قابلیت اطمینان سازه

قابلیت اطمینان سازه یا قابلیت اعتماد سازه ( به انگلیسی: Structural reliability ) عبارتست از به کارگیری تئوری نظریه قابلیت اطمینان برای مدل سازی ایمنی سازه ها . [ ۱] [ ۲] قابلیت اطمینان سازه پیشامد متمم گسیختگی سازه است. به عبارت دیگر قابلیت اطمینان سازه برابرست با یک منهای احتمال گسیختگی. از سده بیستم از قابلیت اطمینان در طراحی[ ۱] [ ۳] و بهسازی[ ۲] سازه ها استفاده می شود.
گسیختگی در سازه هنگامی رخ می دهد که بار از مقاومت بیشتر شود. اگر بار و مقاومت توزیع های مستقل داشته باشند می توان احتمال گسیختگی را به صورت انتگرال زیر مدل کرد. [ ۱] [ ۲]
P f = ∫ 0 ∞ F R ( s ) f s ( s ) d s ( 1 )
که در آن F R ( s ) تابع تجمعی مقاومت ( R ) و f s ( s ) تابع چگالی احتمال بار ( s ) است.
در حالتی که بار و مقاومت دارای توزیع نرمال و مستقل باشند، انتگرال فوق دارای جواب تحلیلی است و در این صورت می توان احتمال گسیختگی و قابلیت اطمینان را به صورت حل بسته ارائه کرد. در غیر این صورت باید از روش های دیگر مثل شبیه سازی استفاده کرد.
در حالتی که مسأله قابلیت اعتماد جواب تحلیلی ندارد می توان شبیه سازی مونت کارلو استفاده کرد. [ ۴] [ ۵]