فرقه خداشیه

[ویکی فقه] خداشیه، حرام های خداوند را مباح نموده و اعلام کردند که استفاده از زنان مردم برای یک دیگر جایز است. آن ها هم چنین اعتقاد دارند که نه نماز و نه روزه و نه حج هیچ کدام واجب نیست. آن ها برای تبیین اعتقادات خود (از جمله اباحه گری) به آیه ۹۳ سوره مائده استناد می کنند.
اباحیه، طایفه ای هستند که عبادات و شرعیات را ترک کرده و منهیات و محرمات را حلال می شمارند.
خداشیه
موضوع در رابطه با یکی از فرقه های اهل سنت به نام خداشیه می باشد که این گروه با توجه به اینکه از زیرمجموعه فرق اهل سنت بوده، ولی از گروه دیگری به نام اباحیه گرفته شده است؛ ولی از نظر اعتقادی با اعتقاد اهل سنت تفاوت بسیاری دارد.
رهبر فرقه
رهبر فرقه خداشیه مردی به نام عمار یا عماره بن بدیل بوده که ملقب به خداش می باشد و آنچه به نظر می رسد، این است که این لقب را سایر مسلمانان به وی داده باشند به عنوان اینکه او به اسلام ضربه و خدشه وارد کرده است و در واقع این لقب نوعی اهانت به آنهاست؛ به خصوص که خداشیه خود را فرقه ای از راوندیه می داند. برخی قائل اند خداش در ابتدا نصرانی بوده است و بعدا در کوفه مسلمان شده و به مرو و خراسان برای تبلیغ مرام خود رفته است. آنها اختلافاتی را در مرو خراسان به وجود آوردند که باعث شد اسد بن عبدالله برادر خالد بن عبدالله القسری به آنها حمله کرده و تعدادی از آنها را کشته و هم چنین خداش را گرفته و مثله کرد. بدین صورت که زبانش را قطع کرده و چشمانش را نابینا کردند. در این حالت بود که یحیی بن نعیم شیبانی دستور به قتل وی داد و وی را اعدام کردند و بدین ترتیب به قائله وی در مرو خاتمه دادند.
عقاید خداشیه
...