[ویکی فقه] بهار،فرهنگ نویس و شاعر قرن دوازدهم است که شهرت او بیش تر به سبب تألیف بهار عجم از فرهنگهای مهم و مستند فارسی است.
بهار، لاله تیک چند، فرهنگ نویس و شاعر قرن دوازدهم.
شهرت او بیش تر به سبب تألیف بهار عجم از فرهنگهای مهم و مستند فارسی است.
تاریخ ولادت وی در منابع ذکر نشده است؛ اما از آن جا که در ۱۱۵۲ که دیباچه بهارعجم را می نوشته ۵۳ ساله بوده است، باید در ۱۱۰۰ به دنیا آمده باشد. بهار اهل دهلی بود و در نزدیکی نهر نوّاب سعادت خان زندگی می کرد
درباره منشأ قومی او اختلاف نظر هست. به نوشته بیش تر تذکره نویسان، از جمله گارسن دوتاسی، وی از قوم کهتری است، اما بعضی وی را برهمن، زرگر، یا زرگر کهتریان (برای ارتباط «زرگر» «کهتری» )، کایته یا کایسته دانسته اند که گفته اخیر به نظر درست نمی آید.
← مهارتهای بهار
(۱) سراج الدین علی بن حسام الدین آرزو، مجمع النفائس، نسخه خطی کتابخانه دانشگاه پنجاب، ش ۲۴ PfI.
(۲) لاله تیک چند بهار، ابطال ضرورت، دهلی ۱۲۶۸.
(۳) لاله تیک چند بهار، بهار عجم، لکهنو ۱۹۱۶.
(۴) لاله تیک چند بهار، جواهرالحروف، کانپور ۱۲۶۷.
(۵) لاله تیک چند بهار، نوادرالمصادر، دهلی ۱۲۷۲.
(۶) فتحعلی حسینی، تذکره ریخته گویان، حیدرآباد دکن ۱۹۳۳.
(۷) علی ابراهیم خلیل، گلزار ابراهیم، یا، گلشن هند، علیگره ۱۳۵۲/ ۱۹۳۴.
(۸) لاله سری رام، خمخانه جاوید، دهلی ۱۹۰۸.
(۹) صدیق حسن خان، صبح گلشن، بهوپال ۱۲۹۵.
(۱۰) سیدمحمد عبدالله، ادبیات فارسی مین هندوون کاحصّه، دهلی ۱۹۴۲.
(۱۱) قدرت الله قاسم، مجموعه نغز، لاهور ۱۹۳۳.
(۱۲) قیام الدین علی قائم، مخزن نکات، ۱۱۶۸.
(۱۳) کریم الدین، تذکره شعرای هند، چاپ فیلن.
(۱۴) میرتقی میر، نکات الشعراء، دکن ۱۹۳۵.
بهار، لاله تیک چند، فرهنگ نویس و شاعر قرن دوازدهم.
شهرت او بیش تر به سبب تألیف بهار عجم از فرهنگهای مهم و مستند فارسی است.
تاریخ ولادت وی در منابع ذکر نشده است؛ اما از آن جا که در ۱۱۵۲ که دیباچه بهارعجم را می نوشته ۵۳ ساله بوده است، باید در ۱۱۰۰ به دنیا آمده باشد. بهار اهل دهلی بود و در نزدیکی نهر نوّاب سعادت خان زندگی می کرد
درباره منشأ قومی او اختلاف نظر هست. به نوشته بیش تر تذکره نویسان، از جمله گارسن دوتاسی، وی از قوم کهتری است، اما بعضی وی را برهمن، زرگر، یا زرگر کهتریان (برای ارتباط «زرگر» «کهتری» )، کایته یا کایسته دانسته اند که گفته اخیر به نظر درست نمی آید.
← مهارتهای بهار
(۱) سراج الدین علی بن حسام الدین آرزو، مجمع النفائس، نسخه خطی کتابخانه دانشگاه پنجاب، ش ۲۴ PfI.
(۲) لاله تیک چند بهار، ابطال ضرورت، دهلی ۱۲۶۸.
(۳) لاله تیک چند بهار، بهار عجم، لکهنو ۱۹۱۶.
(۴) لاله تیک چند بهار، جواهرالحروف، کانپور ۱۲۶۷.
(۵) لاله تیک چند بهار، نوادرالمصادر، دهلی ۱۲۷۲.
(۶) فتحعلی حسینی، تذکره ریخته گویان، حیدرآباد دکن ۱۹۳۳.
(۷) علی ابراهیم خلیل، گلزار ابراهیم، یا، گلشن هند، علیگره ۱۳۵۲/ ۱۹۳۴.
(۸) لاله سری رام، خمخانه جاوید، دهلی ۱۹۰۸.
(۹) صدیق حسن خان، صبح گلشن، بهوپال ۱۲۹۵.
(۱۰) سیدمحمد عبدالله، ادبیات فارسی مین هندوون کاحصّه، دهلی ۱۹۴۲.
(۱۱) قدرت الله قاسم، مجموعه نغز، لاهور ۱۹۳۳.
(۱۲) قیام الدین علی قائم، مخزن نکات، ۱۱۶۸.
(۱۳) کریم الدین، تذکره شعرای هند، چاپ فیلن.
(۱۴) میرتقی میر، نکات الشعراء، دکن ۱۹۳۵.
wikifeqh: لاله_تیک_چند_بهار