ماه های مشتری سیاره غول آسای مشتری دارای 102 قمر شناخته شده است. [ ۱] [ ۲] بر این اساس مشتری دارای بیشترین تعداد قمر با مدار به نسبت پایدار در منظومه شمسی است. [ ۳] بزرگ ترین و پرجرم ترین این قمرها چهار قمر گالیله ای هستند، که به صورت مجزا در سال ۱۶۱۰ میلادی توسط گالیلئو گالیله و زیمون ماریوس کشف شدند و برای بشر اولین اجرام کشف شده ای بودند که در مدار زمین یا خورشید قرار نداشتند. در اواخر قرن نوزدهم، تعدادی دیگر از قمرهای کوچک تر مشتری کشف شدند و بر روی آنها اسامی معشوقه ها، فتوحات و دختران خدای روم ژوپیتر یا معادل یونانی آن زئوس گذاشته شد. قمرهای گالیله ای با اختلاف پرجرم ترین اجرام در مدار مشتری هستند، در حالی که دیگر ۶۵ قمر این سیاره به همراه حلقه های آن با یکدیگر ۰٫۰۰۳٪ از کل جرم مداری این سیاره را تشکیل می دهند.
هشت قمر از ماه های مشتری، ماه معمولی دارای حرکت موافق گرد و مدار دایره ای و بدون انحراف مداری چندانی نسبت به خط استوایی مشتری هستند. ماه های گالیله ای به دلیل داشتن جرم سیاره ای کافی، دارای شکل تقریباً کروی هستند و اگر در مداری مستقیم به دور خورشید قرار داشتند، سیاره کوتوله محسوب می شدند. چهار ماه معمولی دیگر بسیار کوچک تر و به مشتری نزدیک ترند که نقش منبع گرد و غبار تشکیل دهندهٔ حلقه های مشتری را دارند. دیگر ماه های مشتری قمر نامنظمی هستند که حرکت موافق گرد و مخالف گرد و انحراف و خروج از مرکز مداری بالایی دارند و در فاصله ای دورتر در مدار مشتری قرار گرفته اند. این قمرها احتمالاً از مدار خورشیدی توسط مشتری جذب شده اند. از این قمرهای نامنظم هنوز هجده قمر نام گذاری نشده اند.
در خصوصیات مداری و ظاهری قمرها تفاوت های زیادی نسیت به یکدیگر دارند. چهار قمر گالیله ای دارای قطری بالغ بر ۳٬۱۰۰ کیلومتر هستند. بزرگ ترین قمر گالیله ای، گانیمد بعد از خورشید و هفت سیارهٔ دیگر، نهمین جرم بزرگ در منظومه شمسی است. این قمر از سیارهٔ عطارد نیز بزرگ تر است. تمام دیگر قمرهای مشتری دارای قطری کمتر از ۲۵۰ کیلومتر هستند که بسیاری از آنها به سختی به قطر ۵ کیلومتر می رسند. شکل مداری قمرها بسیار متفاوت است، برخی از آن ها مداری کامل و دایره ای دارند و برخی مداری غیرعادی و با انحراف مداری بالا و بسیاری بر خلاف حرکت مداری مشتری به دور خورشید حرکت می کنند. تناوب مداری آن ها بین هفت ساعت ( کمتر از زمانی که مشتری یک بار به دور محور خود می چرخد ) تا سه هزار برابر آن ( تقریباً سه سال زمینی ) طولانی تراست.
هشت قمر از ماه های مشتری، ماه معمولی دارای حرکت موافق گرد و مدار دایره ای و بدون انحراف مداری چندانی نسبت به خط استوایی مشتری هستند. ماه های گالیله ای به دلیل داشتن جرم سیاره ای کافی، دارای شکل تقریباً کروی هستند و اگر در مداری مستقیم به دور خورشید قرار داشتند، سیاره کوتوله محسوب می شدند. چهار ماه معمولی دیگر بسیار کوچک تر و به مشتری نزدیک ترند که نقش منبع گرد و غبار تشکیل دهندهٔ حلقه های مشتری را دارند. دیگر ماه های مشتری قمر نامنظمی هستند که حرکت موافق گرد و مخالف گرد و انحراف و خروج از مرکز مداری بالایی دارند و در فاصله ای دورتر در مدار مشتری قرار گرفته اند. این قمرها احتمالاً از مدار خورشیدی توسط مشتری جذب شده اند. از این قمرهای نامنظم هنوز هجده قمر نام گذاری نشده اند.
در خصوصیات مداری و ظاهری قمرها تفاوت های زیادی نسیت به یکدیگر دارند. چهار قمر گالیله ای دارای قطری بالغ بر ۳٬۱۰۰ کیلومتر هستند. بزرگ ترین قمر گالیله ای، گانیمد بعد از خورشید و هفت سیارهٔ دیگر، نهمین جرم بزرگ در منظومه شمسی است. این قمر از سیارهٔ عطارد نیز بزرگ تر است. تمام دیگر قمرهای مشتری دارای قطری کمتر از ۲۵۰ کیلومتر هستند که بسیاری از آنها به سختی به قطر ۵ کیلومتر می رسند. شکل مداری قمرها بسیار متفاوت است، برخی از آن ها مداری کامل و دایره ای دارند و برخی مداری غیرعادی و با انحراف مداری بالا و بسیاری بر خلاف حرکت مداری مشتری به دور خورشید حرکت می کنند. تناوب مداری آن ها بین هفت ساعت ( کمتر از زمانی که مشتری یک بار به دور محور خود می چرخد ) تا سه هزار برابر آن ( تقریباً سه سال زمینی ) طولانی تراست.
wiki: قمرهای مشتری
قمرهای مشتری (مجموعه داستان). ماه های مشتری یا قمرهای مشتری ( به انگلیسی: The Moons of Jupiter ) یک مجموعه داستان کوتاه از آلیس مونرو است که در سال ۱۹۸۲ از سوی انتشارات مک میلان کانادا منتشر شد. نام مجموعه برگرفته نام یکی از داستان های کوتاه به نام ماه های مشتری است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف