غیبت حضرت مهدی

[ویکی فقه] یکی از دوره های زندگی حضرت مهدی (عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف) دوره غیبت ایشان است.
غیبت، اسم مصدر از ثلاثی مجرد مادۀ (غ ی ب) و به معنای ناپدید شدن و پنهان شدن از دیدگان است. غایب به کسی گفته می شود که حاضر و ظاهر نیست. و در اصل، دربارۀ پنهان شدن خورشید، ماه و ستارگان به کار می رود، همچنین دربارۀ کسی به کار می رود که مدتی در جایی حضور دارد و پس از آن، از دیدگان رفته و دیگر دیده نمی شود. در اصطلاح مهدویت به پنهان زیستی حضرت مهدی (عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف) گفته می شود.
دیدگاه ها دربارۀ چگونگی غیبت
با بهره گیری از بیانات معصومان (علیهم السلام)، سه دیدگاه کلی و قابل توجه دربارۀ چگونگی غیبت حضرتش قابل ارائه است:۱. پنهان بودن جسم (ناپیدایی)؛۲. پنهان بودن عنوان (ناشناسی)؛۳. پنهان بودن جسم و پنهان بودن عنوان به تناسب شرایط.
← پنهان بودن جسم
در روایاتی پس از تصریح به اصل غیبت، به طولانی بودن آن نیز تاکید شده است.امام جواد (علیه السّلام) در پاسخ به دلیل نام گذاری حضرت مهدی (عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف) به «منتظر»، فرمود: همانا برای او غیبتی است که روزهای آن، فراوان و مدت آن، طولانی خواهد شد، پس افرادی که دارای اخلاص باشند، منتظر ظهور او خواهند بود. «ان له غیبة یکثر ایامها و یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون»
علل غیبت حضرت مهدی
...