قاسم بن اصبغ بیانی

[ویکی فقه] ابومحمد، قاسم بن اصبغ بیّانی، عالم، حافظ و محدث مالکی اندلسی قرن سوم و چهارم است.
در ۲۴۷، در بیّانه زاده شد.

اساتید بیّانی
در قرطبه از بقی بن مَخلَد ، محمد بن وضاح و مطرف بن قیس و دیگران استماع حدیث کرد.
در ۲۷۴، همراه با چند نفر دیگر، از جمله محمد بن عبدالملک بن ایمن، برای شنیدن حدیث و آموختن علم رهسپار شهرهای مختلف شد.
در مکه از محمد بن اسماعیل صائغ و علی بن عبدالعزیز، در کوفه از قاضی ابراهیم بن ابی العنس و ابراهیم بن عبدالله القصار و در بغداد از قاضی القضات اسماعیل بن اسحاق و عبداللّه بن احمد بن حنبل و محمد بن اسماعیل ترمذی و دیگران حدیث شنید.
در ادبیات، از ابن قتیبه، مبرد، ثعلب و ابن جهم بسیار آموخت.

رونق علمی بیّانی
از استادان مصری و قیروانی نیز استفاده ها برد و به اندلس بازگشت و در قرطبه ساکن شد.
در آنجا مردم به او روی آوردند و در حدیث، رجال، عربیت، نحو و شعر از وی بهره بردند.
بیانی آشنایی بسیاری با حدیث و رجال داشت و قرطبی در تفسیر خود، در تصحیح یک روایت، به او استناد کرده است.
وی در سه سال آخر عمر به علت کهولت دچار نسیان و به قولی اختلال حواس شد و به همین دلیل از نقل روایت دست کشید.

زمان و مکان وفات بیّانی
...