فلسفه یهودی از تبیین بنی اسرائیل از سرچشمه جهان هستی و صفات ذاتی و فاعلی خدا به گونه ای فلسفی نشأت می گیرد. از این رو، کتاب مقدس عبری که تنخ نامیده می شود؛ منبع بنیادینی است که فلسفه یهودی بر اساس آن استوار می گردد. خاخام ها در دوره تنائیم، که در فاصله قرن اول قبل از میلاد تا قرن دوم بعد از میلاد است، و خاخام های دوره امورائیم که، بین قرون دوم و ششم میلادی است، چنین بینشی را نسبت به خدا و ارتباط آن با کیهان به روشی مشابه ادامه دادند. این اندیشه ها موضوعاتی چون وحدت، علم مطلق، قدرت مطلق، خیرخواهی خدا، اسرائیل و رسالتی که در قبال امت ها دارد، مفهوم ماشیح و نجات، هدف و قلمرو شریعت و هلاخا را دربر می گیرد. علاوه بر تلمود، در میشنا و میدراش نیز توجه دانشمندان به بحث های الهیاتی و فلسفی در چهارچوب تفکر یهودی معطوف شد. علاوه بر این، کابالا و متون عرفانی یهودیت نیز مشتمل بر پژوهش های نظری پیچیده ای دربارهٔ سیر آفرینش و ذات خداوندی است.
بر اساس متون یهودی قرون وسطا و احادیث اسلامی، ابراهیم یکتاپرست بود که پیش از آن که به وی وحی شود، یکتا بودن خدا را دریافت. کتاب مزامیر داوود و امثال سلیمان و نیز کتاب ایوب از مهم ترین منبع های فلسفه یهودی هستند.
فیلون اسکندرانی در مجموعه ای از آثارش تلاش کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های دین یهود را با هم درآمیزد. او با استفاده از روش تأویل در کتاب مقدس، یهوه را با مقولات فلسفی یونان باستان تبیین کرد و دیدگاه های یهودیت نسبت به خدا، بشریت و جهان را بازسازی نمود.
در دوره پیش از قرون وسطا، فیلون تلاش می کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های یهود را باهم تلقیق کند؛ در قرون وسطا فلسفه یهودی بیشترین تأثیر را از فلسفه اسلامی و مشاجرات معتزله و اشاعره در کلام گرفت. از مهم ترین فلاسفه یهودی در این دوره ابن میمون، یوسف بصیر، سلیمان بن گبیرول، بحیه بن پقوده، یهودا هلوی، حسدای کرسکاس و یوسف آلبو بودند.
در آخرین سده ها، فلسفه یهودی پیوسته در معرض دگرگونی های چشمگیر بود که بیشتر به دلیل آزار و اذیت هایی است که جامعه یهود در قرن چهاردهم و پانزدهم میلادی دیدند. نخستین شخصی که برای توجیه تغییرات می گفت تفکر ارسطویی ایمان یهود را ویران ساخته، شخصی به نام شم طوو بن شم طوو بود. به نظر وی، فلسفه یهودی از نوشته های قدیم یونانیان خطرناک تر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس متون یهودی قرون وسطا و احادیث اسلامی، ابراهیم یکتاپرست بود که پیش از آن که به وی وحی شود، یکتا بودن خدا را دریافت. کتاب مزامیر داوود و امثال سلیمان و نیز کتاب ایوب از مهم ترین منبع های فلسفه یهودی هستند.
فیلون اسکندرانی در مجموعه ای از آثارش تلاش کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های دین یهود را با هم درآمیزد. او با استفاده از روش تأویل در کتاب مقدس، یهوه را با مقولات فلسفی یونان باستان تبیین کرد و دیدگاه های یهودیت نسبت به خدا، بشریت و جهان را بازسازی نمود.
در دوره پیش از قرون وسطا، فیلون تلاش می کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های یهود را باهم تلقیق کند؛ در قرون وسطا فلسفه یهودی بیشترین تأثیر را از فلسفه اسلامی و مشاجرات معتزله و اشاعره در کلام گرفت. از مهم ترین فلاسفه یهودی در این دوره ابن میمون، یوسف بصیر، سلیمان بن گبیرول، بحیه بن پقوده، یهودا هلوی، حسدای کرسکاس و یوسف آلبو بودند.
در آخرین سده ها، فلسفه یهودی پیوسته در معرض دگرگونی های چشمگیر بود که بیشتر به دلیل آزار و اذیت هایی است که جامعه یهود در قرن چهاردهم و پانزدهم میلادی دیدند. نخستین شخصی که برای توجیه تغییرات می گفت تفکر ارسطویی ایمان یهود را ویران ساخته، شخصی به نام شم طوو بن شم طوو بود. به نظر وی، فلسفه یهودی از نوشته های قدیم یونانیان خطرناک تر است.
wiki: فلسفه یهودی