ماده عجیب ( انگلیسی: Strange matter ) یک ماده کوارکی حاوی کوارک های شگفت است. در محیط های شدید، احتمال بر این است که ماده عجیب در هسته ستاره های نوترونی یا به عنوان قطرات مجزایی که ممکن است اندازه شان از فمتومتر تا کیلومتر متفاوت باشد، وجود دارد. مانند ستارگان عجیب ، در چگالی بالا انتظار می رود که ماده عجیب ابررسانای رنگی باشد. [ نیازمند منبع]
ماده معمولی که به آن ماده اتمی نیز گفته می شود از اتم ها تشکیل شده است که تقریباً تمام ماده در هسته اتم متمرکز شده است. ماده هسته ای مایعی است که از نوترون ها و پروتون ها تشکیل شده است و آنها خود از کوارک های بالا و پایین تشکیل شده اند. ماده کوارک شکل متراکم شده ای از ماده است که کاملاً از کوارک ها تشکیل شده است. هنگامی که ماده کوارکی حاوی کوارک های عجیب نباشد، گاهی اوقات به آن ماده کوارکی غیرعجیب نیز گفته می شود.
در فیزیک ذرات و اخترفیزیک ، اصطلاح «ماده عجیب» در دو زمینه مختلف استفاده می شود، یکی وسیع تر و دیگری خاص تر و فرضی تر: [ ۱]
• در زمینه وسیع تر، درک فعلی ما از قوانین طبیعت پیش بینی می کند که وقتی ماده هسته ای ( ساخته شده از پروتون و نوترون ) فراتر از چگالی بحرانی فشرده شود، می توان ماده عجیبی ایجاد کرد. در این فشار و چگالی بحرانی، پروتون ها و نوترون ها به کوارک ها تجزیه می شوند و ماده کوارکی و ماده عجیب به وجود می آیند.
• یک فرضیه خاص تر این است که ماده کوارک حالت پایه واقعی همه مواد است و بنابراین از مواد هسته ای معمولی پایدارتر است. این ایده به عنوان "فرضیه ماده عجیب" یا فرضیه بودمر - ویتن شناخته می شود. [ ۲] [ ۳] بر اساس این فرضیه، هسته های اتم هایی که در اطراف خود می بینیم، حتی زمانی که فشار بحرانی خارجی صفر باشد، فقط ناپایدار هستند، و با توجه به زمان کافی ( یا محرک مناسب ) ، هسته ها به قطرات پایدار ماده عجیب تجزیه می شوند. به قطرات ماده عجیب نیز استرانگلت گفته می شود.
در کل، اگر فشار در هسته آنها به اندازه کافی بالا باشد ( یعنی بالاتر از فشار بحرانی ) ممکن است ماده عجیبی در داخل ستارگان نوترونی رخ دهد. در نوع چگالی و فشار بالایی که در مرکز یک ستاره نوترونی انتظار داریم، ماده کوارکی احتمالاً ماده عجیبی خواهد بود. اگر جرم موثر کوارک عجیب خیلی زیاد باشد، می توان آن را ماده کوارکی غیرعجیب تصور کرد. کوارک های افسون و کوارک های سنگین تر فقط در چگالی های بسیار بالاتر رخ می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماده معمولی که به آن ماده اتمی نیز گفته می شود از اتم ها تشکیل شده است که تقریباً تمام ماده در هسته اتم متمرکز شده است. ماده هسته ای مایعی است که از نوترون ها و پروتون ها تشکیل شده است و آنها خود از کوارک های بالا و پایین تشکیل شده اند. ماده کوارک شکل متراکم شده ای از ماده است که کاملاً از کوارک ها تشکیل شده است. هنگامی که ماده کوارکی حاوی کوارک های عجیب نباشد، گاهی اوقات به آن ماده کوارکی غیرعجیب نیز گفته می شود.
در فیزیک ذرات و اخترفیزیک ، اصطلاح «ماده عجیب» در دو زمینه مختلف استفاده می شود، یکی وسیع تر و دیگری خاص تر و فرضی تر: [ ۱]
• در زمینه وسیع تر، درک فعلی ما از قوانین طبیعت پیش بینی می کند که وقتی ماده هسته ای ( ساخته شده از پروتون و نوترون ) فراتر از چگالی بحرانی فشرده شود، می توان ماده عجیبی ایجاد کرد. در این فشار و چگالی بحرانی، پروتون ها و نوترون ها به کوارک ها تجزیه می شوند و ماده کوارکی و ماده عجیب به وجود می آیند.
• یک فرضیه خاص تر این است که ماده کوارک حالت پایه واقعی همه مواد است و بنابراین از مواد هسته ای معمولی پایدارتر است. این ایده به عنوان "فرضیه ماده عجیب" یا فرضیه بودمر - ویتن شناخته می شود. [ ۲] [ ۳] بر اساس این فرضیه، هسته های اتم هایی که در اطراف خود می بینیم، حتی زمانی که فشار بحرانی خارجی صفر باشد، فقط ناپایدار هستند، و با توجه به زمان کافی ( یا محرک مناسب ) ، هسته ها به قطرات پایدار ماده عجیب تجزیه می شوند. به قطرات ماده عجیب نیز استرانگلت گفته می شود.
در کل، اگر فشار در هسته آنها به اندازه کافی بالا باشد ( یعنی بالاتر از فشار بحرانی ) ممکن است ماده عجیبی در داخل ستارگان نوترونی رخ دهد. در نوع چگالی و فشار بالایی که در مرکز یک ستاره نوترونی انتظار داریم، ماده کوارکی احتمالاً ماده عجیبی خواهد بود. اگر جرم موثر کوارک عجیب خیلی زیاد باشد، می توان آن را ماده کوارکی غیرعجیب تصور کرد. کوارک های افسون و کوارک های سنگین تر فقط در چگالی های بسیار بالاتر رخ می دهند.
wiki: ماده عجیب