فلسفه یهودی

دانشنامه عمومی

فلسفه یهودی از تبیین بنی اسرائیل از سرچشمه جهان هستی و صفات ذاتی و فاعلی خدا به گونه ای فلسفی نشأت می گیرد. از این رو، کتاب مقدس عبری که تنخ نامیده می شود؛ منبع بنیادینی است که فلسفه یهودی بر اساس آن استوار می گردد. خاخام ها در دوره تنائیم، که در فاصله قرن اول قبل از میلاد تا قرن دوم بعد از میلاد است، و خاخام های دوره امورائیم که، بین قرون دوم و ششم میلادی است، چنین بینشی را نسبت به خدا و ارتباط آن با کیهان به روشی مشابه ادامه دادند. این اندیشه ها موضوعاتی چون وحدت، علم مطلق، قدرت مطلق، خیرخواهی خدا، اسرائیل و رسالتی که در قبال امت ها دارد، مفهوم ماشیح و نجات، هدف و قلمرو شریعت و هلاخا را دربر می گیرد. علاوه بر تلمود، در میشنا و میدراش نیز توجه دانشمندان به بحث های الهیاتی و فلسفی در چهارچوب تفکر یهودی معطوف شد. علاوه بر این، کابالا و متون عرفانی یهودیت نیز مشتمل بر پژوهش های نظری پیچیده ای دربارهٔ سیر آفرینش و ذات خداوندی است.
بر اساس متون یهودی قرون وسطا و احادیث اسلامی، ابراهیم یکتاپرست بود که پیش از آن که به وی وحی شود، یکتا بودن خدا را دریافت. کتاب مزامیر داوود و امثال سلیمان و نیز کتاب ایوب از مهم ترین منبع های فلسفه یهودی هستند.
فیلون اسکندرانی در مجموعه ای از آثارش تلاش کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های دین یهود را با هم درآمیزد. او با استفاده از روش تأویل در کتاب مقدس، یهوه را با مقولات فلسفی یونان باستان تبیین کرد و دیدگاه های یهودیت نسبت به خدا، بشریت و جهان را بازسازی نمود.
در دوره پیش از قرون وسطا، فیلون تلاش می کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های یهود را باهم تلقیق کند؛ در قرون وسطا فلسفه یهودی بیشترین تأثیر را از فلسفه اسلامی و مشاجرات معتزله و اشاعره در کلام گرفت. از مهم ترین فلاسفه یهودی در این دوره ابن میمون، یوسف بصیر، سلیمان بن گبیرول، بحیه بن پقوده، یهودا هلوی، حسدای کرسکاس و یوسف آلبو بودند.
در آخرین سده ها، فلسفه یهودی پیوسته در معرض دگرگونی های چشمگیر بود که بیشتر به دلیل آزار و اذیت هایی است که جامعه یهود در قرن چهاردهم و پانزدهم میلادی دیدند. نخستین شخصی که برای توجیه تغییرات می گفت تفکر ارسطویی ایمان یهود را ویران ساخته، شخصی به نام شم طوو بن شم طوو بود. به نظر وی، فلسفه یهودی از نوشته های قدیم یونانیان خطرناک تر است.
عکس فلسفه یهودی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

فلسفه یهودی از تبیین بنی اسرائیل از سرچشمه جهان هستی و صفات ذاتی و فاعلی خدا به گونه ای فلسفی نشأت می گیرد. از این رو، کتاب مقدس عبری که تنخ نامیده می شود؛ منبع بنیادینی است که فلسفه یهودی بر اساس آن استوار می گردد. خاخام ها در دوره تنائیم، که در فاصله قرن اول قبل از میلاد تا قرن دوم بعد از میلاد است، و خاخام های دوره امورائیم که، بین قرون دوم و ششم میلادی است، چنین بینشی را نسبت به خدا و ارتباط آن با کیهان به روشی مشابه ادامه دادند. این اندیشه ها موضوعاتی چون وحدت، علم مطلق، قدرت مطلق، خیرخواهی خدا، اسرائیل و رسالتی که در قبال امت ها دارد، مفهوم ماشیح و نجات، هدف و قلمرو شریعت و هلاخا را دربر می گیرد. علاوه بر تلمود، در میشنا و میدراش نیز توجه دانشمندان به بحث های الهیاتی و فلسفی در چهارچوب تفکر یهودی معطوف شد. علاوه بر این، کابالا و متون عرفانی یهودیت نیز مشتمل بر پژوهش های نظری پیچیده ای درباره سیر آفرینش و ذات خداوندی است.
...
[مشاهده متن کامل]

محتویات [نمایش]
فلسفه یهودی قدیم [ویرایش]
فلسفه کتاب مقدس [ویرایش]
بر اساس متون یهودی قرون وسطا و احادیث اسلامی، ابراهیم یکتاپرست بود که پیش از آن که به وی وحی شود، یکتا بودن خدا را دریافت. کتاب مزامیر داوود و امثال سلیمان و نیز کتاب ایوب از مهم ترین منبع های فلسفه یهودی هستند.
فیلون اسکندرانی [ویرایش]
فیلون اسکندرانی در مجموعه ای از آثارش تلاش کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های دین یهود را با هم درآمیزد. او با استفاده از روش تأویل در کتاب مقدس، یهوه را با مقولات فلسفی یونان باستان تبیین کرد و دیدگاه های یهودیت نسبت به خدا، بشریت و جهان را بازسازی نمود.
قرون وسطا [ویرایش]
در دوره پیش از قرون وسطا، فیلون تلاش می کرد تا فلسفه یونانی و آموزه های یهود را باهم تلقیق کند؛ در قرون وسطا فلسفه یهودی بیشترین تأثیر را از فلسفه اسلامی و مشاجرات معتزله و اشاعره در کلام گرفت. از مهم ترین فلاسفه یهودی در این دوره ابن میمون، یوسف بصیر، سلیمان بن گبیرول، بحیه بن پقوده، یهودا هلوی، حسدای کرسکاس و یوسف آلبو بودند.
قرون چهاردهم و پانزدهم [ویرایش]
در آخرین سده ها، فلسفه یهودی پیوسته در معرض دگرگونی های چشمگیر بود که بیشتر به دلیل آزار و اذیت هایی است که جامعه یهود در قرن چهاردهم و پانزدهم میلادی دیدند. نخستین شخصی که برای توجیه تغییرات می گفت تفکر ارسطویی ایمان یهود را ویران ساخته، شخصی به نام شم طوو بن شم طوو بود. به نظر وی، فلسفه یهودی از نوشته های قدیم یونانیان خطرناک تر است.
منبع [ویرایش]
Wikipedia Contributers، "Jewish philosophy" from Wikipedia، From Wikipedia، the free encyclopedia
[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان فلسفه یهودی
ابراهیم برحیا • ابراهیم بن دائود • ابراهیم ابوالعفیا • ابن عزرا • ابراهیم بیباگو • ابراهیم جیگر • ابن گرشوم • ابن طیبون • ابن لطیف • ابن میمون • ابن نسیم • اسحاق ابرونئیل • اسحاق پولگار • اسحاق عارمئا • اسحاق لاوی • اسحق البلاغ • اسحق الفاسی • العازر شاخ • اوراهام مردخای • اونر برگوسی • ایلیا بن موسی ابا دلمدیگو • بحیه بن پقوده • بعل شم طوو • بن ایش چای • حسدای کرسکاس • حوتر بن سلیمان • داوود مقمص • داوود قیمحی • زراحیا شئلتیئل • سعادیا گائون • سلیمان ابن گبیرول • سموئیل بن یهودا • شم طوو بن یوسف فالاکوئرا • شماریا بن ایلیا • شمعون بن صمح دوران • شنئور لیادی • عتنئیل بن فیومی • عمانوئیل رومی • عیلی بن ملکا • گرشوم بن سلیمان • لئوپولد زونز • لوی کانفلانی • مناخم شنئیرسون • موسی بن میمون • موسی ناربنی • موشه فینشتاین • نیسیم بن موسی • هیلل ورنا • ویلینا گائون • یدایا پنینی • یسرائل جیکبسن • یعقوب بن ابا • یعقوب قرقسانی • یهودا بن اسحاق ابرونئیل • یهودا بن سلیمان • یهودا بن موسی • یهودا هلوی • یهودا هناسی • یوسف آلبو • یوسف بصیر • یوسف بن یهودا • یوسف کارو • یوسف کاسپی • یوشع لورکی
رده های صفحه: انواع فلسفه یهودیت
قس انگلیسی
Jewish philosophy ( Hebrew: פילוסופיה יהודית‎ ) ( Arabic: الفلسفة الیهودیة‎ ) ( Yiddish: ייִדיש פֿילאָסאָפֿיע ) includes all philosophy carried out by Jews, or in relation to the religion of Judaism. Until modern Haskalah ( Jewish Enlightenment ) and Jewish Emancipation, Jewish philosophy was preoccupied with attempts to reconcile coherent new ideas into the tradition of Rabbinic Judaism; thus organizing emergent ideas that are not necessarily Jewish into a uniquely Jewish scholastic framework and world - view. With their acceptance into modern society, Jews with secular educations embraced or developed entirely new philosophies to meet the demands of the world in which they now found themselves.
Medieval re - discovery of Greek thought among Gaonim of 10th century Babylonian academies brought rationalist philosophy into Biblical - Talmudic Judaism. Philosophy was generally in competition with Kabbalah. Both schools would become part of classic Rabbinic literature, though the decline of scholastic rationalism coincided with historical events which drew Jews to the Kabbalistic approach. For European Jews, emancipation and encounter with secular thought from the 18th - century onwards altered how philosophy was viewed. Oriental and Eastern European communities had later and more ambivalent interaction with secular culture than in Western Europe. In the varied responses to modernity, Jewish philosophical ideas were developed across the range of emerging religious denominations. These developments could be seen as either continuations, or breaks, with the canon of Rabbinic philosophy of t . . .

بپرس