فیجی

فیجی ( i /ˈfiːdʒi/ FEE - jee, /fiːˈdʒiː/ fee - JEE, [ ۱۳] ; فیجیایی: Viti, ; هندی فیجی: फ़िजी, Fijī ) ، با نام رسمی جمهوری جزایر فیجی[ ۱۴] ( Republic of the Fiji Islands ) یک کشور جزیره ای در منطقهٔ ملانزی در قسمت استرالیا و اقیانوسیه در جنوب اقیانوس آرام است که در ۱٬۱۰۰ مایل دریایی ( ۲٬۰۰۰ کیلومتر؛ ۱٬۳۰۰ مایل ) شمال نیوزیلند قرار گرفته است. فیجی یک مجمع الجزایر است که ۳۳۰ جزیره و حدود ۵۰۰ جزیره خرد دارد که از این میان، حدود ۱۱۰ جزیره دارای سکنهٔ ثابت است. این جزایر روی هم رفته ۱۸٬۳۰۰ کیلومتر مربع ( ۷٬۱۰۰ مایل مربع ) مساحت دارند. حدود ۸۷ درصد از کل جمعیت ۸۹۸٬۷۶۰ نفری فیجی در دو جزیرهٔ بزرگ ویتی لوو و وانوا لوو زندگی می کنند. حدود سه چهارم جمعیت فیجی در سواحل ویتی لوو زندگی می کنند، یا در سووا یا در مراکز شهری کوچکتری مانند نادی که گردشگری صنعت اصلی محلی است یا در لائوتوکا، که در آن صنعت نیشکر غالب است. مناطق داخلی ویتی لوو به دلیل زمین آن به ندرت مسکونی است. [ ۱۵]
اکثر جزایر فیجی توسط فعالیت های آتشفشانی تشکیل شده اند که حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش شروع شده است. برخی از فعالیت های زمین گرمایی هنوز هم در جزایر وانوا لوو و تاوئونی رخ می دهند. [ ۱۶] سیستم های زمین گرمایی در ویتی لوو منشأ غیر آتشفشانی دارند و تخلیهٔ سطحی دمای پایین ۳۵ و ۶۰ درجه سلسیوس ( ۹۵ و ۱۴۰ درجه فارنهایت ) دارند.
انسان ها از هزارهٔ دوم پیش از میلاد در فیجی زندگی می کرده اند—اول مردمان آسترونزیایی و بعداً ملانزیایی ها، با برخی تأثیرات پولینزیایی ها. اروپایی ها اولین بار در سدهٔ هفدهم از فیجی دیدن کردند. [ ۱۷] در سال ۱۸۷۴، پس از یک دورهٔ کوتاه که در آن فیجی یک پادشاهی مستقل بود، بریتانیا مستعمرهٔ فیجی را تأسیس کرد. فیجی تا سال ۱۹۷۰ به عنوان مستعمرهٔ تاج تدام داشت، تا زمانی که استقلال یافت و به عنوان قلمرو فیجی شناخته شد. در سال ۱۹۸۷، پس از کودتای فیجی، دولت نظامی که قدرت را به دست گرفته بود، آن را جمهوری اعلام کرد. در کودتای سال ۲۰۰۶، فرانک باینیماراما قدرت را به دست گرفت. در سال ۲۰۰۹، دادگاه عالی فیجی حکم داد که رهبری نظامی غیرقانونی است. در آن زمان، رئیس جمهور ژوزفا ایلویلو، که ارتش او را به عنوان رئیس رسمی دولت حفظ کرده بود، به طور رسمی قانون اساسی ۱۹۹۷ را لغو کرد و باینیماراما را دوباره به عنوان نخست وزیر موقت منصوب کرد. بعداً در سال ۲۰۰۹، اپلی نایلاتیکاتو جانشین ایلویلو به عنوان رئیس جمهور شد. [ ۱۸] در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۴، پس از سالها تأخیر، یک انتخابات دموکراتیک برگزار شد. حزب باینیماراما تحت عنوان «نخست فیجی» ۵۹٫۲٪ آرا را به دست آورد و ناظران بین المللی این انتخابات را معتبر دانستند. [ ۱۹]

فیجی (Fiji Islands)
مرووا، مرووا، موقعیت. کشورجزیرۀ فیجی مجمع الجزایری است در آب های جنوب غربی اقیانوس آرام، حدود ۲,۱۰۰کیلومتری شمال اوکلند (نیوزیلند). مساحت این کشور ۱۸,۲۷۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر سووا است.سیمای طبیعی. جمهوری جزایر فیجی در شرق کشورـ جزیرۀ وانوآتو و جنوب غربی جزیرۀ ساموآ واقع شده است و پهنه ای را بین ۱۷۸ درجه طول غربی تا ۱۷۷ درجه طول شرقی و ۱۶ درجه تا ۱۹ درجه و ۲۰ ثانیه عرض جنوبی را دربر گرفته است. بزرگ ترین این جزایر دو جزیرۀ ویتی لوو و وانوا لوو هستند که حدود۰.۹ از مساحت فیجی را شامل می شوند. جزیرۀ ویتی لوو که با مساحت ۱۰,۳۹۰ کیلومتر مربع، بزرگ ترین جزیرۀ این مجموعه است، عمدتاً کوهستانی است و بلندترین نقطۀ آن با نام کوه تومانیوی، ۱,۳۲۳ متر ارتفاع دارد. دارای چند رودخانۀ مهم است که رودخانۀ رِوا بزرگ ترین آن هاست. این رودخانه ۱۴۵ کیلومتر درازا دارد و ۶۵ کیلومتر از آن قابل کشتی رانی است و شهر سووا، پایتخت کشور، در این جزیره قرار دارد. جزیرۀ وانوا لوو در ۶۱کیلومتری شمال شرقی جزیرۀ ویتی لوو واقع است و ۵,۵۳۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. سراسر این جزیره از کوه و تپه ماهور پوشیده شده و کوه ناسورو لوو با ارتفاع ۱,۰۳۲ متر بلندترین نقطۀ آن است. کرانه های این جزیره نامنظم است و بریدگی های بسیاری مانند خلیج ناتِوا با درازای ۶۴ کیلومتر در ساحل شرقی آن واقع است. رود اِندرِکِتی مهم ترین رودخانۀ آن است و آبادی های بسیاری در سواحل آن تأسیس شده و آبسنگها و جزیرکهای فراوانی در دوراب های ساحل شمالی آن وجود دارد. کشور فیجی جمعاً متشکل از ۳۲۲ جزیره و جزیرک است که عموماً منشأ آتشفشانی دارند و حدود یک سوم از آن ها مسکونی است. جزیرۀ روتوما، با ۴۷ کیلومتر مربع مساحت، در ۱۸۸۱ به جزایر مزبور ضمیمه شده است. بیش از دوسوم اراضی جزایر فیجی از جنگل پوشیده شده و بخش کوچکی از آن را علفزار و مرتع تشکیل داده است. دیگر جزایر مهم این سرزمین عبارت اند از تاوئونی، کاداوو، کورو، گائو، و اووالائو و لائوتوکا، نادی، لاباسا، و نائوسوری عمده ترین شهرهای آن به شمار می آیند. اقلیم فیجی گرم و مرطوب است و وزش نسیم های اقیانوسی، به ویژه در شب های اردیبهشت تا آبان، بر لطافت و خنکی هوا می افزاید. میانگین بارندگی سالانۀ این کشور ۲,۹۷۴ میلی متر است.
اقتصاد. صنعت گردشگری، صنایع سبک و کشاورزی، به ترتیب، اساس اقتصاد کشور فیجی را تشکیل می دهند. خشکسالی های دهۀ آخر قرن ۲۰ آسیب بسیاری به کشت و صنعت نیشکر وارد کرده و به همین سبب درآمد فیجی، که عمدتاً بر کشاورزی استوار است، بسیار کاهش یافته است؛ با این وصف، کشاورزی هنوز نقش مهمی در اقتصاد این کشور دارد و نیشکر، نارگیل، برنج، سبزیجات، و میوه از اقلام صادراتی آن است. فرآورده های دامی، مرغ، و لبنیات نیز از لحاظ اهمیت اقتصادی در جایگاه بعدی قرار دارند. چوب و الوار از دیگر اقلام صادراتی این کشور است و پوشاک، شکر، روغن نارگیل، آرد گندم، کره، سیگار، خوراک دام و طیور، سیمان، صابون، پودرهای شوینده، و آبجو عمده ترین اقلام صنعتی آن به شمار می آیند. عایدات صنعت گردشگری این کشور بالغ بر ۵۵۰میلیون دلار است و همه ساله بر شمار گردشگران و بازدیدکنندگان از فیجی افزوده می شود.
حکومت و سیاست. نیروی اجرایی کشور فیجی در دست رئیس جمهور است که هر پنج سال یک بار شورای عالی سران او را انتخاب می کند. نخست وزیر را رئیس جمهور برمی گزیند و مسئولیت اجرایی امور کشور را به او محول می کند. مجلس سنای فیجی متشکل از ۳۲ عضو است و ۲۴ نفر از سناتورها را رئیس جمهور منصوب می دارد و بقیه را مردم انتخاب می کنند. مجلس نمایندگان فیجی ۷۱ کرسی دارد که مردم آنان را، برای مدت پنج سال، برمی گزینند.
مردم و تاریخ. جمعیت فیجی حدود۸۶۱هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۴۷ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت فیجی یک درصد است و فیجیایی ها با ۴۹ درصد و هندی های آسیایی تبار با ۴۶ درصد اکثریت قومی این کشور را تشکیل می دهند. بیشتر جمعیت فیجی، مسیحی و۴۶.۵ درصدشان شهرنشین اند. زبان رسمی این کشور انگلیسی و میانگین امید به زندگی در این کشور ۶۹ سال است و ۹۳ درصد از جمعیت آن باسوادند. مهاجران ملانزیایی در قرن ۶پ م، در جزایر فیجی ساکن شدند. کاپیتان بِلی انگلیسی در ۱۷۸۹ بعد از شورش کشتی بونتی به جزایر فیجی وارد شد و مرغوبیت چوب های صندل و ادویۀ فیجی نیز، پای سوداگران و ماجراجویان انگلیسی را به این سرزمین باز کرد. آنان به مرور در جزایر مزبور ساکن شدند و به فروش چوب های صندل و ادویه در بازارهای چین پرداختند. در ۱۸۳۰ مبلغان مسیحی از جزیرۀ تونگا به فیجی آمدند و با حمایت سلطان فیجی به تبلیغ آیین مسیح پرداختند. انگلیسی ها، که کشتزارهای وسیعی در جزایر مزبور احداث کرده بودند، رفته رفته بر سراسر جزایر فیجی مسلط شدند و در ۱۸۷۴ رسماً این سرزمین را تصرف کردند و برای کار در کشتزارها، کارگران هندی را به کار گرفتند. جنبش های استقلال طلبانۀ مردم فیجی در ۱۹۵۶ به نتیجه رسید و کشور مزبور به خودگردانی داخلی نایل آمد. این کشور در دهم اکتبر ۱۹۷۰ به استقلال کامل رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک المنافع و نیز سازمان ملل متحد درآمد. فیجی تا ۱۹۸۷ به صورت فرمانداری کل اداره می شد و قانون اساسی ۱۹۹۸ نظام جمهوری را بر آن حاکم ساخت.