فهرست زیر شامل کشورهای مستقل جهان بر پایه سیستم حکومتی است. همچنین نقشه ای سیاسی از جهان وجود دارد که نشان می دهد هر کشور چه نوع دولتی دارد، به همراه توضیح مختصری در مورد هر نوع سیستم حکومتی. فهرست به رنگ های مختلف بر اساس نوع دولت است، برای مثال: آبی نشان دهنده یک حکومت جمهوری با رئیس کشور اجرایی و قرمز نشان دهنده پادشاهی مشروطه با رئیس کشوری تشریفاتی است. این رنگ بندی همچنین در نقشه بعدی ظاهر می شود و همان دسته بندی های دولتی را نشان می دهد.
شایان ذکر است که برخی از پژوهشگران در جمهوری خلق چین ادعا می کنند که سیستم دولتی این کشور یک "سیستم نیمه ریاستی است که در واقعی، حزب و دولت را ترکیب می کند". بر اساس قانون اساسی چین، ریاست جمهوری چین یک سمت تشریفاتی با قدرت محدود است. [ ۱]
برخی از کشورها به عنوان دارای بیش از یک سیستم دولتی یا یک سیستم ترکیبی تعریف شده اند - به عنوان مثال، لهستان دارای نظام نیمه ریاستی است که در آن رئیس جمهور نخست وزیر را منصوب می کند یا می تواند قوانین مصوب مجلس را وتو کند، اما قانون اساسی لهستان، نظام این کشور را نظام جمهوری پارلمانی اعلام نماید که در آن وزیران نیاز به رای اعتماد مجلس دارند. [ ۱]
• جمهوری تمام ریاستی: رئیس کشور، رئیس جمهور است که رئیس دولت است و مستقل از قوه مقننه است
• جمهوری نیمه ریاستی: رئیس کشور رئیس جمهوری است که دارای برخی قدرت های اجرایی و مستقل از قوه مقننه است. باقی مانده قدرت اجرایی در اختیار وزارتخانه ای است که مشروط به اعتماد مجلس است
• جمهوری با ریاست اجرایی که توسط قوه مقننه معرفی شده یا توسط آن انتخاب می شود:: رئیس جمهور هم رئیس کشور و هم رئیس دولت است. وزارتخانه، از جمله رئیس جمهور، می توانند مشمول اعتماد پارلمان باشد یا خیر
• جمهوری مجلسی: رئیس کشور رئیس جمهوری است که عمدتاً یا کاملاً تشریفاتی است. وزارتخانه منوط به اعتماد مجلس هستند
• پادشاهی مشروطهٔ مجلسی: رئیس کشور پادشاهی است که عمدتاً یا کاملاً تشریفاتی است. وزارتخانه منوط به اعتماد مجلس است
• پادشاهی مشروطهٔ مجلسی: رئیس کشور یک پادشاه اجرایی است. پادشاه شخصاً قدرت را در هماهنگی با سایر نهادها اعمال می کند
• پادشاهی مطلقه: رئیس کشور قدرت اجرایی دارد. تمام قدرت متعلق به پادشاه مطلقه است
• دولت تک حزبی: رئیس کشور ممکن است اجرایی یا تشریفاتی باشد. قدرت از نظر قانون اساسی به یک جنبش سیاسی واحد مرتبط است
• استبداد نظامی: کشورهایی که در آنها مقررات قانون اساسی برای دولت به حالت تعلیق درآمده است ( مانند خونتای نظامی )
• کشورهایی که رژیم فعلی شان هیچ مبنای تعریف شده ای بر اساس قانون اساسی ندارد ( مانند دولت موقت )
• دارایی های خارج از کشور، مستعمرات، و مکان های بدون دولت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشایان ذکر است که برخی از پژوهشگران در جمهوری خلق چین ادعا می کنند که سیستم دولتی این کشور یک "سیستم نیمه ریاستی است که در واقعی، حزب و دولت را ترکیب می کند". بر اساس قانون اساسی چین، ریاست جمهوری چین یک سمت تشریفاتی با قدرت محدود است. [ ۱]
برخی از کشورها به عنوان دارای بیش از یک سیستم دولتی یا یک سیستم ترکیبی تعریف شده اند - به عنوان مثال، لهستان دارای نظام نیمه ریاستی است که در آن رئیس جمهور نخست وزیر را منصوب می کند یا می تواند قوانین مصوب مجلس را وتو کند، اما قانون اساسی لهستان، نظام این کشور را نظام جمهوری پارلمانی اعلام نماید که در آن وزیران نیاز به رای اعتماد مجلس دارند. [ ۱]
• جمهوری تمام ریاستی: رئیس کشور، رئیس جمهور است که رئیس دولت است و مستقل از قوه مقننه است
• جمهوری نیمه ریاستی: رئیس کشور رئیس جمهوری است که دارای برخی قدرت های اجرایی و مستقل از قوه مقننه است. باقی مانده قدرت اجرایی در اختیار وزارتخانه ای است که مشروط به اعتماد مجلس است
• جمهوری با ریاست اجرایی که توسط قوه مقننه معرفی شده یا توسط آن انتخاب می شود:: رئیس جمهور هم رئیس کشور و هم رئیس دولت است. وزارتخانه، از جمله رئیس جمهور، می توانند مشمول اعتماد پارلمان باشد یا خیر
• جمهوری مجلسی: رئیس کشور رئیس جمهوری است که عمدتاً یا کاملاً تشریفاتی است. وزارتخانه منوط به اعتماد مجلس هستند
• پادشاهی مشروطهٔ مجلسی: رئیس کشور پادشاهی است که عمدتاً یا کاملاً تشریفاتی است. وزارتخانه منوط به اعتماد مجلس است
• پادشاهی مشروطهٔ مجلسی: رئیس کشور یک پادشاه اجرایی است. پادشاه شخصاً قدرت را در هماهنگی با سایر نهادها اعمال می کند
• پادشاهی مطلقه: رئیس کشور قدرت اجرایی دارد. تمام قدرت متعلق به پادشاه مطلقه است
• دولت تک حزبی: رئیس کشور ممکن است اجرایی یا تشریفاتی باشد. قدرت از نظر قانون اساسی به یک جنبش سیاسی واحد مرتبط است
• استبداد نظامی: کشورهایی که در آنها مقررات قانون اساسی برای دولت به حالت تعلیق درآمده است ( مانند خونتای نظامی )
• کشورهایی که رژیم فعلی شان هیچ مبنای تعریف شده ای بر اساس قانون اساسی ندارد ( مانند دولت موقت )
• دارایی های خارج از کشور، مستعمرات، و مکان های بدون دولت
