قوانین حرکت نیوتن ( به انگلیسی: Newton's laws of motion ) ، سه قانون فیزیک، و بنیان مکانیک کلاسیک هستند. این قوانین رابطه نیروهای واردشده بر جسم و حرکت آن را به دست می دهد. این قوانین را می توان این گونه خلاصه کرد:
قانون اول: در یک دستگاه مرجع، جسمی که زیر اثر نیرویی نباشد ( یا برایند نیروهای وارد بر آن، صفر باشد ) ، یا در حالت سکون باقی می ماند ، یا با سرعت ثابت، روی یک خط راست به حرکتش ادامه میدهد و تا ابد این شرایط تغییر نخواهد کرد.
قانون دوم: شتاب یک جسم برابر است با مجموع نیروهای واردشده بر جسم تقسیم بر جرم آن. فرمولی که از این قانون برمی آید، F = m a به معادله بنیادین مکانیک کلاسیک، معروف است.
قانون سوم: هر گاه جسمی به جسم دیگر نیرو وارد کند، جسم دوم نیز نیرویی به همان اندازه ولی در جهت مخالف به جسم اول وارد می کند. [ ۱]
این قوانین نخستین بار در کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی نیوتن در سال ۱۶۸۷ مطرح شدند.
فیلسوفان کهن بر این باور بودند که اجسام در حالت طبیعی ساکن هستند و برای اینکه یک جسم با سرعت یکنواخت به حرکت ادامه دهد، باید نیرویی بر آن وارد شود، وگرنه به حالت طبیعی خود برمی گردد و ساکن می شود. اما نیوتن با بهره گیری از پژوهش های گالیله به این پندار درست رسید که اگر جسمی با سرعت یکنواخت به حرکت درآید و نیرویی به آن وارد نشود تا ابد با شتاب صفر به حرکت ادامه خواهد داد. این ویژگی را نیوتن در نخستین قانون حرکت خود چنین بیان می کند:
وقتی برآیند نیروهای وارد بر جسم صفر باشد، اگر جسم در حالت سکون باشد تا ابد ساکن می ماند، و اگر جسم در حال حرکت ( با سرعت یکسان ) باشد تا ابد با همان سرعت و در همان جهت به حرکت ادامه می دهد. به این قانون، قانون لختی یا اینرسی - Inertia - می گویند.
این قانون در سال ۱۶۸۷، در کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی توسط نیوتن منتشر شد. این قانون به رابطه نیروهای طوطیه در کار است
نتیجه آشکار قانون اول این است که اگر بر جسم نیرو وارد شود جسم ساکن نمی ماند و حرکت یکنواخت بر خط راست نیز نخواهد داشت، در این صورت وارد کردن نیرو بر جسم به آن شتاب می دهد. قانون دوم نیوتن در واقع رابطه شتاب با نیرویی که بر آن وارد می شود را بیان می کند. شتاب جسمی به جرم m که نیروی F بر آن وارد می شود هم جهت و متناسب با نیروی وارد بر آن است و با جرم جسم نسبت عکس دارد. این بیان را می توان به صورت زیر نوشت:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقانون اول: در یک دستگاه مرجع، جسمی که زیر اثر نیرویی نباشد ( یا برایند نیروهای وارد بر آن، صفر باشد ) ، یا در حالت سکون باقی می ماند ، یا با سرعت ثابت، روی یک خط راست به حرکتش ادامه میدهد و تا ابد این شرایط تغییر نخواهد کرد.
قانون دوم: شتاب یک جسم برابر است با مجموع نیروهای واردشده بر جسم تقسیم بر جرم آن. فرمولی که از این قانون برمی آید، F = m a به معادله بنیادین مکانیک کلاسیک، معروف است.
قانون سوم: هر گاه جسمی به جسم دیگر نیرو وارد کند، جسم دوم نیز نیرویی به همان اندازه ولی در جهت مخالف به جسم اول وارد می کند. [ ۱]
این قوانین نخستین بار در کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی نیوتن در سال ۱۶۸۷ مطرح شدند.
فیلسوفان کهن بر این باور بودند که اجسام در حالت طبیعی ساکن هستند و برای اینکه یک جسم با سرعت یکنواخت به حرکت ادامه دهد، باید نیرویی بر آن وارد شود، وگرنه به حالت طبیعی خود برمی گردد و ساکن می شود. اما نیوتن با بهره گیری از پژوهش های گالیله به این پندار درست رسید که اگر جسمی با سرعت یکنواخت به حرکت درآید و نیرویی به آن وارد نشود تا ابد با شتاب صفر به حرکت ادامه خواهد داد. این ویژگی را نیوتن در نخستین قانون حرکت خود چنین بیان می کند:
وقتی برآیند نیروهای وارد بر جسم صفر باشد، اگر جسم در حالت سکون باشد تا ابد ساکن می ماند، و اگر جسم در حال حرکت ( با سرعت یکسان ) باشد تا ابد با همان سرعت و در همان جهت به حرکت ادامه می دهد. به این قانون، قانون لختی یا اینرسی - Inertia - می گویند.
این قانون در سال ۱۶۸۷، در کتاب اصول ریاضی فلسفه طبیعی توسط نیوتن منتشر شد. این قانون به رابطه نیروهای طوطیه در کار است
نتیجه آشکار قانون اول این است که اگر بر جسم نیرو وارد شود جسم ساکن نمی ماند و حرکت یکنواخت بر خط راست نیز نخواهد داشت، در این صورت وارد کردن نیرو بر جسم به آن شتاب می دهد. قانون دوم نیوتن در واقع رابطه شتاب با نیرویی که بر آن وارد می شود را بیان می کند. شتاب جسمی به جرم m که نیروی F بر آن وارد می شود هم جهت و متناسب با نیروی وارد بر آن است و با جرم جسم نسبت عکس دارد. این بیان را می توان به صورت زیر نوشت:
wiki: قوانین حرکت نیوتن