اَبَرغول ها ( به انگلیسی: Hypergiant ) ، در میان ستارگان از همه درخشان ترند. درخشش آن ها چندصدهزار برابر خورشید است.
بررسی فراغول ها علاوه بر آن که دانش ما را دربارهٔ مسیر زندگی ستاره ها گسترش می دهد میان سه گروهِ به ظاهر متمایز ستاره ها هم ارتباط برقرار می کند. این سه گروه عبارتند از: ستاره های ولف رایت، ستارگان متغیر آبی درخشان و فراغول های سرد. برخی از تفاوت های این ستارگان ناشی از اختلاف جرم آنهاست. سایر تفاوت ها از آنجا ناشی می شوند که ما ستاره ها را در مراحل گوناگون سیر تحوّلشان می بینیم.
تعداد فراغول ها در کهکشان راه شیری چندان زیاد نیست. بیشتر ستاره های کهکشان راه شیری کوتوله های قرمز کوچک و سرد هستند. در این کهکشان حدود ده درصد از ستاره ها شبیه خورشیدند. کمتر از یک میلیونیم آن ها ابرغول و بازهم کمتر از آن فراغول هستند. ازآن جایی که در تلسکوپ های نوری، فراغول ها همانند سایر ستاره ها دیده می شوند، کلید شناسایی آن ها طیفشان است.
اگر چه همهٔ ستارگان فراغول کهکشان راه شیری بسیار دورند و انگشت شمار هم هستند، امّا این ستاره ها آن چنان درخشانند که حتّی با چشم غیرمسلّح هم می توان برخی از آن ها را مشاهده کرد. مثلاً اگر با دوربین شکاری، ستارهٔ نارسنگ را نگاه کنید، رنگ سرخ آن به راحتی قابل تشخیص است. این ستاره یکی از بزرگ ترین ستاره های شناخته شده است، به طوری که اگر به جای خورشید قرار گیرد، لبه هایش به مدار کیوان می رسد.
دو فراغول در نزدیکی مو قیفاووس در غرب ذات الکرسی وجود دارند: رو ذات الکرسی و اچ آر۸۷۵۲. این دو فراغول، از مو قیفاووس داغ تر و درخشان ترند و در رده های طیفی F و G قرار می گیرند.
در کهکشان راه شیری ستارهٔ دجاجه OB۲#۱۲ فراغولی است با کمترین قدر مطلق شناخته شده یعنی در حدود ۱۰ - در آسمان نیم کره شمالی.
درخشان ترین فراغول شناخته شده، در آسمان نیم کره جنوبی و در صورت فلکی کشتی قرار دارد. ستارهٔ اتا شاه تخته کاملاً شبیه پی ماکیان به نظر می رسد. قدر ظاهری این ستاره در قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ میلادی میان ۲ و ۴ بود. سپس در حدود سال ۱۲۱۹/۱۸۴۰ درخشانتر شد و تا سال ۱۲۲۷/۱۸۴۸ به قدر ۱ - رسید. بعد از آن، روشناییش به شدّت افت کرد به طوری که تا سال ۱۲۵۹/۱۸۸۰ آن چنان کم نور شد که دیگر با چشم غیر مسلّح قابل مشاهده نبود. بر اساس طیفی که در سال ۱۲۷۲/۱۸۹۳ از اتا کشتی گرفته شد، این ستاره در آن زمان ابرغولی از ردهٔ F بوده است. سپس قدرش به ۶ رسید و طیف نشری ابرهای گاز و غبار اطراف آن، جایگزین طیف ستاره شد. در حال حاضر فقط تابش فروسرخ ستاره می تواند از این گرد و غبارها عبور کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبررسی فراغول ها علاوه بر آن که دانش ما را دربارهٔ مسیر زندگی ستاره ها گسترش می دهد میان سه گروهِ به ظاهر متمایز ستاره ها هم ارتباط برقرار می کند. این سه گروه عبارتند از: ستاره های ولف رایت، ستارگان متغیر آبی درخشان و فراغول های سرد. برخی از تفاوت های این ستارگان ناشی از اختلاف جرم آنهاست. سایر تفاوت ها از آنجا ناشی می شوند که ما ستاره ها را در مراحل گوناگون سیر تحوّلشان می بینیم.
تعداد فراغول ها در کهکشان راه شیری چندان زیاد نیست. بیشتر ستاره های کهکشان راه شیری کوتوله های قرمز کوچک و سرد هستند. در این کهکشان حدود ده درصد از ستاره ها شبیه خورشیدند. کمتر از یک میلیونیم آن ها ابرغول و بازهم کمتر از آن فراغول هستند. ازآن جایی که در تلسکوپ های نوری، فراغول ها همانند سایر ستاره ها دیده می شوند، کلید شناسایی آن ها طیفشان است.
اگر چه همهٔ ستارگان فراغول کهکشان راه شیری بسیار دورند و انگشت شمار هم هستند، امّا این ستاره ها آن چنان درخشانند که حتّی با چشم غیرمسلّح هم می توان برخی از آن ها را مشاهده کرد. مثلاً اگر با دوربین شکاری، ستارهٔ نارسنگ را نگاه کنید، رنگ سرخ آن به راحتی قابل تشخیص است. این ستاره یکی از بزرگ ترین ستاره های شناخته شده است، به طوری که اگر به جای خورشید قرار گیرد، لبه هایش به مدار کیوان می رسد.
دو فراغول در نزدیکی مو قیفاووس در غرب ذات الکرسی وجود دارند: رو ذات الکرسی و اچ آر۸۷۵۲. این دو فراغول، از مو قیفاووس داغ تر و درخشان ترند و در رده های طیفی F و G قرار می گیرند.
در کهکشان راه شیری ستارهٔ دجاجه OB۲#۱۲ فراغولی است با کمترین قدر مطلق شناخته شده یعنی در حدود ۱۰ - در آسمان نیم کره شمالی.
درخشان ترین فراغول شناخته شده، در آسمان نیم کره جنوبی و در صورت فلکی کشتی قرار دارد. ستارهٔ اتا شاه تخته کاملاً شبیه پی ماکیان به نظر می رسد. قدر ظاهری این ستاره در قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ میلادی میان ۲ و ۴ بود. سپس در حدود سال ۱۲۱۹/۱۸۴۰ درخشانتر شد و تا سال ۱۲۲۷/۱۸۴۸ به قدر ۱ - رسید. بعد از آن، روشناییش به شدّت افت کرد به طوری که تا سال ۱۲۵۹/۱۸۸۰ آن چنان کم نور شد که دیگر با چشم غیر مسلّح قابل مشاهده نبود. بر اساس طیفی که در سال ۱۲۷۲/۱۸۹۳ از اتا کشتی گرفته شد، این ستاره در آن زمان ابرغولی از ردهٔ F بوده است. سپس قدرش به ۶ رسید و طیف نشری ابرهای گاز و غبار اطراف آن، جایگزین طیف ستاره شد. در حال حاضر فقط تابش فروسرخ ستاره می تواند از این گرد و غبارها عبور کند.
wiki: فراغول