ماسک حنجره[ ۱] یا ماسک لارنژیال یک وسیله پزشکی است که راه هوایی بیمار را در طی فرایند بیهوشی یا زمانی که بیمار هوشیاری ندارد حفظ می کند. این وسیله در گروه وسایل بالای اپیگلوت قرار می گیرد. لارنژیال ماسک از یک لوله که به یک ماسک بیضوی شکل که قابلیت باد شدن دارد تشکیل شده است. این وسیله از طریق دهان در حلق بیمار قرار داده می شود و زمانی که ماسک به وسیله هوا باد می شود شکل حلق را به خود می گیرد و در نهایت راه هوایی امنی برای بیمار ایجاد می کند. معمولاً متخصصین بیهوشی از این وسیله برای ایجاد راهی امن برای رساندن اکسیژن یا گاز بیهوشی به شش بیمار برای انجام عمل جراحی قبل از بیمارستان استفاده می کنند. این وسیله توسط یک متخصص بیهوشی اهل بریتانیا ( به انگلیسی: Archie Brain ) در سال ۱۹۸۰ ابداع شد. در دسامبر سال ۱۹۸۷ اولین استفاده تجاری از ماسک لارنژیال در انگلستان صورت گرفت. در حال حاضر در تمام دنیا از این وسیله به شکل گسترده ای استفاده می شود. [ ۲] [ ۳]
ماسک حنجره دارای یک لوله به عنوان راه هوایی است که به یک ماسک بیضوی کافدار متصل است. این کاف به دو شکل وجود دارد، نوعی از آن به وسیله هوا باد می شود ( به وسیله سرنگ هوا ) و نوعی دیگر به شکل خودکار شکل حلق را به خود می گیرد و نیازی به باد کردن ندارد. زمانی که ماسک لارنژیال را به شکل درست جاگذاری و کاف آن را پر از هوا کنیم، ماسک لارنژیال به شکل درست در فضای حلق قرار گرفته و راه هوایی آن در مقابل تارهای صوتی قرار می گیرد. همچنین نوک این وسیله در قسمت بالای مری قرار گرفته و راه مری را می بندد. [ ۴]
در بیمارانی که به دلیل شرایط بیمار امکان لوله گذاری تراشه ( لوله گذاری نایی ) وجود ندارد استفاده از این وسیله می تواند کارامد باشد. به این منظور تحقیقی در دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد، بدین منظور بر روی ۲۵ بیمار کاندید لوله گذاری نایی در بخش تروما مطالعه و بررسی انجام شد. نمونه ها از بین ۱۰۵ بیمار کاندید لوله گذاری تراشه انتخاب شدند که لوله گذاری تراشه به طریق حنجره بینی ( لارنژوسکوپی ) مستقیم در بار دوم با شکست مواجه شده بود. در تمام موارد پس از اینکه لوله گذاری تراشه با شکست مواجه شد لارنژیال ماسک با سایز ۴ برای بیمار بدون استفاده از داروی شل کننده عضلانی قرار داده شد. در نهایت در ۲۴ مورد تهویه به بهترین نحو انجام شد ( ۹۶ درصد ) و در یک مورد به حضور متخصص بیهوشی نیاز شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماسک حنجره دارای یک لوله به عنوان راه هوایی است که به یک ماسک بیضوی کافدار متصل است. این کاف به دو شکل وجود دارد، نوعی از آن به وسیله هوا باد می شود ( به وسیله سرنگ هوا ) و نوعی دیگر به شکل خودکار شکل حلق را به خود می گیرد و نیازی به باد کردن ندارد. زمانی که ماسک لارنژیال را به شکل درست جاگذاری و کاف آن را پر از هوا کنیم، ماسک لارنژیال به شکل درست در فضای حلق قرار گرفته و راه هوایی آن در مقابل تارهای صوتی قرار می گیرد. همچنین نوک این وسیله در قسمت بالای مری قرار گرفته و راه مری را می بندد. [ ۴]
در بیمارانی که به دلیل شرایط بیمار امکان لوله گذاری تراشه ( لوله گذاری نایی ) وجود ندارد استفاده از این وسیله می تواند کارامد باشد. به این منظور تحقیقی در دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد، بدین منظور بر روی ۲۵ بیمار کاندید لوله گذاری نایی در بخش تروما مطالعه و بررسی انجام شد. نمونه ها از بین ۱۰۵ بیمار کاندید لوله گذاری تراشه انتخاب شدند که لوله گذاری تراشه به طریق حنجره بینی ( لارنژوسکوپی ) مستقیم در بار دوم با شکست مواجه شده بود. در تمام موارد پس از اینکه لوله گذاری تراشه با شکست مواجه شد لارنژیال ماسک با سایز ۴ برای بیمار بدون استفاده از داروی شل کننده عضلانی قرار داده شد. در نهایت در ۲۴ مورد تهویه به بهترین نحو انجام شد ( ۹۶ درصد ) و در یک مورد به حضور متخصص بیهوشی نیاز شد. [ ۵]
wiki: ماسک حنجره