فهرست گونه های ماهیان آکواریومی دریایی. این فهرست که شامل انواع گونه های ماهی های آکواریومی آب شور ( دریایی ) که معمولاً در تجارت آکواریوم و ماهی های زینتی موجود است، فهرست کاملی نیست. برخی از نمونه های کمیاب ممکن است به صورت تجاری در دسترس باشند اما در فهرست ذکر نشده اند. در این لیست توضیح مختصری در مورد هر گونه با پیوندی به صفحه اختصاصی آن گونه جهت دسترسی به منابع با مراجع و اطلاعات بیشتر ارائه شده است.
این فرشته ماهی های بزرگ گونه های بسیار مقاومی بشمار می روند، اما بزرگی جثه آنها ممکن است چالش و مشکل بزرگی در نگهداری از این گونه ها باشد. برای نگهداری آنها نیاز به آکواریوم های بزرگی با ظرفیت حداقل ۷۰۰ لیتر ( ۱۸۰ گالن ) است. [ ۱] نگهداری دو فرشته ماهی در یک آکواریوم امکان پذیر است به شرطی که آکواریوم بزرگی باشد، چنانچه آنها در سن جوانی به آکواریوم منتقل شوند به خوبی می توانند با محیط سازگار شوند و رنگ و شکل بدن آنها بسیار متفاوت باشد. با این حال، از آنجایی که همه فرشته ماهی ها اساساً رژیم غذایی یکسانی دارند، نگهداری آنها در یک آکواریوم شاهکاری است که فقط از عهده آکواریوم داران با تجربه برمی آید. بیشتر آنها فقط از مرجان ها تغذیه نمی کنند و حتماً باید مقدار زیادی مواد گیاهی در رژیم غذایی خود داشته باشند. آنها در هنگام رسیدن به بلوغ دستخوش تغییرات عمده ای در رنگ می شوند. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
اگرچه فرشته ماهی های کوتوله نسبت به همتایان بزرگ تر خود کوچک تر و به طور کلی قابل کنترل تر هستند، اما باز نیازهای مراقبتی خاصی دارند. آنها همه چیزخوار هستند، اما باید مقدار زیادی از مواد گیاهی، ترجیحاً به شکل جلبک های دریایی بزرگ، برای لذت چرای آنها تأمین و در دسترسشان گذاشته شود. آنها برای آکواریوم های مرجانی بسیار مناسب به شدت محبوب هستند، گونه هایی که با موفقیت در آکواریوم های مرجانی نگهداری شده اند شامل گونه های زیبای فرشته ماهی دلقک و فرشته ماهی شعله هستند. با این حال، به دلایل واضح و متعددی نباید آنها را در آکواریوم هایی با جلبک های دریایی تزئینی گران قیمت بصورت یکجا قرار داد. [ ۵] [ ۶]
اگرچه آنتیاس ها از نظر شکل و اندازه شبیه به ماده های جوان هستند، اما هرگز نباید این دو را با هم اشتباه گرفت. آنتیاس ها ( که با عنوان «باسلت های پری» نیز شناخته می شود ) سختگیر هستند و بسیاری از آنها در اسارت از گرسنگی می میرند. در طبیعت، آنها از زئوپلانکتون ها تغذیه می کنند و علاقمند به خوردن هیچ چیز دیگری در آکواریوم نیستند. بعلاوه به آنها باید تقریباً به طور مداوم و حداقل روزی سه بار در طول روز روز غذا داده شود. بهترین راه برای اطمینان از سلامت و طول عمر یک آنتیاس این است که یک رفیوژیوم به دیواره داخلی آکواریوم بچسبانید تا بتوانید در آن پاروپایان کوچک را در مخزن سامپ آن پرورش داد. برخلاف بسیاری از موجودات آکواریوم آب شور، آنها را می توان به صورت گروهی نگهداری کرد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین فرشته ماهی های بزرگ گونه های بسیار مقاومی بشمار می روند، اما بزرگی جثه آنها ممکن است چالش و مشکل بزرگی در نگهداری از این گونه ها باشد. برای نگهداری آنها نیاز به آکواریوم های بزرگی با ظرفیت حداقل ۷۰۰ لیتر ( ۱۸۰ گالن ) است. [ ۱] نگهداری دو فرشته ماهی در یک آکواریوم امکان پذیر است به شرطی که آکواریوم بزرگی باشد، چنانچه آنها در سن جوانی به آکواریوم منتقل شوند به خوبی می توانند با محیط سازگار شوند و رنگ و شکل بدن آنها بسیار متفاوت باشد. با این حال، از آنجایی که همه فرشته ماهی ها اساساً رژیم غذایی یکسانی دارند، نگهداری آنها در یک آکواریوم شاهکاری است که فقط از عهده آکواریوم داران با تجربه برمی آید. بیشتر آنها فقط از مرجان ها تغذیه نمی کنند و حتماً باید مقدار زیادی مواد گیاهی در رژیم غذایی خود داشته باشند. آنها در هنگام رسیدن به بلوغ دستخوش تغییرات عمده ای در رنگ می شوند. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
اگرچه فرشته ماهی های کوتوله نسبت به همتایان بزرگ تر خود کوچک تر و به طور کلی قابل کنترل تر هستند، اما باز نیازهای مراقبتی خاصی دارند. آنها همه چیزخوار هستند، اما باید مقدار زیادی از مواد گیاهی، ترجیحاً به شکل جلبک های دریایی بزرگ، برای لذت چرای آنها تأمین و در دسترسشان گذاشته شود. آنها برای آکواریوم های مرجانی بسیار مناسب به شدت محبوب هستند، گونه هایی که با موفقیت در آکواریوم های مرجانی نگهداری شده اند شامل گونه های زیبای فرشته ماهی دلقک و فرشته ماهی شعله هستند. با این حال، به دلایل واضح و متعددی نباید آنها را در آکواریوم هایی با جلبک های دریایی تزئینی گران قیمت بصورت یکجا قرار داد. [ ۵] [ ۶]
اگرچه آنتیاس ها از نظر شکل و اندازه شبیه به ماده های جوان هستند، اما هرگز نباید این دو را با هم اشتباه گرفت. آنتیاس ها ( که با عنوان «باسلت های پری» نیز شناخته می شود ) سختگیر هستند و بسیاری از آنها در اسارت از گرسنگی می میرند. در طبیعت، آنها از زئوپلانکتون ها تغذیه می کنند و علاقمند به خوردن هیچ چیز دیگری در آکواریوم نیستند. بعلاوه به آنها باید تقریباً به طور مداوم و حداقل روزی سه بار در طول روز روز غذا داده شود. بهترین راه برای اطمینان از سلامت و طول عمر یک آنتیاس این است که یک رفیوژیوم به دیواره داخلی آکواریوم بچسبانید تا بتوانید در آن پاروپایان کوچک را در مخزن سامپ آن پرورش داد. برخلاف بسیاری از موجودات آکواریوم آب شور، آنها را می توان به صورت گروهی نگهداری کرد. [ ۷]
