قاعده رضاع

[ویکی فقه] یکی از قواعد فقهی که مورد بحث است قاعده رضاع است.
«رضاع» به کسر حرف «ر» عبارت است از: « نوشیدن شیر از پستان زن یا حیوان - نظیر گاو ، گوسفند - و یا مطلق نوشیدن، اعم از اینکه از آن دو باشد (زن یا حیوان)، یا از غیر آنها و شیر اعم است از اینکه از انسان باشد یا حیوان». رضاع مانند ولادت ، باعث ایجاد اضافه یا نسبتی بین دو نفر یا بیشتر می شود.
ایجاد نسبت با رضاع
قرابت رضاعی ، آن نوع خویشاوندی است که در اثر شیر خوردن، بین دو نفر ایجاد می شود و مانند قرابت نسبی، به خط عمودی و خط اطراف تقسیم شده است.قرابت رضاعی در سنتهای قدیم عرب وجود داشته و اسلام نیز آن را به رسمیت شناخته است. در قرابت رضاعی، طفلی که شیر زن دیگری را خورده، «مرتضع» و زن شیر دهنده «مرضعه» و شوهر نیز «فحل» و یا «صاحب اللبن» نامیده می شود.نسبت و اضافۀ حاصل از رضاع، در مقایسه با نسبت ناشی از ولادت، ضعیفتر نیست و اینکه برخی آثار مربوط به نسبت حاصل از ولادت (مانند وراثت) در نسبت حاصل از رضاع ایجاد نمی شود، به این علت نیست که اضافۀ حاصل از رضاع ضعیفتر است؛ زیرا امکان دارد این امر به علت جعل شارع باشد، بدون اینکه این دو نوع نسبت، از حیث شدت و ضعف با یکدیگر اختلافی داشته باشند.
احتمالات در قدر جامع الفاظ
...