فتودرماتیت

فتودرماتیت ( انگلیسی: Photodermatitis ) که به آن مسمومیت با آفتاب یا آلرژی به نور نیز می گویند، نوعی درماتیت تماسی آلرژیک است که در آن آلرژن با نور آفتاب فعال می شود و پاسخ آلرژیک را تحریک می کند و سرانجام سبب قرمزی پوست یا دیگر عوارض جانبی روی سطح در معرض تماس می شود. عوارض جانبی پس از آن باعث عارضه های پوستی ای می شوند که اغلب اگزما هستند. فتودرماتیت با آفتاب سوختگی یکی نیست.
فتودرماتیت ممکن است سبب ورم، دشواری در تنفس، احساس سوختگی، قرمزی و خارش پوست که گاهی با تاول های کوچک همراه است و لایه لایه شدن پوست شود. تهوع نیز ممکن اس روی دهد. همچنین ممکن است خال های پدیدار شوند که خارش در آن ها برای مدت زمان طولانی تری ادامه یابد. در این نواحی ممکن است پوست رنگی متمایل به نارنجی تا قهوه ای پیدا کند؛ معمولا در نزدیکی یا روی صورت.
داروها و عارضه های بسیاری مو توانند سبب آلرژی به نور شوند؛ ازجمله:
• سولفونامید که در بعضی از داروها مانند آنتی بیوتیک ها، دیورتیک ها، کوکسیب و داروهای دیابت وجود دارد. [ ۱]
• پسورالن، قطران زغال سنگ، رنگ های فتواکتیو ( ائوزین، آکاردین نارنجی )
• مشک، متیلکومارین، آب لیمو ( ممکن است در عطرها وجود داشته باشد )
• ۴ - آمینوبنزوئیک اسید، ( در کرم های ضدآفتاب یافت می شود )
• اکسی بنزون ( کرم های ضدآفتاب ) [ ۲]
• سالیسیل آنیلید ( در پاک کننده های صنعتی )
• گل راعی برای درمان افسردگی بالینی به کار می رود.
• هگزاکلروفن ( در برخی از صابون های ضد باکتری )
• تتراسایکلین ها ( مانند داکسی سایکلین و مینوسایکلین )
• بنزوئیل پروکساید
• رتینوئید ( مانند ایزوترتینوین )
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
• فلوروکینولون
• آمیودارون ( برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی )
• پلاگر
فتودرماتیت می تواند توسط گیاهانی مانند آمی ماجوس، شقاقل، هراکلیوم منتگزیانم، سداب و دیکتامنوس. این عارضه توسط گیاه فیتوفتودرماتیت نیز ایجاد می شود.
برای پیش گیری از این عارضه نباید در معرض مواد شیمیایی حساسیت زا قرار گرفت مانند پوشیدن دست کش یا دوری از نور آفتاب یا استفاده از ضدآفتاب< /ref> [ ۳] ترجیحا با ضریب ۳۰ به بالا به همراه محافظت بالا دربرابر یو وی ای.