لر بزرگ

اﺗﺎﺑﻚ اﻓﺮاﺳﻴﺎب درﭼﻨﻴﻦ وﻗﺘﻰ، اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﻏﻨﻴﻤﺖ ﭘﻨﺪاﺷﺖ و ﺳﺒﺐ دوﻟﺖ ﺧﻮد اﻧﮕﺎﺷﺖ. اﻗﺮﺑﺎى ﺧﻮد را به اﻣﺎرت، وﻻﻳﺎت، از ﺣﺪود ﻫﻤﺪان ﺗﺎ ﻛﻨﺎر درﻳﺎى ﻓﺎرس ﻧﺎﻣﺰد ﻛﺮد و ﻋﺰم اﺳﺘﺨﻼص داراﻟﻤﻠﻚ ﻣﻐﻮل ﺟﺰم ﮔﺮداﻧﻴﺪ.
ﺟﻼل اﻟﺪﻳﻦ ﭘﺴﺮ اﺗﺎﺑﻚ ﺗﻜﻠﻪ را ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﻳﺰک ﺑﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﺑﺪرﺑﻨﺪ ﻛﺮﻩ رود ﻓﺮﺳﺘﺎد.
ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﺻﺪﻩ از ﻫﺰارﻩ اﻣﻴﺮ ﺗﻮراک ﺑﺮﺧﻮردﻧﺪ و ﺟﻨﮓ درﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ.
ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮ ﻣﻐﻮل آﻣﺪ. ﻟُﺮان ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.
منبع: تاریخ گزیده: حمدالله مستوفی
قوم لُر به سرداری افراسیاب لُر مقابل مغولان ایستادگی کرد و در نبرد با مغولان کشته شد.
درکتاب ریاض الفردوس خانی، صفحه ۲۴۴ ، آمده: باشقاقان شیراز به کمک مغولان رفتند و با افراسیاب لُر جنگیدند!
دکتر برتولد اشپولر درکتاب تاریخ مغول در ایران صفحه ۱۶۷ می نویسد: باشقاق های شیرازی به کمک مغولان رفتند تا با لرها بجنگند!
حتی آبش خاتون حاکم فارس ( شیراز ) بجای مقاومت برابر مغولان، با فرمانده مغول ازدواج کرد.
مورخین رسمی کشور درکتاب تاریخ دوره راهنمایی، فصل دوازده، آمده: با تدبیر والی فارس ( آبش خاتون ) و اتابکان لُر، مغول ها نتوانستند وارد قسمت جنوب و جنوب غربی ایران ( بختیاری، لُرستان و فارس ) شوند
پناهی سمنانی درکتاب چنگیز چهره خونریز تاریخ، به نقل از دیترامون و ابن بطوطه نوشته: آثار خرابی در لُربزرگ ندیدم.
اتابک هزاراسپ با سلطان محمدخوارزمشاه دارای روابط حسنه بود. سلطان محمد خوارزمشاه به دنبال روابط نزدیکی که با اتابک افراسیاب لُر داشت، دختر او را برای پسرش غیاث الدین پیرشاه گرفت.
بعدها وقتی سلطان محمد خوارزم شاه از برابر حمله مغولان به سوی غرب عقب نشینی می کرد، اُمرای عراق عجم را احظار کرد تا با آنان مشورت نماید و برای مقابله با مغولان راه حلی مناسب بیابد.
اتابک نصرةالدین هزاراسپ نیز که در این ایام از جمله مهم ترین حکام منطقه لُربزرگ، محسوب میشد در شمار اینان بود. وقتی اتابک هزاراسپ به حضور سلطان رسید، سلطان محمد خوارزمشاه نسبت به وی نهایت احترام را مرعی داشت و با وی مشورت کرد
قاضی احمد تتوی در تاریخ اَلفی، جلد پنج، صفحه ۳۶۸۲ می نویسد: ملک نصرةالدین هزاراسپ لُر، چون برسید سلطان محمد خوارزمشاه او را به اعزاز و اکرام تمام پیش طلبیده، دراین واقعه از وی مشورت طلبید.
ملک هزاراسپ گفت که: صلاح در آن است که کوچ کنیم و میانه لُر و فارس کوهی است به غایت منیع و حصین که آنرا تنگ تکو گویند، ولایتی است پر نعمت و علف، آن را پناه خود سازیم و از لُر و فارس و شبانکاره صدهزار مرد پیاده جمع کنیم و چون مغول برسد دل قوی در برابر ایشان رویم و کارزار مردانه کنیم.
نظر نصرةالدین هزاراسپ درست بود زیرا سپاه مغولان بیشتر سواره بودند و در دشت قدرتشان چند برابر بود ولی در گذرگاه های تنگ کوهستان، مجالی برای مانور جنگی و شیوه نبرد مورد قبول مغولان نبود.
در واقع هدف نصرةالدین هزاراسپ لُر، این بود که با سنگربندی در تمام مداخل کوه، سپاه مغول را مستأصل کند با چنین شرایطی سلطان قادر میشد تا از روی فرصت و تأمل کار جنگ با مغول را پیش ببرد و درصورت اضطرار، سپاهیان سلطان می توانستند از چند جهت به ولایت فارس، خوزستان و درون لُرستان که بهترین موقعیت طبیعی را برای مستأصل کردن نیروهای دشت آشنای مغول داشت، عقب نشینی و فرار نمایند.
داوود بن محمد مولف تاریخ بناکتی درصفحه ۳۶۸ ، رای و نظر نصرةالدین هزاراسپ لُر، را درست می داند و آن را می پسندند. سلطان خوارزمشاه این نقشه جنگی را بەدلیل نامعلومی نپذیرفت گویا رقبای سیاسی اتابک هزاراسپ مانند اتابک سعد سلغری که در سلطان خوارزمشاه نفوذ رای داشت به وی چنین بیان داشت که نصرةالدین هزاراسپ براساس رقابتی که با سلغریان دارد، قصد دارد با کشاندن سلطان به آن منطقه، از پیروزی احتمالی بر مغولان درجهت تحقق نیات خود بهره برداری نماید
اما واقعیت چیز دیگری بود. سلطان محمد خوارزمشاه در شرایطی قرار داشت که از قدرت و امکانات محدودتری نسبت به گذشته برخوردار بود و درصورتی که پیشنهاد هر یک از اُمرا را می پذیرفت، در واقع به نوعی پناه جویی و توسل به یک امیر تن در داده بود، امری که رنجش یا مخالفت سایر اُمرای قدرتمند را بەدنبال داشت.
از این رو سلطان محمدخوارزمشاه در شرایطی که امکان انتخاب دیگری نداشت، اعلام کرد برنامه وی آن است که در همان منطقه باقی بماند و با جمع آوری سپاهیان به گرد خود، مقاومت در برابر مغولان را در آن منطقه سازمان دهد. اما اندکی بعد که هنوز سلطان کاری صورت نداده بود، پیروزی های سریع مغولان و پیش روی آنان به سوی ری، جبهه مقاومت درحال شکل گیری بر گرد سلطان خوارزمشاه را تضعیف و از هم پاشید.
اتابک_نصرةالدین_هزاراسپ روابط دوستانه خود با خوارزمشاهیان را حفظ کرد درتاریخ جهانگشای جوینی، جلد ۲ ، صفحه ۱۵۳ آمده: وقتی جلال الدین خوارزمشاه از هند به ایران فرار کرد در لُربزرگ مورد استقبال اتابک نصرةالدین هزاراسپ قرار گرفت.
وقتی که غیاث الدین برادر جلال الدین در جریان نبرد با مغولان در ری شکست خورد به نزد اتابک هزاراسپ فرار کرد. اتابک لُر هم بنا به ملاحظاتی که از جلال الدین داشت وی را اندکی بعد به بغداد فرستاد.
ادموند باسورث درتاریخ کمبریج، جلدپنج، صفحه ۳۱۲ ، می نویسد: در سال ۶۲۵ ، هنگامی که جلال الدین و غیاث الدین برای نبرد مهمی در نزدیک اصفهان با مغولان آماده شدند، مغولان دو هزار سوار را جهت تهیه آذوقه و علیق به کوههای لُرستان فرستادند، سلطان جلال الدین و نصرةالدین هزاراسپ نیز با گماردن سه هزار سوار، آنها را ( مغولان ) در بازگشت اسیر کرد

درکتاب ریاض الفردوس خانی، صفحه ۲۳۹ ، آمده: چون#بقایای قبایل الوار در جبل السماق شام صیت جاه و جلال وی را استماع نمودند جمعی کثی و جمی غفیر آمده و به وی پیوستند ( آن قبایل را باقی مانده لُرها ذکرکرده )
درتاریخ نگارستان صفحه ۲۰۵ آمده: از جوانب #قبایل لُر بدو پیوست
درمنتخب التواریخ آمده: از هر جای و هر مملکت ( ولایت ) بدو پیوستند
درکتاب ارجان وکهگیلویه ( هانیس گاوبه ) صفحه ۱۶۳ آمده: هیچ گونه مآخذ معتبری برای آنکه مهاجرت ساکنان کهگیلویه، فارس و خوزستان را از شام محققاً و مستند به مدارک نشان داده باشد وجودندارد میرزاحسن فسایی و شاید یکی دوکتاب متقدم بر او، این اشتباه را از آن جا کردن که تصور کردند اصطلاح#روم ( شامات ) که در دوران صفوی و پیش از آن ها در دوره سلجوقی به کار می رفته واقعا#سواحل مدیترانه بوده درحالی که بخوبی روشن است که در دوره سلاجقه و تا صفویه در بعضی کتب جغرافیایی و اسناد اداری، #قسمت های شمالی آذربایجان و#قفقاز را #شامات و روم می نوشته اند اشتباه برخی از همین جا ناشی شده که قول میرزاحسن فسایی را معتبر دانسته و شامات را سوریه تعبیر کرده اند
❌دکترشهرام یوسفی درمقاله "مطالعه در روند تاسیس وتثبیت حکومت اتابکان لُرستان" صفحه ۵۴ می نویسد: این جماعت با دراختیار گذاردن #خدمات نظامی خود به یکی از فرماندهان یا حکمرانان وقت، به سوی سرنوشت سیاسی متفاوتی درآن حدود ( شام ) کشانیده شده اند
.
❌دکتریوسفی درصفحه ۵۳ ، آورده: سابقه حکومت لران به تاریخ #سنه ثلاث مایه ( سیصدهجری ) می رسد یعنی لران قبل از سال سیصدهجری درقلمرو کنونی خود ساکن بوده اند
.
❌مسعودی مورخ قرن سه هجری درکتاب مروج الذهب، صفحه ۴۸۳ ، وقتی که گروه های ایرانی را ذکر می کند از قوم لُر هم نام می برد. ابن اسفندیار درتاریخ طبرستان، جلد دو، صفحه پنج، از #لران به عنوان سپاهیان آل بویه درقرن چهار نام می برد
.
❌درکتاب خلاصة الاعصارفی تاریخ البختیار، صفحه ۷۴ ، آمده: حکومت مملکت لُربزرگ به اعقاب #بدر رسید در دوره مائه پنجم هجرت، فتح الدین فضلویه یکی از اخلاف بدر #مهاجرت اختیار نمود و جبل السماق را که در شام است #مقرحکومت خود قرار داد ( پس روند مهاجرت ابتدا از لُربزرگ به شام بود )
.
❌فضل الله العمری که خود اهل شام است درکتاب مسالک الابصار، جلدسوم، در ذکر مملکت جبال ( زاگرس ) آمده که ساکنان جبال چهار قوم اند: اول کُرد، #دوم_لر، سوم شول و چهارم شبانکاره. در مورد لُرها می نویسد: لُرها دارای طوایف بسیار و جمعیت زیادی اند و در سرزمین های مختلف پراکنده اند آنان دارای حکومت اند و مردمی قدرت مند و صادق اند و در ادامه می گوید: لُرها #عادات خود_را_در سرزمین ما ترک نکرده اند. العمری سرزمین اصلی لُرها را همان جبال ( زاگرس ) دانسته و آنان را غیربومی در شام معرفی می کند
.
❌در مجمع الانساب، صفحه ۱۵۱ ، از #کی قبادبن_لورجاه به عنوان ملوک قدیمی شبان کاره نام می برد در صفحه ۲۰۷ ، از فردی بنام #ابوالحسن که تا سال پانصدو چهار هجری، حاکم منطقه #لربزرگ بوده اسم می برد و از #پدرش_ابرک به عنوان #امیر_لر که امارت منطقه لُربزرگ را داشته نام برده و این عبارت به قشنگی شرح داده که ولایت شول و لُربزرگ جدا از هم بودند و خاندانی بر ولایت لُربزرگ حکمرانی میکرده بنام #ابرک که به #امیر_لر معروف بوده و هزاراسپیان در واقع ادامه دهنده حکومت ابرک لُر می باشند
.
❌احمدغفاری درتاریخ جهان آرا، صفحه ۱۶۹ ، می گه: فتح الدین فضلویه که جد پانزده اتابک یوسف شاه است از نسل #کی خسرو بود. فتح الدین فضلویه که جد پانزده اتابک یوسف شاه است از نسل #کی خسرو بود. عبدالله رازی درتاریخ ایران میگه: عزالدوله بختیار زمان دیالمه حاکم شام شد و همانجا از دنیا رفت

تنها قومیتی هایی که از ایران دفاع کردند: فارس ها ( لرها، کردها، تورک هاکرمان وکرمانشاهی، )
دیگه لک ها و بلوچ ها و عربا اصلا توی تاریخ اسمشون هم نیست. ♥🌹♥
لک ها از پیوستن دوقوم به وجود امدند میشه به قاطر تشبیهشون نمود. ♥🌹♥

گروه خاوری شامل بختیاریها، لرهای کهگیلویه و بویر احمد، ممسنی و مناطقی نظیر خوزستان، فارس، بوشهر، هرمزگان و کرمان می شود. گروه باختری که در منطقهٔ وسیعی بین رود دز در شرق و مرزهای عراق در غرب به سر می برند، شامل لکها، لرهای لرستان، نهاوند، سیلاخور، بروجرد، تویسرکان، ملایر، ایلام و شمال خوزستان است.

می دیدکه لرها چجور از این صخره ها وکوه ها بالا می روند به وحشت افتاد و دستور قتل عام لرهارو صادر کرد. . . . . بعضی اوقات نژاد پرستی هم خوبه نژادمان را بشناسیم

پانکردها برای کردپنداری لرها دست به هر کاری میزنند؟ لرها در جنگ صلیبی حضور داشتن و در منابع عربی. و انگلیسی. اشاره شده . . . و نتها فارسی. . .

با نوشته های مستوفی یکیه لر ها در سراسر شام و مصر پراکنده بودن برای جنگ های صلیبی و مسکن اصلیشان جبال ( زاگرس ) هست اما بعد از به مشکل خوردن با صلاح الدین ایوبی به سرزمینشون برگشتن. همچنین اتابکان فضلویه قرن ها قبل تر ملک شبانکار تصرف کرده بودن ( تصرف که نشون میده از لر بودن و نه شبانکار ) و همچنین بومی خود منطقه بودن این اقوام که امدن و نه کرد و لفظ کرد در قدیم تا همین اوایل پهلوی معنی رمه گرد میداد و نوعی معیشت بود و نه نژاد و هنوز هم داخل برخی مناطق بخصوص شمال کشور همین معنی رو میده