فرانچسکو ماریا پیاوه ( به ایتالیایی: Francesco Maria Piave ) ( ۱۸ مهٔ ۱۸۱۰ – ۵ مارس ۱۸۷۶ ) شاعر و اپرانامه نویس ایتالیایی سده نوزدهم میلادی بود.
دوران حرفه ای پیاوه بیش از بیست سال در همکاری با بسیاری از آهنگسازان مهم زمان خود طول کشید، از جمله جووانی پاچینی ( چهار اشغار اپرا ) ، ساوریو مرکادانته ( حداقل یکی ) ، فدریکو ریچی، و حتی یکی برای مایکل بالف.
همکاری پیاوه و جوزپه وردی مربوط با اپراهای میانی وردی می شود. پیاوه لیبرتونویسی مطیع و مورد علاقه و محبت وردی بود. اپراهای وردی که اپرانامه آن ها توسط پیاوه نوشته شده اند عبارتند از:
• ارنانی ( ۱۸۴۴ )
• دو فوسکاری ( ۱۸۴۴ )
• آتیلا ( ۱۸۴۶ )
• مکبث ( ۱۸۴۷ )
• راهزنان ( ۱۸۴۸ )
• استیفلیو ( ۱۸۵۰ )
• ریگولتو ( ۱۸۵۱ )
• لا تراویاتا ( ۱۸۵۳ )
• سیمونه بوکانرا ( ۱۸۵۷ )
• نیروی سرنوشت ( ۱۸۶۲ )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوران حرفه ای پیاوه بیش از بیست سال در همکاری با بسیاری از آهنگسازان مهم زمان خود طول کشید، از جمله جووانی پاچینی ( چهار اشغار اپرا ) ، ساوریو مرکادانته ( حداقل یکی ) ، فدریکو ریچی، و حتی یکی برای مایکل بالف.
همکاری پیاوه و جوزپه وردی مربوط با اپراهای میانی وردی می شود. پیاوه لیبرتونویسی مطیع و مورد علاقه و محبت وردی بود. اپراهای وردی که اپرانامه آن ها توسط پیاوه نوشته شده اند عبارتند از:
• ارنانی ( ۱۸۴۴ )
• دو فوسکاری ( ۱۸۴۴ )
• آتیلا ( ۱۸۴۶ )
• مکبث ( ۱۸۴۷ )
• راهزنان ( ۱۸۴۸ )
• استیفلیو ( ۱۸۵۰ )
• ریگولتو ( ۱۸۵۱ )
• لا تراویاتا ( ۱۸۵۳ )
• سیمونه بوکانرا ( ۱۸۵۷ )
• نیروی سرنوشت ( ۱۸۶۲ )
wiki: فرانچسکو ماریا پیاوه