غرابت لفظ

[ویکی فقه] غرابت لفظ، نامانوس بودن معنای لفظ ؛ عامل لفظی تشابه را می گویند.
غرابت لفظ و کمی استعمال آن، از عوامل لفظی تشابه در الفاظ مفرد است.
مثال
مانند:۱. لفظ «اب» در آیه ۳۱ سوره عبس : (وفاکهة وابا). این آیه از آیات متشابه به شمار می آید؛ زیرا کلمه «اب» غرابت دارد و معنای آن دور از فهم است و برای روشن شدن معنا، به ناچار باید به آیه دیگری از محکمات مراجعه کنیم، و آن آیه (متاعا لکم ولانعامکم) است و از آن به دست می آید مقصود از «اب» چراگاه حیوانات است که در آن چریده و از آن تغذیه می کنند.۲. کلمه «یزفون» در (فاقبلوا الیه یزفون)؛ «پس به سوی او روی آوردند؛ در حالی که می شتافتند». همان گونه که غرابت لفظ یکی از عوامل لفظی تشابه است، یکی از اسباب اجمال نیز شمرده می شود؛ مانند:۱. (واذا طلقتم النساء فبلغن اجلهن فلا تعضلوهن ان ینکحن ازواجهن). در این آیه، غرابت معنای لفظ «عضل» و «تعضیل» باعث اجمال آیه شده است.۲. کلمه «حرف» در آیه: (ومن الناس من یعبدالله علی حرف). ۳. کلمه «حصور» در آیه: (سیدا وحصورا).