[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: یاران امام صادق علیه السلام، عمران بن عبدالله اشعری قمی
عمران اشعری قمی، فرزند عبدالله از شخصیت های برجسته شیعه در قرن دوم هجری بود که هم عصر با امام صادق علیه السلام در شهر مقدس قم می زیست؛ او از یاران و راویان آن امام نیز به شمار می آمد.
پدر عمران، عبدالله بن سعد بن مالک اشعری، از شیعیان والامقامی بود که فرزندانی همچون عمران را می پرورید. اگر چه نام او در کتاب های رجال و دیگر منابع موجود، کمتر به چشم می آید اما این چیزی را از سترگی مقامش نمی کاهد، زیرا دانشمندان بزرگی همانند: علامه مامقانی
خویشان عمران از شیعیان اهل بیت نبوت علیهم السلام و مردمان برجسته روزگار خود بودند. امام صادق علیه السلام آن ها را خاندانی نجیب و بزرگوار معرفی فرمود و شخصیت عمران را به داشتن قومی بزرگوار چنین ستود: «هذا من اهل بیت النجباء؛ این، از خاندان نژادگان است».
این قوم نجیب از تیره بزرگ اشعری های قم بودند که نقش فراوانی را در آبادانی شهر قم به عهده داشتند. شاید به همین دلیل، «عمران بن عبدالله» به «عمران اشعری قمی» معروف گشته است.
آدم، ادریس، اسحاق، عیسی، عبدالملک و یعقوب، برادران بزرگوار عمران بودند که همگی از یاران امامان معصوم علیه السلام به شمار می آمدند، آن ها به درجه های بالایی از علم و معرفت دست یافتند و در راه ترویج و توسعه فرهنگیِ مکتب علوی، خدمت فراوان کردند. اکنون به اختصار به گوشه ای از زندگی آن ها اشاره می کنیم.
مَرْزَبان، پسر عمران شیعی والامرتبه و از یاران امام کاظم و امام رضا علیهم السلام بود، شاید بهترین چیزی که دهنده عظمت و ارزش مرزبان است، پاسخی باشد که امام رضا علیه السلام به سؤال او برگرداند.
عمران اشعری قمی، فرزند عبدالله از شخصیت های برجسته شیعه در قرن دوم هجری بود که هم عصر با امام صادق علیه السلام در شهر مقدس قم می زیست؛ او از یاران و راویان آن امام نیز به شمار می آمد.
پدر عمران، عبدالله بن سعد بن مالک اشعری، از شیعیان والامقامی بود که فرزندانی همچون عمران را می پرورید. اگر چه نام او در کتاب های رجال و دیگر منابع موجود، کمتر به چشم می آید اما این چیزی را از سترگی مقامش نمی کاهد، زیرا دانشمندان بزرگی همانند: علامه مامقانی
خویشان عمران از شیعیان اهل بیت نبوت علیهم السلام و مردمان برجسته روزگار خود بودند. امام صادق علیه السلام آن ها را خاندانی نجیب و بزرگوار معرفی فرمود و شخصیت عمران را به داشتن قومی بزرگوار چنین ستود: «هذا من اهل بیت النجباء؛ این، از خاندان نژادگان است».
این قوم نجیب از تیره بزرگ اشعری های قم بودند که نقش فراوانی را در آبادانی شهر قم به عهده داشتند. شاید به همین دلیل، «عمران بن عبدالله» به «عمران اشعری قمی» معروف گشته است.
آدم، ادریس، اسحاق، عیسی، عبدالملک و یعقوب، برادران بزرگوار عمران بودند که همگی از یاران امامان معصوم علیه السلام به شمار می آمدند، آن ها به درجه های بالایی از علم و معرفت دست یافتند و در راه ترویج و توسعه فرهنگیِ مکتب علوی، خدمت فراوان کردند. اکنون به اختصار به گوشه ای از زندگی آن ها اشاره می کنیم.
مَرْزَبان، پسر عمران شیعی والامرتبه و از یاران امام کاظم و امام رضا علیهم السلام بود، شاید بهترین چیزی که دهنده عظمت و ارزش مرزبان است، پاسخی باشد که امام رضا علیه السلام به سؤال او برگرداند.
wikiahlb: عمران_بن_عبدالله_اشعری_قمی