فرانسیس بیرک

فرانسیس بیرک (ژئو فیزیکدان). فرانسیس بیرک ( انگلیسی: Francis Birch؛ زاده ۲۲ اوت ۱۹۰۳ درگذشته ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۹۲ ) یک دانشمند در زمینه ژئوفیزیک اهل ایالات متحده آمریکا بود. او یکی از بنیانگذاران ژئوفیزیک پوسته جامد زمین و زیست کره خاک محسوب می شود. او همچنین به خاطر نقشی که دربمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی داشته ، به یاد آورده میشود. در طول جنگ جهانی دوم، فرانسیس بیرک در برنامه منهتن مشارکت داشت . او از جمله در طراحی، تکامل و توسعه یک نوع سلاح هسته ای معروف به پسر کوچک همکاری داشته و برساخت آن نظارت کرده است. او شخصاً به تینیان سفر کرد تا بر سر هم بندی قطعات سازنده بمب و سوار کردن آن در هواپیمای بمب افکن انولا ؛ گی - بوئینگ بی - ۲۹ که مأموریت پرتاب بمب اتمی را بر عهده داشت نظارت کند. فرانسیس بیرک فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد بود. سپس او در سمت دستیار پژوهشی در مطالعات ژئوفیزیک ، در دانشگاه هاروارد استخدام شد. در سال ۱۹۴۳ به مقام استادیاری در رشته زمین شناسی رسید. در سال ۱۹۴۶ دانش یار دانشگاه هاروارد در رشته زمین شناسی شد، در ۱۹۴۶ به استادی رسید و بالاخره در سال ۱۹۷۴ به او بازنشستگی افتخاری همراه با حفظ عنوان استادی اهدا شد. فرانسیس بیرک بیش از ۱۰۰ مقاله منتشر کرده است. از او محاسباتی برجای مانده است که اینک بنام معادله حالت Birch – Murnaghan معروف است. در سال۱۹۵۲ او نظریه ای را ارائه داد که طبق آن بخش سخت زمین از کانی های سیلیکات تشکیل شده است و هسته درونی زمین آهن مذاب است. در سال ۱۹۶۱ او در دو مقاله، محاسباتی را منتشر کرد که امروز قانون بیرچ Birch's law نامیده میشود. [ ۱]
آلبرت فرانسیس بیرک در ۲۲ اوت ۱۹۰۳ در واشینگتن دی. سی به دنیا آمد. او پسر ( جرج آلبرت بیرک ) و ( مری همیک بیرک ) بود. پدرش در امور بانک و خرید و فروش املاک اشتغال داشت. مادر او خواننده و تکنواز کلیسا بود. او سه برادر کوچکتر از خود داشت: دیوید، بانکدار، جان، دیپلمات و رابرت ترانه سرا شد. او در زادگاه خود، واشینگتن دی. سی به مدرسه رفت و در سال ۱۹۱۶ به دانش آموزان دبیرستان نظام High School Cadets پیوست. فرانسیس بیرک در سال ۱۹۲۰ با بورس تحصیلی وارد دانشگاه هاروارد شد. در حالی که در آنجا بود در گردان آموزشی توپخانهٔ افسران ذخیرهٔ هاروارد خدمت می کرد. او در سال ۱۹۲۴ از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد، و مدرک کارشناسی علوم ( S. B. ) خود را در رشته مهندسی برق دریافت کرد. فرانسیس بیرک در بخش مهندسی شرکت تلفن نیویورک مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۲۶ پس از درخواست و دریافت بورس ارتش به استراسبورگ سفر کرد و در دانشگاه استراسبورگ تحت نظر پی یر ویس تحصیل کرد. در آنجا، او در نوشتن چهار مقاله، به زبان فرانسوی، در مورد پارامغناطیس ، خواص سیانید پتاسیم ، گشتاور مغناطیسی و یون های مثبت مشارکت داشت. بعد از بازگشت به ایالات متحده در سال ۱۹۲۸، فرانسیس بیرک برای پیگیری تحصیل در رشته فیزیک به هاروارد بازگشت. وی در سال ۱۹۲۹ مدرک کارشناسی ارشد خود را از هاروارد دریافت کرد. او سپس در سال ۱۹۳۲ تحصیل خود را در مقطع پی اچ دی زیر نظر پرسی بریگمن آغاز کرد. یعنی کسی که بعداً، در سال ۱۹۴۶ موفق به دریافت جایزه نوبل در رشته فیزیک شد. در آن زمان علاقه فزاینده ای به ژئوفیزیک در دانشگاه هاروارد وجود داشت و رجینالد آلدورث دالی . کمیته ای برای زمین شناسی تجربی و ژئوفیزیک تأسیس کرد که شامل بریدگمن، ستاره شناس هارلو شاپلی ، زمین شناسان لوئیس کاریل گراتون و دی اچ مک لافلین و شیمیدان جی پی بکستر بود. ویلیام زیسمن - یکی دیگر از دانشجویان دکترای بریدگمان - به عنوان همکار پژوهشی کمیته استخدام شد، اما چون علاقه چندانی به مطالعه سنگ ها نداشت؛ در سال ۱۹۳۲ استعفا داد. سپس، این سمت به فرانسیس بیرک پیشنهاد شد. او علاقه یا تجربه چندانی به زمین شناسی نداشت، اما با ظهور رکود بزرگ ، چون پیدا کردن کار سخت بود؛ این پیشنهاد را پذیرفت. در ۱۵ ژوئیه ۱۹۳۳، فرانسیس بیرک با باربارا چنینگ، فارغ التحصیل کالج برین مار، و از نوادگان ویلیام الری چنینگ ازدواج کرد. آنها سه فرزند به نام آنه، فرانک و مری داشتند. فرانک بعدها استاد ژئوفیزیک دانشگاه نیوهمپشر شد. [ ۲]