لحیم کاری

لحیم کاری ( به انگلیسی: Soldering ) فرآیندی است که در آن دو یا چند جسم معمولاً فلزی با ذوب کردن و قراردادن یک فلز پرکننده ( لحیم ) [ ۱] به هم متصل می شوند. در این فرآِیند فلز لحیم نقطه ذوب پایین تری از دو جسم دیگر دارد. برخلاف جوشکاری، در لحیم کاری فلز پایه ذوب نمی شود و فقط فلز پرکننده یا لحیم ذوب می شود. در لحیم کاری سخت نیز فلز پایه ذوب نمی شود ولی فلز لحیم در دمای بالاتری ذوب می شود. در گذشته، تقریباً تمام فلزات لحیم شامل سرب بودند ولی نگرانی های فزاینده زیست محیطی و بهداشتی بر استفاده از لحیم های بدون سرب برای کاربردهای الکترونیکی و لوله کشی تأکید می کنند. [ ۲] [ ۳]
شواهدی وجود دارد که لحیم کاری را ۵۰۰۰ سال پیش در بین النهرین به کار گرفته اند. [ ۴] تصور می شود که لحیم کاری و بریزینگ از اوایل تاریخ فلزکاری و احتمالاً از ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد منشأ گرفته است. [ ۵] شمشیرهای سومری ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد با استفاده از لحیم کاری سخت تولید می شدند.
لحیم کاری در تاریخ برای ساخت وسایل جواهرات، وسایل آشپزی، ابزار و همچنین موارد دیگر مانند ساخت شیشه های رنگی مورد استفاده قرار می گرفت.
لحیم کاری در لوله کشی، وسایل الکترونیکی و فلزکاری از چشمک زن ها تا جواهرات و آلات موسیقی استفاده می شود.
لحیم کاری اتصالات دائمی اما برگشت پذیر بین لوله های مسی در سیستم های لوله کشی و همچنین در اشیا ساخته شده از ورقه های فلزی مانند قوطی های غذایی، ناودان باران و رادیاتور اتومبیل را فراهم می کند. [ ۶]
اجزای طلا و جواهر، ماشین آلات و برخی از اجزای سیستم های تبرید و لوله کشی اغلب توسط فرایند لحیم کاری نقره در دمای بالاتر ساخته و تعمیر می شوند. قطعات کوچک مکانیکی نیز معمولاً لحیم می شوند. از لحیم کاری برای اتصال سرب و فویل مس در فرایند ساخت شیشه های رنگی نیز استفاده می شود.
لحیم کاری در زمینه الکترونیک برای اتصال سیم ها به دستگاه ها و اجزای الکترونیکی به برد مدار چاپی استفاده می شود. [ ۷] اتصالات الکترونیکی را می توان به صورت دستی و با استفاده از هویه، لحیم کاری کرد. روش های خودکار مانند لحیم کاری موج ویا فر لحیم کاری برای ایجاد همزمان اتصالات متعدد در بردهای الکترونیکی به کار می روند. [ ۸] این روش هزینه دستگاه های الکترونیکی را به شدت کاهش می دهد.