فضائل و مناقب امام حسن علیه السلام

[ویکی اهل البیت] جدّ مادری اش، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و مادرش فاطمه سلام الله علیها دختر گرامی پیامبر اسلام است. نام حسن را پیامبر برایش برگزید و خود در گوش او اذان گفت و برایش عقیقه کرد.
از فضیلت های والای او، عشق و محبّت ژرف و شگفت پیامبر بدو است. پیامبر درباره اش فرمود: «حسن از من است و من از اویم. خداوند دوست دارد کسی را که او را دوست بدارد».(بحارالانوار، 43/66 و 306)
پیامبر تنها در گفتار خویش از منزلت والای او پرده برنداشت، بلکه از همان روزگار کودکی اش با او چنان رفتار می کرد که همگان درمی یافتند مقامی ویژه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله دارد. گاه او را بر شانه های خویش می نشاند و گاه در نماز و سجده بود، حضرت حسن بن علی علیه السلام بر پشت مبارکش می نشست و پیامبر او را از این کار بازنمی داشت.
گاه پیامبر در پیش چشم مردم از فراز منبر فرود می آمد و حسن و حسین علیهم السلام را به آغوش می گرفت و با آنان مهربانی و نرمی می کرد. این رفتار پیامبر در خاطر مسلمانان ماند و سال ها بعد اثر خویش را نمایاند؛ هنگامی که برخی مسلمانان سخنان پیامبر را درباه حسنین فراموش کرده بودند؛ اما رفتار آن حضرت را با ایشان به خاطر داشتند. (اعیان الشیعة، 1/564)
فرهنگ شیعه، جمعی از نویسندگان، ص97 و 98 در دسترس در: کتابخانه فقاهت، بازیابی: 5 بهمن 1391.