لشکر سوم پیاده نظام (ورماخت). لشکر سوم پیاده نظام ( به آلمانی: 3. Infanterie - Division ) یکی از لشکرهای پیاده نظام رایشسور و ورماخت بود که در ماه اوت سال ۱۹۳۹ بسیج گردید و در جنگ جهانی دوم حضور داشت.
با به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان، پنج پایگاه نظامی جدید در غرب شهر فرانکفورت تأسیس شد. در همین مکان و در ماه اکتبر سال ۱۹۳۴ لشکر سوم پیاده نظام با توجه به محدودیت های پیمان ورسای، تحت عنوان پوششی «فرماندهی فرانکفورت» به فرماندهی سرهنگ کورت هازه ایجاد گردید. ماه اکتبر سال بعد عنوان اصلی علنی شد.
در جریان تهاجم آلمانی نازی به لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹ که به آغاز جنگ جهانی دوم منجر شد، لشکر سوم پیاده نظام به فرماندهی سرلشکر والتر لیکل متشکل از سه تیپ ۸، ۲۹ و ۵۰ پیاده و یک تیپ ۳ توپخانه در قالب سپاه ۲ از ارتش چهارم از گروه ارتش شمال با گذر از مرز پیشروی خود را به سمت ورشو آغاز کرد و نبرد بر سر این شهر مشارکت نمود.
با پایان عملیات در لهستان، لشکر سوم پیاده نظام برای محافظت از مرزهای غربی به منطقه آیفل منتقل شد. در جریان تهاجم به فرانسه و کشورهای سفلی، این لشکر دهم ماه مه سال ۱۹۴۰ به عنوان پیش قراول سپاه ۳ از ارتش دوازدهم وارد خاک لوکزامبورگ شد و با گذر از رود موز در ناحیه نوزونویل، پوشش جناحین نیروی های زرهی را که به عنوان سر نیزه زرهی به سمت کانال مانش پیشروی می کردند، بر عهده گرفت.
در مرحله دوم عملیات، با چرخش به سمت جنوب تا پایان عملیات خود را به مرز مناطق تحت کنترل دولت فرانسه ویشی رساند. در همین موقعیت به رسته پیاده نظام موتوریزه تغییر حالت داد.
لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه پس از سازمان یابی مجدد، در جریان عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی در ژوئن ۱۹۴۱ به فرماندهی سپهبد کورت یان در قالب گروه زرهی ۴ از گروه ارتش شمال یورش به منطقه بالتیک را آغاز کرد. این لشکر ماه سپتامبر سال ۱۹۴۱ به دمیانسک رسید. لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه برای نبرد مسکو به همراه گروه زرهی ۴ به گروه ارتش مرکز ملحق شد. [ نیازمند منبع] این لشکر هنگام آغاز عملیات تایفون، تهاجم پاییزه ورماخت به مسکو، بخشی از سپاه ۵۷ موتوریزه از گروه زرهی ۴ بود. [ ۱] این لشکر در نهایت توانست خود را تا ۴۰ کیلومتری مسکو، پایتخت شوروی برساند.
در پی عدم حصول موفقیت، وادار به گرفتن موضع تدافعی در بخش مرکزی جبهه شرقی تا ماه آوریل سال ۱۹۴۲ شد. با ثبات یافتن نسبی خط مقدم، لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه از خط مقدم عقب کشیده شده و پس از سازمان دهی مجدد این بار به قسمت جنوبی جبهه شرقی منتقل شد و به سپاه ۴۷ زرهی از ارتش چهارم زرهی پیوست. در جریان عملیات تابستانی سال ۱۹۴۲ موسوم به مورد آبی هفتم ماه ژوئیه موفق به تصرف وورونژ گردید. برای پیشروی به سمت جنوب، به سپاه ۱۴ زرهی از ارتش ششم ملحق شد. یازدهم اوت با گذر از کالاچ - نا - دونو به عملیات در جهت شمال استالینگراد ادامه داد. ضد حمله ارتش سرخ با عنوان عملیات اورانوس، موجب به محاصره درآمدن ارتش ششم از جمله لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه حوالی استالینگراد گردید. تنها معدودی از یگان های این لشکر توانستند از به دام افتادن بگریزند. با عدم موفقیت تلاش آلمانی ها در شکست این محاصره، اواخر ماه ژانویه سال ۱۹۴۳ تمامی نیروهای باقیمانده داخل حلقه محاصره از جمله نفرات لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه به فرماندهی سرهنگ یوبست فرایهر فون هانشتاین، تسلیم دشمن شده و به اسارت درآمدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان، پنج پایگاه نظامی جدید در غرب شهر فرانکفورت تأسیس شد. در همین مکان و در ماه اکتبر سال ۱۹۳۴ لشکر سوم پیاده نظام با توجه به محدودیت های پیمان ورسای، تحت عنوان پوششی «فرماندهی فرانکفورت» به فرماندهی سرهنگ کورت هازه ایجاد گردید. ماه اکتبر سال بعد عنوان اصلی علنی شد.
در جریان تهاجم آلمانی نازی به لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹ که به آغاز جنگ جهانی دوم منجر شد، لشکر سوم پیاده نظام به فرماندهی سرلشکر والتر لیکل متشکل از سه تیپ ۸، ۲۹ و ۵۰ پیاده و یک تیپ ۳ توپخانه در قالب سپاه ۲ از ارتش چهارم از گروه ارتش شمال با گذر از مرز پیشروی خود را به سمت ورشو آغاز کرد و نبرد بر سر این شهر مشارکت نمود.
با پایان عملیات در لهستان، لشکر سوم پیاده نظام برای محافظت از مرزهای غربی به منطقه آیفل منتقل شد. در جریان تهاجم به فرانسه و کشورهای سفلی، این لشکر دهم ماه مه سال ۱۹۴۰ به عنوان پیش قراول سپاه ۳ از ارتش دوازدهم وارد خاک لوکزامبورگ شد و با گذر از رود موز در ناحیه نوزونویل، پوشش جناحین نیروی های زرهی را که به عنوان سر نیزه زرهی به سمت کانال مانش پیشروی می کردند، بر عهده گرفت.
در مرحله دوم عملیات، با چرخش به سمت جنوب تا پایان عملیات خود را به مرز مناطق تحت کنترل دولت فرانسه ویشی رساند. در همین موقعیت به رسته پیاده نظام موتوریزه تغییر حالت داد.
لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه پس از سازمان یابی مجدد، در جریان عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی در ژوئن ۱۹۴۱ به فرماندهی سپهبد کورت یان در قالب گروه زرهی ۴ از گروه ارتش شمال یورش به منطقه بالتیک را آغاز کرد. این لشکر ماه سپتامبر سال ۱۹۴۱ به دمیانسک رسید. لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه برای نبرد مسکو به همراه گروه زرهی ۴ به گروه ارتش مرکز ملحق شد. [ نیازمند منبع] این لشکر هنگام آغاز عملیات تایفون، تهاجم پاییزه ورماخت به مسکو، بخشی از سپاه ۵۷ موتوریزه از گروه زرهی ۴ بود. [ ۱] این لشکر در نهایت توانست خود را تا ۴۰ کیلومتری مسکو، پایتخت شوروی برساند.
در پی عدم حصول موفقیت، وادار به گرفتن موضع تدافعی در بخش مرکزی جبهه شرقی تا ماه آوریل سال ۱۹۴۲ شد. با ثبات یافتن نسبی خط مقدم، لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه از خط مقدم عقب کشیده شده و پس از سازمان دهی مجدد این بار به قسمت جنوبی جبهه شرقی منتقل شد و به سپاه ۴۷ زرهی از ارتش چهارم زرهی پیوست. در جریان عملیات تابستانی سال ۱۹۴۲ موسوم به مورد آبی هفتم ماه ژوئیه موفق به تصرف وورونژ گردید. برای پیشروی به سمت جنوب، به سپاه ۱۴ زرهی از ارتش ششم ملحق شد. یازدهم اوت با گذر از کالاچ - نا - دونو به عملیات در جهت شمال استالینگراد ادامه داد. ضد حمله ارتش سرخ با عنوان عملیات اورانوس، موجب به محاصره درآمدن ارتش ششم از جمله لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه حوالی استالینگراد گردید. تنها معدودی از یگان های این لشکر توانستند از به دام افتادن بگریزند. با عدم موفقیت تلاش آلمانی ها در شکست این محاصره، اواخر ماه ژانویه سال ۱۹۴۳ تمامی نیروهای باقیمانده داخل حلقه محاصره از جمله نفرات لشکر سوم پیاده نظام موتوریزه به فرماندهی سرهنگ یوبست فرایهر فون هانشتاین، تسلیم دشمن شده و به اسارت درآمدند.
