فانوس دریایی

فانوس دریایی یا خَشاب به انگلیسی: ( Lighthouse ) یکی از کمک ها برای ناوبری در دریاها است.
فانوس معمولاً یک ساختمان برجی شکل است که از بالای آن با سیستمی از چراغ ها و لنزهای نوری ، علامت هایی برای شناورها فرستاده می شود. در قدیم برای این کار از آتش هم استفاده می شده است.
فانوس دریایی ساختمان بلندی است که چراغی در بالای آن نصب شده است. چراغ را سیستم پیچیده ای از عدسی ها احاطه کرده است و نور آن به صورت باریکه ای درخشان متمرکز می شود. موتورهای الکتریکی این عدسی ها را بی وقفه می چرخانند و باریکهٔ نور به سرعت از مقابل عدسی ها می گذرد و به نظر می رسد که چراغ چشمک می زند.
هر فانوس دریایی کد مشخصی به صورت باریکه های چشمک زن دارد. در مه، بعضی از آن ها کدی شبیه صدای بم شیپور دارند. بیشتر فانوس های دریایی با نوارهای درخشانی از رنگ های متباین رنگ آمیزی شده اند. ملوانان کشتی های عبوری می توانند فانوس دریایی را در روز یا شب تشخیص بدهند و بلافاصله بفهمند که در کجا هستند.
فانوس دریایی می تواند جزیره ها، صخره ها و آبسنگ ها را، که برای کشتی رانی خطرناک اند، مشخص کند.
با گسترش سامانه های نوین و پیشرفته ناوبری، امروزه ( سال ۲۰۰۶م ) تعداد فانوس ها در جهان به کمتر از ۱۵۰۰ عدد کاهش یافته است.
واژه فانوس از زبان یونانی به فارسی آمده و یونانی آن فاروس است. هم اکنون در بسیاری از زبان های اروپایی فانوس را فارو می نامند.
از گذشته های دور ایرانیان در سواحل خلیج فارس و دریای عمان ساختمان های بلند می ساختند و بر فراز آن ها آتش می افروختند. این ساختمان ها خَشاب نام داشت. خَشاب نقاط کم عمق آب را مشخص می نمود و وظیفه خبررسانی را بر عهده داشته است. شرح مکتوب خَشاب در سفرنامه نئارک ( نئارخوس ) دریاسالار اسکندر مقدونی، سفرنامه ناصرخسرو نوشته های مسعودی - تاریخ نگار ایرانی - و ادریسی آورده شده است. [ نیازمند منبع]

فانوس دریایی (فیلم). «فانوس دریایی» ( انگلیسی: Lighthouse ( film ) ) فیلمی در ژانر ترسناک و اسلشر است که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به جیمز پیروفوی و پل بروک اشاره کرد.

فانوس دریایی (فیلم ۱۹۹۸). فانوس دریایی ( اسپانیایی: El faro ) یک فیلم درام اسپانیایی - آرژانتینی است که در سال ۱۹۹۸ منتشر شد.
• اینگرید روبیو
• ریکاردو دارین
• نورما آله آندرو
• جیمنا بارون

فانوس دریایی (فیلم ۲۰۰۶). فانوس دریایی ( روسی: Маяк ) یک فیلم روسی به کارگردانی ماریا ساهاکیان است که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد.
این فیلم برندهٔ جوایز گوناگونی در جشنواره های مختلف از جمله جشنواره بین المللی فیلم زردآلوی طلایی ایروان، جشنواره بین المللی فیلم روتردام و جشنواره فیلم لندن شد.

فانوس دریایی (lighthouse)
سازه ای دارای چراغ پرنور، برای هشدار دادن به کشتی ها یا هواپیماها. فانوس دریایی نشان دهندۀ آن است که کشتی یا هواپیما به مکانی نزدیک شده است که یا خطرناک یا از لحاظ ناوبری مهم است. با تعدادی آینه یا منشور نور چراغ را تقویت، و آن را در راستای افق یا به طرف بالا و سمت الرأس هدایت می کنند. هر روز تعداد بیشتری از فانوس های دریایی برقی و خودکار می شوند. فانوس های جدید سیگنال رادیویی نیز پخش می کنند. سیگنال فانوس های دریایی ممکن است سوسو زن، با زمان تاریکی ای طولانی تر از دورۀ روشنایی، یا چشمک زن، با زمان تاریکی ای کمتر یا مساوی با دورۀ روشنایی، باشند. چراغ های ثابت ممکن است سبب اشتباه شوند. الگوی روشنایی هر فانوس دریایی الگویی مخصوص است و کشتی یا هواپیما آن را شناسایی می کند. در هوای مه آلود، از علایم صوتی نظیر بوق، آژیر، و مواد منفجره نیز استفاده می کنند. بویه های چراغ دار، سوت ها، و ناقوس های هشداردهندۀ مه گرفتگی با حرکت امواج به کار می افتند.
تاریخچه. از میان فانوس های دریایی اولیه، فانوس دریایی اسکندریه (ح ۲۸۰پ م) و فانوس های ساخت رومی ها در اوستیا، راونا، بولونی، و دوور معروف اند. در انگلستان، تا قرن ۱۷ چراغ های برج کلیساها نقش فانوس دریایی را داشتند. در فانوس های اولیه، مانند فانوس دریایی ادیستون (۱۶۹۸)، از شعلۀ آتش یا شمع استفاده می شد. در جایی که آب سنگ یا کران ماسه ها مانع احداث فانوس دریایی اند و غالباً کشتیِ چراغ دار نصب می شد، اکنون فانوس های خودکار کوچک و ثابت نصب می کنند. در جایی که نصب سازه ای ثابت امکان پذیر نیست، از بویه های چراغ داری استفاده می کنند که یک سال بدون نیاز به تدارکات کار می کنند. قبلاً روشنایی این بویه ها با گاز استیلن تأمین می شد، اما رفته رفته از انرژی خورشیدی به جای گاز استیلن استفاده می کنند.