵۰۰ میلی متر بالغ می شود. حدود ۱۸۷,۵۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین مالزی را جنگل فراگرفته است. درختان کَرنا پوشش ساحلی و درختان بلوط پوشش کوهستانی این کشور را تشکیل داده اند. نزدیک به ۸ هزار گونه گیاه گل دار و حدود ۲,۵۰۰ گونه درخت در این کشور دیده می شود. حیواناتی چون گیبون (میمون درازدست) اورانگوتان، انواع پرنده و خزنده، به ویژه، مار پیتون، کبرا، تمساح، و حشرات فراوان نیز حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. مالزی از نظر اقتصادی یکی از پیش رفته ترین کشورهای آسیای جنوب شرقی است. کشاورزی و جنگل داری آن از اهمیت بسیار برخوردار است و در ردیف مهم ترین کشورهای تولیدکننده و صادرکنندۀ چوب و شیرۀ لاستیک و روغن نخل قرار دارد. مالزی از نظر منابع زیرزمینی نیز جایگاه مهمی دارد و یکی از پیشروترین تولیدکنندگان قلع جهان است. بوکسیت، مس، و آهن نیز از دیگر کانی های مهم آن محسوب می شوند. معادن نفت مالزی دارای اهمیت فراوان است و ذخایر آن به حدود۳.۵ میلیارد بشکه می رسد که یک دهم از درآمد کشور را تأمین می کند. بیشتر نفت مالزی در نیروگاه های حرارتی آن به کار می روند و میزان الکتریسیتۀ تولیدشده از این راه۵۴.۵ میلیارد کیلووات ساعت است. مالزی از نظر صنعت نیز دارای موقعیت مهمی است و صادرات وسایل الکترونیکی آن بعد از لاستیک و نفت در جایگاه سوم قرار دارد. تولید روغن نخل، سیمان، شکر تصفیه شده، چوب و تخته، رادیو و تلویزیون و تایر اتومبیل ازجمله فعالیت های صنعتی این کشور محسوب می شود.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر مالزی سلطنتی مشروطۀ فدرال است. شاه را، که در رأس امور قرار دارد، سران مالزی برای یک دورۀ پنج ساله برمی گزینند. نهاد قانون گذاری مالزی از مجلس نمایندگان با ۱۹۳ عضو و مجلس سنا با ۷۰ عضو تشکیل می شود. اعضایر مجلس نمایندگان را مردم برای مدت پنج سال انتخاب می کنند. ۴۰ سناتور را شاه و ۳۰ نفر را مجلس نمایندگان منصوب می کنند.
مردم و تاریخ. مطابق برآورد سال ۲۰۱۰، جمعیت مالزی حدود ۲۷,۵۶۵,۸۲۱ نفر است و تراکم نسبی آن به۸۳.۵ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت آن۲.۱ درصد است و مالِی۳۷ ها۱.۵ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دهد. حدود ۵۳ درصد از مردم آن مسلمان اند و ۶۲ درصد از آنان در شهرها به سر می برند. زبان رسمی این کشور باهاسای مالزیایی۳۸ است. کهن ترین نیاکان مالزیایی ها در حدود ۳۰۰۰پ م از چین جنوبی به این سرزمین وارد شدند. آنان در حدود ۱۰۰م با چین و هند روابط بازرگانی برقرار کردند و آیین های هندو و بودا را از آنان اقتباس کردند. بازرگانان ایرانی در قرن ۷م آیین اسلام را در این سرزمین رواج دادند. پرتغالی ها در ۱۵۱۱ نواحی مسکونی مالاکا را تصرف کردند و در ۱۶۴۱ هلندی ها جانشین پرتغالی ها شدند. آنان دفتر نمایندگی کمپانی هند شرقی هلند را در آن جا تأسیس کردند. انگلیسی ها در ۱۷۹۵ مالاکا را از تصرف هلندی ها خارج کردند و در ۱۸۱۹ ماندگاه سنگاپور را بنا نهادند. آنان در ۱۸۴۱ ایالت سراواک و صباح را نیز بر متصرفات خود افزودند. ژاپنی ها در ۱۹۴۲ نواحی مزبور را اشغال کردند و مردم آن سامان را علیه استعمارگران اروپایی به شورش وا داشتند. پس از جنگ جهانی دوم، ادامۀ حیات استعماری بریتانیا با دشواری های فراوان روبه رو شد و سازمانی با نام فدراسیون مالایا شکل گرفت که در ۱۹۴۸ استقلال خود را اعلام داشت. ایالت های سراواک و صباح نیز در ۱۹۶۳ به فدراسیون مزبور پیوستند و کشور فدرال مالزی را تأسیس کردند. سنگاپور در ۱۹۶۵ از فدراسیون مزبور جدا شد و خود به کشوری مستقل تبدیل گردید.South China SeaSulu SeaMalacca StraitKuala LumpurMalay PeninsulaTahanLangkawiPenangTiomanBorneoKinabaluSarawakSabaBayDarvelLabukMaruduBruneiLabuanBangiRajangKinabatanganBaramPahangKelantanPerakFederal StateFederal TerritoryJohor BahruIpohKuala TerengganuKuchengKuantanSerembanAlor SetarMonsoonMalayBahasa Malaysian