در دانش فیزیک، فیزیک تجربی ( یا فیزیک آزمایشگاهی ) مجموعه ای از رشته ها و زمینه هاست که موضوع آن ها مشاهده پدیده های فیزیکی برای جمع آوری داده در مورد جهان است. روش ها از زمینه ای به زمینهٔ دیگر متفاوت هستند و شامل مشاهده های ساده ای مانند آزمایش کاوندیش تا آزمایش های پیچیده تر و بزرگ تری مانند برخورددهنده هادرونی بزرگ می شوند.
فیزیک آزمایشگاهی شامل همهٔ قسمت هایی از فیزیک که با جمع آوری داده ها، روش های جمع آوری داده ها و تعریف و انجام آزمایش ها ( فراتر از آزمایش های ذهنی ) سر وکار دارند می شود. در برابر فیزیک آزمایشگاهی، فیزیک نظری قرار دارد که موضوع آن شرح پدیده های مشاهده شده و نیز پیش بینی پدیده های جدید بر اساس داده های به دست آمده از آزمایش ها و مدل های ریاضی است.
با وجود اینکه فیزیک آزمایشگاهی و فیزیک نظری با جنبه های متفاوتی از بررسی طبیعت سروکار دارند، هدف نهایی هر دو درک طبیعت است و به نوعی یک رابطه هم زیستی بین آن دو وجود دارد. فیزیک آزمایشگاهی اطلاعاتی از جهان به دست می دهد که می توانند کاویده شوند و فیزیک نظری این نتیجه ها را توضیح می دهد و مشخص می کند که چگونه می توان آزمایش های دیگری طراحی کرد و نتایج بیشتری به دست آورد. به بیان دیگر فیزیک نظری می تواند با بررسی داده های کنونی، آزمایش های مورد نیاز برای درک مسائل حل نشده را بیان کند.
فیزیک آزمایشگاهی، به عنوان یک زمینهٔ مستقل، در اروپای جدید نخستین در طی انقلاب علمی و توسط کسانی چون گالیلئو گالیله، کریستیان هویگنس، یوهانس کپلر، بلز پاسکال و نیز آیزاک نیوتن پایه گذاری گردید. در اوایل قرن هفدهم، گالیله تلاش های زیادی برای اثبات نظریه ها از راه آزمایش می کرد، کاری که شالودهٔ روش علمی جدید است. گالیله چند نتیجه از آزمایش هایش در دینامیک را فرمول بندی کرد، از جمله قاعده لختی، که بعدها قانون سوم نیوتن را تشکیل داد. همچنین هویگنس از یک مشاهده از حرکت یک کشتی در یک آبراه، برای شرح اولیه ای از پایستگی تکانه استفاده کرد.
فیزیک تجربی با انتشار کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی نیوتن به اوج خود رسید. در این کتاب، نیوتن دو نظریه مهم را مطرح و فرمول بندی کرد که هر دو در توافق با آزمایش ها بودند: قوانین حرکت نیوتن که اساس مکانیک کلاسیک را تشکیل می دهد و قانون جهانی گرانش نیوتون که نیروهی بنیادی گرانش را توصیف می کند. این نظریه ها به مدت بیش از ۲۰۰ سال و تا قبل از ظهور مکانیک کوانتومی و نسبیت عام اساس دانش فیزیک را تشکیل می دادند. این کتاب دارای مطالبی در مورد مکانیک شاره ها نیز بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیزیک آزمایشگاهی شامل همهٔ قسمت هایی از فیزیک که با جمع آوری داده ها، روش های جمع آوری داده ها و تعریف و انجام آزمایش ها ( فراتر از آزمایش های ذهنی ) سر وکار دارند می شود. در برابر فیزیک آزمایشگاهی، فیزیک نظری قرار دارد که موضوع آن شرح پدیده های مشاهده شده و نیز پیش بینی پدیده های جدید بر اساس داده های به دست آمده از آزمایش ها و مدل های ریاضی است.
با وجود اینکه فیزیک آزمایشگاهی و فیزیک نظری با جنبه های متفاوتی از بررسی طبیعت سروکار دارند، هدف نهایی هر دو درک طبیعت است و به نوعی یک رابطه هم زیستی بین آن دو وجود دارد. فیزیک آزمایشگاهی اطلاعاتی از جهان به دست می دهد که می توانند کاویده شوند و فیزیک نظری این نتیجه ها را توضیح می دهد و مشخص می کند که چگونه می توان آزمایش های دیگری طراحی کرد و نتایج بیشتری به دست آورد. به بیان دیگر فیزیک نظری می تواند با بررسی داده های کنونی، آزمایش های مورد نیاز برای درک مسائل حل نشده را بیان کند.
فیزیک آزمایشگاهی، به عنوان یک زمینهٔ مستقل، در اروپای جدید نخستین در طی انقلاب علمی و توسط کسانی چون گالیلئو گالیله، کریستیان هویگنس، یوهانس کپلر، بلز پاسکال و نیز آیزاک نیوتن پایه گذاری گردید. در اوایل قرن هفدهم، گالیله تلاش های زیادی برای اثبات نظریه ها از راه آزمایش می کرد، کاری که شالودهٔ روش علمی جدید است. گالیله چند نتیجه از آزمایش هایش در دینامیک را فرمول بندی کرد، از جمله قاعده لختی، که بعدها قانون سوم نیوتن را تشکیل داد. همچنین هویگنس از یک مشاهده از حرکت یک کشتی در یک آبراه، برای شرح اولیه ای از پایستگی تکانه استفاده کرد.
فیزیک تجربی با انتشار کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی نیوتن به اوج خود رسید. در این کتاب، نیوتن دو نظریه مهم را مطرح و فرمول بندی کرد که هر دو در توافق با آزمایش ها بودند: قوانین حرکت نیوتن که اساس مکانیک کلاسیک را تشکیل می دهد و قانون جهانی گرانش نیوتون که نیروهی بنیادی گرانش را توصیف می کند. این نظریه ها به مدت بیش از ۲۰۰ سال و تا قبل از ظهور مکانیک کوانتومی و نسبیت عام اساس دانش فیزیک را تشکیل می دادند. این کتاب دارای مطالبی در مورد مکانیک شاره ها نیز بود.
wiki: فیزیک تجربی