غذایابی ( به انگلیسی: Foraging ) ، رفتار جستجوگری برای منابع غذایی طبیعی است. این رفتار بر تناسب اندام جانور تأثیر می گذارد زیرا نقش مهمی در توانایی جانور برای زنده ماندن و تولید مثل دارد. تئوری غذایابی بهینه شاخه ای از بوم شناسی رفتار است که به مطالعه رفتار جستجوگری غذا در جانوران در پاسخ به محیطی که جانور در آن زندگی می کند می پردازد.
چندین عامل بر توانایی جانور در غذایابی و به دست آوردن منابع سودآور تأثیر می گذارد.
• یادگیری
• ژنتیک
• حضور شکارگران
• انگلی
• رفتار جستجو
• غذایابی تک نفره
• تئوری غذایابی تک نفره و بهینه
• غذایابی گروهی
• سود و هزینه غذایابی گروهی
• غذایابی گروهی و پراکندگی آزاد ایده آل
• تئوری پهنه ( عرصه ) غذایابی
برخی از نمونه های استفاده از ابزار عبارتند از دلفین هایی که از اسفنج برای تغذیه از ماهی هایی استفاده می کنند که خود را در رسوبات دفن می کنند، [ ۲] کلاغ های کالدونیای جدید که از چوب برای بیرون آوردن لارو از درختان استفاده می کنند[ ۳] و شامپانزه هایی که به طور مشابه از چوب برای گرفتن و مصرف موریانه ها استفاده می کنند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچندین عامل بر توانایی جانور در غذایابی و به دست آوردن منابع سودآور تأثیر می گذارد.
• یادگیری
• ژنتیک
• حضور شکارگران
• انگلی
• رفتار جستجو
• غذایابی تک نفره
• تئوری غذایابی تک نفره و بهینه
• غذایابی گروهی
• سود و هزینه غذایابی گروهی
• غذایابی گروهی و پراکندگی آزاد ایده آل
• تئوری پهنه ( عرصه ) غذایابی
برخی از نمونه های استفاده از ابزار عبارتند از دلفین هایی که از اسفنج برای تغذیه از ماهی هایی استفاده می کنند که خود را در رسوبات دفن می کنند، [ ۲] کلاغ های کالدونیای جدید که از چوب برای بیرون آوردن لارو از درختان استفاده می کنند[ ۳] و شامپانزه هایی که به طور مشابه از چوب برای گرفتن و مصرف موریانه ها استفاده می کنند. [ ۴]
wiki: غذایابی