فرهنگ سینتاشتا ( انگلیسی: Sintashta culture ) یا فرهنگ سینتاشتا پتروکا یا فرهنگ سینتاشتا آرکائیم ؛ فرهنگ باستان شناسی عصر برنز میانی در استپ اوراسیای شمالی در مرزهای شرق اروپا و آسیای مرکزی است که مربوط به دوره ۲۲۰۰–۱۸۰۰ قبل از میلاد بوده است. این فرهنگ به طور گسترده ای به عنوان خاستگاه زبان های ایرانی و هندی ( همچنین به نام زبان های هندی - ایرانی ) در نظر گرفته می شود، که گویندگان آنها در ابتدا خود را آریا می نامیدند. قدیمی ترین ارابه های شناخته شده در مقبره های سینتاشتا پیدا شده اند، و این فرهنگ به عنوان یک نامزد قوی برای منشأ این فناوری در نظر گرفته می شود که در سراسر جهان قدیم گسترش یافت و نقش مهمی در جنگ های جهان باستان داشت. سکونتگاه های سینتاشتا نیز به دلیل شدت استخراج مس و فلزکاری برنز در آن قابل توجه است که برای یک فرهنگ استپی غیرمعمول است. از جمله ویژگی های اصلی فرهنگ سینتاشتا، سطوح بالای نظامی گری و سکونتگاه های مستحکم گسترده است که 23 مورد از آنها شناخته شده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: فرهنگ سینتاشتا