[ویکی فقه] از شخصیت های به نام دوران صدر اسلام، لبید عامری است که بیشتر به سبب اشعارش و قدرت شاعریش معروف است. وی از جمله کسانی است که دارای عمری طولانی بوده که هم قبل از اسلام را درک کرده و هم افتخار مصاحبت با پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را داشته و تا دوران حکومت معاویه در قید حیات بوده است.
از شخصیت های به نام دوران صدر اسلام، لبید عامری است که بیشتر به سبب اشعارش و قدرت شاعریش معروف است. وی از جمله کسانی است که دارای عمری طولانی بوده که هم قبل از اسلام را درک کرده و هم افتخار مصاحبت با پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را داشته و تا دوران حکومت معاویه در قید حیات بوده است. نام کامل او لبید بن ربیعه بن عامر بن مالک بن جعفر بن کلاب بن ربیعه بن عامر بن صعصعه است. کنیه وی ابوعقیل گفته شده و از بنوجعفر، از قبیله مضر و اهل منطقه عالیه نجد بوده است. اما با این وصف در منابع تاریخی به لبید شاعر معروف است و از کنیه وی استفاده نمی شود.
نسب لبید
پدر لبید، ربیعه بن عامر، مردی سخاوتمند و بخشنده و از افراد مشهور قبیله خود بود که در جنگی که بین قبیله بنی عامر و بنی اسد حادث شد، کشته شد. مادر او تامره دختر زنباع عبسیه از فرزندان جذیمه بن رواحه است.
اسلام آوردن لبید
لبید بن ربیعه در سال چهارم هجری که معروف به سال وفد است به همراه قوم خود بنوجعفر به عنوان وفد به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسید و اسلام آورد. بلعمی در این باره می گوید: در ماه صفر سال چهارم تعدادی از مردان مضر به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیدند که لبید که شاعر ابوبراء بود نیز در این جمع حضور داشت. هدایایی از سوی ابوبراء به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) عرضه داشتند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) آن را نپذیرفت. ربیعه به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) گفت: من نه گمان برم که پدر مضر و ربیعه و فرزندان معد بن عدنان از همه عرب کسی باشد که هدیه ابوبراء را رد کرده باشد؛ که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در جواب او فرمود: من هدیه کسی که به دین ما نباشد را نمی پذیرم. لبید به پیامبر گفت: ابوبراء از بیماریی که در شکم دارد و بر او چیره گشته است از تو شفا می خواهد. پس رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) کلوخی از خاک گرفت و آن را بر زبان خویش گذراند سپس آن را به آبی آمیخته کرد و آن گاه آن را به ابوبراء داد تا بخورد پس گویا که از دستبندی رها شد و شفا یافت. بعد از شفا گرفتن ابوبراء، وی به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسید و گفت دینت را بر ما عرضه کن و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز شریعت و اسلام را به آنان آموخت که آنان نیز پذیرفتند و با پیشنهاد آنان، پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) چهل نفر از مهاجرین و انصار را که قرآن خوب می دانستند به همراه آنان به نجد فرستاد و آنان اسلام را در آن جا ترویج نمودند و به این ترتییب مردم مضر به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیدند و اسلام آوردند که لبید عامری نیز جزء آنان بوده است.
تحسین لبید
...
از شخصیت های به نام دوران صدر اسلام، لبید عامری است که بیشتر به سبب اشعارش و قدرت شاعریش معروف است. وی از جمله کسانی است که دارای عمری طولانی بوده که هم قبل از اسلام را درک کرده و هم افتخار مصاحبت با پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را داشته و تا دوران حکومت معاویه در قید حیات بوده است. نام کامل او لبید بن ربیعه بن عامر بن مالک بن جعفر بن کلاب بن ربیعه بن عامر بن صعصعه است. کنیه وی ابوعقیل گفته شده و از بنوجعفر، از قبیله مضر و اهل منطقه عالیه نجد بوده است. اما با این وصف در منابع تاریخی به لبید شاعر معروف است و از کنیه وی استفاده نمی شود.
نسب لبید
پدر لبید، ربیعه بن عامر، مردی سخاوتمند و بخشنده و از افراد مشهور قبیله خود بود که در جنگی که بین قبیله بنی عامر و بنی اسد حادث شد، کشته شد. مادر او تامره دختر زنباع عبسیه از فرزندان جذیمه بن رواحه است.
اسلام آوردن لبید
لبید بن ربیعه در سال چهارم هجری که معروف به سال وفد است به همراه قوم خود بنوجعفر به عنوان وفد به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسید و اسلام آورد. بلعمی در این باره می گوید: در ماه صفر سال چهارم تعدادی از مردان مضر به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیدند که لبید که شاعر ابوبراء بود نیز در این جمع حضور داشت. هدایایی از سوی ابوبراء به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) عرضه داشتند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) آن را نپذیرفت. ربیعه به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) گفت: من نه گمان برم که پدر مضر و ربیعه و فرزندان معد بن عدنان از همه عرب کسی باشد که هدیه ابوبراء را رد کرده باشد؛ که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در جواب او فرمود: من هدیه کسی که به دین ما نباشد را نمی پذیرم. لبید به پیامبر گفت: ابوبراء از بیماریی که در شکم دارد و بر او چیره گشته است از تو شفا می خواهد. پس رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) کلوخی از خاک گرفت و آن را بر زبان خویش گذراند سپس آن را به آبی آمیخته کرد و آن گاه آن را به ابوبراء داد تا بخورد پس گویا که از دستبندی رها شد و شفا یافت. بعد از شفا گرفتن ابوبراء، وی به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسید و گفت دینت را بر ما عرضه کن و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز شریعت و اسلام را به آنان آموخت که آنان نیز پذیرفتند و با پیشنهاد آنان، پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) چهل نفر از مهاجرین و انصار را که قرآن خوب می دانستند به همراه آنان به نجد فرستاد و آنان اسلام را در آن جا ترویج نمودند و به این ترتییب مردم مضر به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسیدند و اسلام آوردند که لبید عامری نیز جزء آنان بوده است.
تحسین لبید
...
wikifeqh: لبید_عامری