فرانک رمزی

فرانک پلامتون رمزی ( ۲۲ فوریه ۱۹۰۳ – ۱۹ ژانویه ۱۹۳۰ ) فیلسوف، ریاضی دان و اقتصاددان بریتانیایی و از دوستان نزدیک لودویگ ویتگنشتاین بود. رمزی زمینه ساز ترجمه کتاب رساله منطقی - فلسفی ویتگنشتاین به زبان انگلیسی و بازگشت او به کمبریج و فلسفه بود. هر دوی این افراد عضو انجمن فکری و سری رسولان کمبریج بودند.
رمزی در شهر کمبریج به دنیا آمد؛ جایی که پدرش در آنجا ریاضی دانی شناخته شده و رئیس کالج مگدالن بود. رمزی در سال ۱۹۱۵ به کالج وینچستر رفت و پس از بازگشت دوباره به کمبریج، در کالج ترینیتی به تحصیل در رشته ریاضیات پرداخت. وی فروتن و ساده بود و علاوه بر لیسانس ریاضیات، علایق متنوع زیادی داشت. طبق گفته برادرش، او تقریباً به همه چیز از ادبیات انگلیسی تا سیاست علاقه مند بود. وی در سال ۱۹۲۳، با زوج جفری و مارگارت پایک آشنا و پس از تأسیس مدرسه مالتینگ هوس در شهر کمبریج، توسط این زوج به خانواده شان راه یافت و حتی پدر تعمیدی فرزند پسرشان شد. وی به همسر جفری علاقه مند شد و با طرح درخواست خود باعت به وجودآمدن فضایی آشفته بین این دو شد. در نهایت، در اوایل سال ۱۹۲۴، به افسردگی مبتلا شد و به ناچار برای روان کاوی به وین رفت. در آنجا هم با ویتگنشتاین آشنا شد. در اکتبر ۱۹۲۴، به انگلستان بازگشت و با کمک جان مینارد کینز، عضو کالج کینگز در کمبریج شد. در سپتامبر ۱۹۲۵، با لتیس بیکر آشنا شد و چون اعتقادی به خدا و دین نداشت، در دادگاه ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. [ ۱]
علاقه وافر رمزی به زبان آلمانی باعث شد تقریباً در یک هفته به این زبان تسلط یابد. البته وی قبلاً یک سال در مدرسه به تحصیل زبان آلمانی پرداخته بود. در سن ۱۹سالگی با تهیه پیش نویس ترجمه کتاب ویتگنشتاین، تحت تأثیر کارهای او قرار گرفت و برای آشنایی با او به اتریش سفر کرد و پس از یک دوره مباحثه دوهفته ای با او، ویتگنشتاین به تصحیح نکاتی در نسخه انگلیسی و آلمانی کتابش پرداخت. رمزی با تلاش زیاد، ویتگنشتاین را به کمبریج ( جایی که ویتگنشتاین قبل از جنگ جهانی اول تحصیل کرده بود ) برگرداند و سرپرست صوری او شد. ویتگنشتاین از کتاب خود به عنوان پایان نامه دکتری خود استفاده کرد. [ ۲]
رمزی از مشکلات مزمن کبدی رنج می برد و پس از جراحی شکمی دچار زردی شد و درگذشت. او در قبرستانی در کمبریج به خاک سپرده شد.
کارهای فلسفی او عبارت اند از: Universals ( 1925 ) , Facts and propositions ( 1927 ) ( which proposed a redundancy theory of truth ) , Universals of law and of fact ( 1928 ) , Knowledge ( 1929 ) , Theories ( 1929 ) , On Truth ( 1929 ) , and General propositions and causality ( 1929 ) ویتگنشتاین از وی به عنوان همراهی مؤثر در تألیف کتاب پژوهش های فلسفی خود نام برده است.