لئونارد نلسون ( Leonard Nelson ) ( 11 ژوئیه ۱۸۸۲ الی ۲۹ اکتبر ۱۹۲۷ ) ، که لئونهارد ( Leonhard ) نیز نوشته می شود یک ریاضی دان، فیلسوف منتقد و سوسیالیست بود. او پیرو مکتب نئوفریزین ( که به نام «جیکوب فردریش فریس»، [ ب] فیلسوفِ پسا - کانت نامگذاری شده است ) نوکانتیزم و دوست دیوید هیلبرت ریاضی دان بود. او در سال ۱۹۰۸ پارادوکس گرلینگ - نلسون و دیدگاه مرتبط با آن یعنی «کلمات اتولوژیکی»[ پ] را همراه با «کورت گرلینگ»[ ت] ابداع کرد. [ ۲]
نئوفریزین روی بخش های فلسفه و ریاضیات نیز تأثیر گذاشت، چون ارتباط و تعامل نزدیک نلسون با دانشمندان و ریاضی دانان، دیدگاه ها و تفکراتشان را تحت تأثیر قرار داد. با وجود اینکه نلسون پیشتر از بسیاری دوستانش درگذشت، اما سازمان بین المللی شبه نظامیان سوسیالیست ( ISK ) پس از مرگ او حتی بعد از ممنوعیت رژیم نازی در سال ۱۹۳۳ به فعالیت های خود ادامه داد. حتی ادعا می شود که آلبرت اینشتین نیز از این سازمان حمایت کرد. [ ۳] همچنین اعتبار ترویج روش سقراطی را به او نسبت می دهند که در کتابش تحت عنوان «روش سقراطی»[ ث] آن را مطرح کرد. [ ۴]
نلسون در سال های اولیه زندگی اش در جیمنیزیوم فرانسوی برلین به تحصیل پرداخت؛ مکانی که ریاضیات و علوم در آن از رشد و توسعه خوبی برخوردار نبود؛ بنابراین، دروس ریاضی را به صورت خصوصی نزد گرهارد هسنبرگ ریاضی دان ( ۱۸۷۴–۱۹۲۵ ) فراگرفت، خواندن آثار فیلسوفانی چون: ایمانوئل کانت، «جیکوب فردریش فریس»[ ج] و «ارنست فردریش اپلتس»[ چ] را آغاز کرد که علاقه مندی او نسبت به فلسفه از همین جا جوانه زد.
نلسون پیش از آن که در سال های ۱۹۰۱ الی ۱۹۰۳ به دانشگاه هومبولت برلین برود، در سال ۱۹۰۱ برای مدت کوتاهی در دانشگاه هایدلبرگ ریاضیات و فلسفه را فرا گرفت. او از سال های ۱۹۰۳ الی ۱۹۰۴ با ریاضی دانان و فیلسوفانی همچون «جولیوس باومن»[ ح] مشاور دکترایش، دیوید هیلبرت، فلیکس کلاین، کارل رونگه و رقیب بعدی اش ادموند هوسرل در دانشگاه گوتنگن کار کرد.
نلسون فیلسوفی بود، که با فلسفه نقدی منسوب به کانت، بیشتر توجه داشت. او سعی می کرد درباره علم و متافیزیک «نقدی» بیابد؛ آنچه که مشابه تجربه گرایی است، [ ۵] چون اشیاء تنها براساس ادراکات و محدودیت های عقل انسان می توانند درست باشند. کتاب کانت تحت عنوان: «نقد عقل محض»[ خ] در سال ۱۷۸۱ باعث شد تا نلسون در مسیر فلسفه انتقادی حرکت کند. او بعداً کارها و آثار فریس، فیلسوفِ پسا - کانتی، را که او خود نیز از آثار کانت الهام گرفته بود، پیروی کرد. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنئوفریزین روی بخش های فلسفه و ریاضیات نیز تأثیر گذاشت، چون ارتباط و تعامل نزدیک نلسون با دانشمندان و ریاضی دانان، دیدگاه ها و تفکراتشان را تحت تأثیر قرار داد. با وجود اینکه نلسون پیشتر از بسیاری دوستانش درگذشت، اما سازمان بین المللی شبه نظامیان سوسیالیست ( ISK ) پس از مرگ او حتی بعد از ممنوعیت رژیم نازی در سال ۱۹۳۳ به فعالیت های خود ادامه داد. حتی ادعا می شود که آلبرت اینشتین نیز از این سازمان حمایت کرد. [ ۳] همچنین اعتبار ترویج روش سقراطی را به او نسبت می دهند که در کتابش تحت عنوان «روش سقراطی»[ ث] آن را مطرح کرد. [ ۴]
نلسون در سال های اولیه زندگی اش در جیمنیزیوم فرانسوی برلین به تحصیل پرداخت؛ مکانی که ریاضیات و علوم در آن از رشد و توسعه خوبی برخوردار نبود؛ بنابراین، دروس ریاضی را به صورت خصوصی نزد گرهارد هسنبرگ ریاضی دان ( ۱۸۷۴–۱۹۲۵ ) فراگرفت، خواندن آثار فیلسوفانی چون: ایمانوئل کانت، «جیکوب فردریش فریس»[ ج] و «ارنست فردریش اپلتس»[ چ] را آغاز کرد که علاقه مندی او نسبت به فلسفه از همین جا جوانه زد.
نلسون پیش از آن که در سال های ۱۹۰۱ الی ۱۹۰۳ به دانشگاه هومبولت برلین برود، در سال ۱۹۰۱ برای مدت کوتاهی در دانشگاه هایدلبرگ ریاضیات و فلسفه را فرا گرفت. او از سال های ۱۹۰۳ الی ۱۹۰۴ با ریاضی دانان و فیلسوفانی همچون «جولیوس باومن»[ ح] مشاور دکترایش، دیوید هیلبرت، فلیکس کلاین، کارل رونگه و رقیب بعدی اش ادموند هوسرل در دانشگاه گوتنگن کار کرد.
نلسون فیلسوفی بود، که با فلسفه نقدی منسوب به کانت، بیشتر توجه داشت. او سعی می کرد درباره علم و متافیزیک «نقدی» بیابد؛ آنچه که مشابه تجربه گرایی است، [ ۵] چون اشیاء تنها براساس ادراکات و محدودیت های عقل انسان می توانند درست باشند. کتاب کانت تحت عنوان: «نقد عقل محض»[ خ] در سال ۱۷۸۱ باعث شد تا نلسون در مسیر فلسفه انتقادی حرکت کند. او بعداً کارها و آثار فریس، فیلسوفِ پسا - کانتی، را که او خود نیز از آثار کانت الهام گرفته بود، پیروی کرد. [ ۶]
wiki: لئونارد نلسون