لاک پشت سبز دریایی

لاک پشت سبز دریایی ( نام علمی: Chelonia mydas ) که به نام های لاکپشت سبز، لاکپشت سیاه و لاکشپت سبز اقیانوس آرام نیز شناخته می شود، نوعی لاک پشت از خانواده Chelonidae است. دلیل نام گذاری این گونه وجود لایه ای از چربی سبز رنگ در زیر لاک این حیوان است. این گونه از لاکپشت ها در آبهای گرمسیری سراسر جهان زندگی می کنند؛ دو جمعیت مجزا در آبهای اقیانوس آرام و اطلس شناسایی شده اند. لاکپشت های سبز در خلیج فارس و دریای عمان نیز زندگی می کنند. در سواحل جنوبی ایران بیش از ۵۰ زیستگاه اصلی برای لاک پشت های دریایی وجود دارد که محل چرا، جفت گیری و تخم ریزی آن ها می باشد بر اساس نتایج به دست آمده لاک پشت سبز و لاک پشت پوزه عقابی بیشترین تعداد لانه سازی یا به بیان دیگر بیشترین مناطق لانه سازی و تخم گذاری در ایران را به خود اختصاص داده اند. لاکپشت سبز دریایی بالغ عموماً از علف دریایی تغذیه می کند و به گونه ای با هرس کردن کف دریا از رشد بی رویه جلبک ها جلوگیری می کند. این گونه از لاکپشت ها برای زیست بوم مفید هستند و به عنوان موجودات پاک کننده زیست بوم دریا به شمار می روند و آلودگی های سواحل را از بین می برند. لاک پشت سبز با خوردن گونه های دریایی از جمله عروس دریایی جمعیت رو به افزایش آن ها را کنترل می کند. [ ۱] از نظر طبقه بندی «آی یوسی اِن» این گونه از لاکپشت در لیست قرمز گونه های در حال انقراض قرار دارد. در بسیاری از کشورها شکار این لاکپشت و استفاده از تخم های آن ممنوع شده یا محدود شده است. با اینحال این گونه از لاکپشتها به دلایل مختلف از قبیل آلودگیهای محیط زیست، پیشرفت ساخت و ساز در مناطق ساحلی، صید در تورهای ماهی و میگو و بیماری های مختلف در خطر انقراض هستند.
لاک پشت ها همواره بر اساس غریزه و عادت برای تخمگذاری به همان نقطه ای که از تخم خارج شده اند بازمی گردند. هر لاک پشت سبز حداکثر ۱۲۰ تخم می گذارد اما تنها دو درصد از تخم ها به بلوغ رسیده و شانس زندگی پیدا می کنند. [ ۱] بیشترین حضور لاک پشت سبز برای تغذیه یا تخمگذاری در سواحل شنی و ماسه ای شرق چابهار از جمله مناطق کچو، لیپار، بریس، گواتر و سواحل غربی بندر کنارک شامل تُنگ و پُزم در ماه های فروردین، اردیبهشت، خرداد، تیر، مهر، آبان و اسفند است.